Δευτέρα, Ιουνίου 06, 2011

Κουλουράκια του χειμώνα

Κάθε 10 περίπου μέρες πάω στο σπίτι της πεθεράς και μαζί καθόμαστε και μου δείχνει τη τέχνη της σε απλά μαθήματα ζαχαροπλαστικής, αρχίζοντας απο κουλουράκια. Τα δικά της κουλουράκια που της τα έμαθε η μαμά της που καταγόταν απο τη Σμύρνη. Μαζεύουμε τα υλικά απο τα ντουλάπια, μετράω ποσότητες γιατί στο φαγητό μπορείς να κάνεις και κουτουράδες στα γλυκά ποτέ. Γράφω τις μετρήσεις και συμμετέχω στο ζύμωμα, την ώρα που η πεθερά διηγήται ιστορίες του παρόντος του παρελθόντος και καμμιά φορά και φανταστικές. Το κλίμα είναι χαλαρό και ευχάριστο. Αυτή η αίσθηση περνάει μέσα στα κουλούρια και γίνονται υπέροχα.
Τα έχω φτιάξει ήδη 2 φορές Ιδού λοιπόν η συνταγή

α) Ευχάριστη διάθεση, διάθεση δημιουργίας, κέφι, καμμία βιάση
β) Παίρνετε 2 λαμαρίνες ή ρηχά ταψιά και στρώνετε απο κάτω απο μία λαδόκολλα.
γ) 300 γραμμάρια βούτυρο, 300 γραμμάρια ζάχαρι, 1 αυγό, 2 βανίλιες, 1,4 κοφτή κουταλιά baking powder, 70-100 γραμμάρια κονιάκ Μεταξά, 3/4 αλεύρι μαλακό (ή όσο σηκώσει).

Ανακατεύουμε με το χέρι το βούτυρο, τη ζάχαρι, προσθέτωντας τις βανίλιες και το baking powder. Ρίχνουμε το αλεύρι λίγο λίγο και το κονιάκ και ζυμώνουμε ώστε να γίνει μία αφράτη ζύμη και να μη κολλάει στα χέρια μας. Την αφήνουμε λίγο.
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς. Παίρνουμε μικρά ζυμαράκια σαν κεφτεδες και τα πλάθουμε μακρουλές λωρίδες, τις πλέκουμε μικρές κοτσίδες και τις αραδιαζουμε στη λαδόκολλα σε απόσταση τουλάχιστον 2 δάχτυλα η μία απο την άλλη γιατί φουσκώνουν και θα κολλήσουν μετά. Αμα τις τοποθετήσουμε όλες, χτυπάμε το αυγό, ρίχνουμε και λίγο νεράκι μέσα και με ένα πινέλο περνάμε τις κοτσίδες με αυτό.
Ψήνουμε στους 150 βαθμούς για μισή ώρα ή έως ότου γίνουν χρυσαφιά.



Καλοφάγωτα.