Καστελλόριζο

Μιά φορά και ένα καιρό υπήρχε ένα εστιατόριο ψαρικών στην Γλυφάδα που είχε την επωνυμία Καστελλόριζο. Ηταν ένα ψηλό κτίριο που είχε θέα απο τη μία πλευρά πρός τη θάλασσα ενώ η πίσω πλευρά έβλεπε φοβερές προσγειώσεις ή απογειώσεις αεροπλάνων, τότε που το αεροδρόμιο ήταν στο Ελληνικό. Το εστιατόριο αυτό έχει κλείσει, η ανάμνησή του μας έχει μείνει σχεδόν ανεξίτηλη. Είχαμε φάει εκεί πολλές φορές. Μας τράβαγε ο συνδυασμός της θέας, της φρεσκάδας των εδεσμάτων, της περιποίησης, του πιάνου και των διάφορων ευτράπελων που πάντα γίνονται.

Φεβρουάριος 2001

Μετά την κηδεία του θείου μου, όλο το σόϊ είχαμε κλείσει τραπέζι στο Καστελλόριζο για ψαρίσιο γεύμα παρηγοριάς. Ο πεθερός μου μόνο πήγε στο σπίτι και έφερε τα 2 μου ανηψάκια ηλικίας τότε 3 και 5 ετών αντίστοιχα. Δεν είχαν έρθει στη κηδεία βέβαια, στο γεύμα όμως γιατί να μην ερχόντουσαν?

Ολοι μας θυμάμαι είχαμε παραγγείλλει μπαρμπούνια, άλλος τηγανιτά, άλλος ψητά. Σκυθρωποί τρώγαμε και πίναμε αναλογιζόμενοι παλιές στιγμές μαζί με τον θανόντα. Τα ανήψια χοροπηδούσαν εδώ και εκεί.

Στο τέλος ο πεντάχρονος ανηψιός μου, απηυδισμένος απο την έλλειψη χαράς και κεφιού μας λέει

"Πολύ πεσμένους σας βλέπω" .

Ανεβαίνει σε μία καρέκλα στη μέση της αίθουσας και ανακοινώνει

"Και τώρα Κόσμε θα σας δείξω τον κ&&λο μου "!!!

Και κατέβασε το παντελόνι του μέχρι κάτω!!!!!!!!!!!!

Καλά λένε ότι γάμος χωρίς δάκρυα και κηδεία χωρίς γέλια δέν υπάρχει!!!