Παρασκευή, Ιανουαρίου 26, 2007

Tα μανιτάρια των Γρεβενών

οργανώθηκε γευστική εκδήλωση στο ξενοδοχείο Ochre & Brown χθές και βέβαια πήγαμε. Είχαμε μείνει νηστικοί όλη μέρα και δεν απογοητευτήκαμε. Το γεύμα ετοιμάσθηκε απο τα χεράκια του Ν.Μ. chef του εν λόγω ξενοδοχείου.
Δοκιμάσαμε ποικιλίες μανιταριών που όχι μόνο δεν τις είχαμε ποτέ ως τώρα φάει αλλά αγνοούσαμε ότι καλλιεργούνται και στην Ελλάδα . Συνοδεύονταν απο οικολογικά κρασιά, γουρουνόπουλο βιολογικής εκτροφής και μονοποικιλιακό τσίπουρο.
Το πρώτο πιάτο ήταν σνίτσελ μανιταριών ποικιλίας "Μακρολεπιότα η ψηλή" (φωτό απο κάτω) . Τα παρουσίασαν σε μπωλάκι συνοδευόμενα με τσίπουρο. Τα ποτηράκια του τσίπουρου ιδιαίτερα, ήταν οβάλ αν μπορεί κανείς να διανοηθεί τέτοιο σχήμα σε ποτήρι, εν τούτοις εντυπωσιάστικα. (Θέλω να αγοράσω τέτοια ποτηράκια και εγώ)


Ακολούθησε μία βελουδένια στην γεύση κρέμα μανιταριών ποικιλίας Βωλίτη

Μετά ήρθε μία μανιταρόπιτα ποικιλίας "Βασιλικό" με χειροποίητο φύλλο ζύμης και ντομάτα. Απίθανη γεύση. Το κομμάτι αυτό της άγριας πέστροφας απο τον ποταμό Αώο ήταν ξαπλωμένη πάνω σε ξυνό τραχανά που μέσα του είχε κομμάτια μανιταριών, μικρά οβάλ κρεμμυδάκια και στρογγυλά καροτάκια
Μέχρι εδώ μας γέμιζαν τα ποτήρια με ένα λευκό κρασί Απο το Κτήμα Ζέρβα, στα Γρεβενά.

Επίσης υπήρχε δίσκος ψωμιού, σε μπριοσάκια το καθένα διαφορετικού σχήματος και γεύσης. Προσπάθησα να συγκρατηθώ και να μη φάω όλο το δίσκο γιατί σκέφτηκα ότι άμα χορτάσω με ψωμί θα είναι κρίμα για τα υπόλοιπα.

Μετά το ψάρι ήρθε ένα απαλό σορμπέ τσίπουρου. Θα ήθελα έξω να έκανε κρύο αντί για την ανοιξιάτικη βραδυά. Ετσι το τσίπουρο θα μας προσέφερε μία αγαπημένη ζέστη..Δεν πειράζει, ίσως μία άλλη φορά που θα εδεήσει ο καιρός να μας λυπηθεί.
Αλλο κλίμα. Αλλαξαν τα ποτήρια για να υποδεχθούν το κόκκινο, Κτήμα Χασπερίδη, Νησί Γρεβενών. Ηρθε η πριμαντόνα της βραδυάς , γουρουνόπουλο με Αμανίτη του Καίσαρα, κουφέτο κυδωνιού και αμύγδαλα. Σιωπηλά έκανα τον σταυρό μου, οι Αμανίτες είναι και δηλητηριώδη μανιτάρια...ευτυχώς για να είμαι σήμερα εδώ και να γράφω αποδεικνύει κάτι... Η γεύση του γουρουνιού έντονη. Κάποιοι απο την παρέα είπαν μήπως έχει συκώτι μέσα, θα έπαιρνα όρκο ότι καπου ήταν κρυμμένο το συκώτι...δεν ήταν όμως συκώτι, ο κύριος αμανίτης με το ιδιαίτερο άρωμά του ήταν. Εδώ ή που το λατρεύεις το πιάτο ή που δεν το τρώς. Η του ύψους ή του βάθους.
Μετά απο την επέλαση του αμανίτη, αισθάνθηκα ότι δεν θα μπορέσω να φαω τπτ άλλο, είχα αρχίσει να σκάω. Αλλά πού! Ηρθε το πιάτο των τυριών, δεν το έβγαλα φωτογραφία ούτε που πρόλαβα. Μανούρι, φετα κομμένη σε κυβάκια και απο πάνω τριμμένα μανιτάρια.. Φέρανε κι άλλο ψωμί. Δεν με λυπάται κανένας θεέ μου. Τρελλαίνομαι για ψωμί ζυμωτό. Ακολούθησε ένα κομμάτι καρυδόπιτα, ένα ραβανί και στο μπωλάκι παγωτό μανιτάρι!!!! Το είπε παρφέ πούδρας μανιταριών ποικιλίας βωλίτη και βασιλικό. Μου θύμισε σπιτικό παγωτό σοκολάτα, κάτι που έφτιαχνε παλιά η μαμά μου, τόσο απαλό σαν χάδι.
Στο τέλος φέρανε καφέ, εμείς πήραμε εσπρέσσο μαζί με αυτό το πιάτο, που είχε στα ποτήρια γλυκό κουταλιού μανιτάρι ποικιλίας Κανθαρίσκος ο φαγώσιμος. Τα ταρτάκια είχαν άσπρη κρέμα μανιταριού, σχεδόν ρευστή ποικιλίας βασιλικό και τα σουδάκια γέμιση απο την ίδια ποικιλία.

Φάγαμε ΥΠΕΡΟΧΑ.

Ηταν η παρέα εξαίσια, συμβαίνει καμμιά φορά σε εκδηλώσεις να καθόμαστε δίπλα σε αγνώστους και μέσα σε λίγη ώρα να αισθανόμαστε ότι δειπνήσαμε μαζί με φίλους που τους ξέραμε χρόνια. Ετσι γίνονται οι φιλίες, θαρρώ.

Ευχαριστούμε πάρα πολύ για όλα.

17 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τέλεια! Γεύσεις ασυνήθιστες, πολύ θα ήθελα να ήμουν μαζί σας. Πάντα τέτοια Μαρίνα μου!

Ανώνυμος είπε...

Τι να πω... πως ζηλεύω; Στο έγγραψα και αλλού...
Λάτρης των μανιταριών, περιμένω να αποκωδικοποιήσεις τις συνταγές και να μας τις δώσεις.

Marina είπε...

Συνταγές δεν έχω, ούτε πρόκειται βέβαια να βρώ..δεν το βλέπω να βρώ τον σέφ και να του πώ, δώσε μου τα μυστικά σου..
Αυτά μόνο στα παραμύθια γίνονται..

Ανώνυμος είπε...

Η δική μου απορία είναι...
ΠΟΥ ΧΩΡΕΣΑΝΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ;;;;

Εχετε στομάχι-τιραμόλα;

:-) :-) :-)

Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλή περιγραφή.
Μπράβο για τις φωτογραφίες. Εγώ θα ντρεπόμουν.

Κάποιος όμως με βασανίζει.
Χθες μου το είπε όταν περνούσαμε έξω από το χώρο.
Σήμερα μου έστειλε αυτό να το διαβάσω.
Δεν σου μιλάω μέχρι τη Δευτέρα.
Ξέρεις ποιος είσαι ρεμάλι!
(Συγνώμη που χρησιμοποιώ τον φιλόξενο χώρο σας για να βρίσω, αλλά το εννοώ. Μέχρι την Δευτέρα δεν έχει κουβέντα!)

Ανώνυμος είπε...

Υπέροχα, Μαρίνα, ευχαριστούμε για την ενημέρωση. Κρατάω προς πειραματισμούς την κρέμα μανιταριών για να φτιάξω μια ωραιότατη βελουτέ, τα σνίτσελ μανιταριών και ξετρελλάθηκα με την ιδέα του σορμπέ τσίπουρου!! Η παρουσίαση των πιάτων επίσης εξαιρετική, ευτυχώς έχουμε εκπτώσεις και μπορώ να εμπλουτίσω το νοικοκυριό με ποτηράκια και με αυτά τα υπέροχα γυάλινα σερβίτσια!!

Και εις άλλα με υγεία σας εύχομαι.
Κάλλη

Marina είπε...

Kώστα, άγγιξες μία χορδή τώρα. Φυσικά και δεν χωρέσανε όλα. Μετά την πέστροφα ήμουνα ΄΄ηδη φούλ. Το γουρουνόπουλο δεν το έφαγα. Η μυρωδιά του αμανίτη δεν μου άρεσε. Τσίμπησα λίγο τυρί, έφαγα το γλυκό του κουταλιού, το παγωτό και ήπια τον καφέ. Παρόλλα αυτά το βράδυ δεν κοιμήθηκα καθόλου καλά, με σόδες και Kraeuter likoer ήμουνα γιατί είχα φάει ΠΟΛΥ για μένα..Ασε που την επομένη μόνο νερό ήπια..


Aνώνυμε/μη, Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Θέλω να σου πώ ότι ούτε δημοσιογράφος είμαι, ούτε γαστρονόμος. Απλά μου αρέσει το ποιοτικό (σύμφωνα με τον δικό μου ουρανίσκο) φαγητό. Πρίν κάνω την οποιαδήποτε φωτογράφιση ζητάω την άδεια του μαγαζιού που πάω. Στην προκειμένη περίπτωση ο σέφ μου έδωσε την άδειά του και αντίστοιχα του έδωσα την διεύθυνση του μπλόγκ. Ετσι δεν ντρέπομαι όταν φωτογραφίζω. Δεν καταλαβαίνω ποιός και γιατί σε βασανίζει για θέματα απόλαυσης φαγητού. Προφανώς υπάρχει κάτι που δεν το ξέρω. Αν θέλεις μιά περαιτέρω κουβέντα στείλε μου e-mail.

Ανώνυμος είπε...

Μεγάλη αδυναμία μου τα μανιτάρια, αλλά πολύ θα ήθελα να δοκιμάσω αυτό το σορμπέ τσίπουρου...

Ανώνυμος είπε...

Μμμμ.. πολύ νόστιμα μας τα είπες. Αν και δεν είμαι ο πιο φανατικός οπαδός των μανιταριών, υπάρχουν ορισμένες ποικιλίες που τις λατρεύω. Τα πλευρότους (είτε στη σχάρα είτε με κρέμα κ σκόρδο!) αλλά και τα, πανάκριβα δυστυχώς, μανιτάρια 'τρούφα', τα οποία καλλιεργούνται πλέον και στην Ελλάδα (ανυπομονώ να δοκιμάσω). ΜΜΜΜμμμ... Κάτι με γαργαλάει αυτή τη στιγμή στο υπογάστριό μου..

Ανώνυμος είπε...

Τούτο το μπλογκ ταιριάζει απόλυτα στην μόνη ευαισθησία μου, για την οποία δεν διατηρώ αμφιβολία ότι την έχω. Το φαγητό. Αλλά τούτες τις μέρες κάνω (πάλι) δίαιτα γμτ.
Ευκαιρία θα μου πεις για μια απόλαυση που δεν παχαίνει. Σωστό. Καλή μας όρεξη.
Καλημερα

Katerina ante portas είπε...

Mανιτάρι σε γλυκό, πολύ με εξιτάρει η ιδέα!
Πάντα τέτοια Marina μου!

Ανώνυμος είπε...

Ζηλεύωωωωωωωωω! Τα μανιτάρια είναι η αδυναμία μου!

Ανώνυμος είπε...

Για όσους ζήλεψαν πάντως, η βραδιά αφιέρωμα στα Μανιτάρια Γρεβενών με το μενού που τόσο όμορφα περιέγραψε η Μαρίνα, θα επαναληφθεί στις 28 Φεβρουαρίου.

Epicuros είπε...

Με έστειλες! Αν ξαναγίνει κάποια τέτοια εκδήλωση θα μπορούσες να με ειδοποιήσεις κι εμένα; Θα σου είμαι υπόχρεως!

Λία Π. είπε...

Τα μανιτάρια αγαπημένο φαγητό όλης της οικογένειας. Εντυπωσιακό.
Κάτι άσχετο , Μαρίνα.
Προσπάθησα να γράψω σχόλιο και εντυπώσεις σε παλαιότερο ποστ του καλοκαιριού σχετικά με πρόταση για ταβέρνα και μου έλεγε ότι η σελίδα έχει λείξει, είναι αλήθεια;

Ανώνυμος είπε...

Μαρίνα Μαρίνα Μαρίνα...
Μπράβο για τις φωτογραφίες!!!
Να'σαι καλά που το μοιράστηκες.
Αν καταφέρω θα πάω στην επανάληψη κι ας σκάσω στο φαγητό!

dimitris-r είπε...

Ω, Θεοί των Γρεβενών! Προσκυνώ την χάρη σας.