Τετάρτη, Οκτωβρίου 22, 2008

"Το ταξείδι"

Χθές το απόγευμα που ήταν ηλιόλουστα και ζεστά είπαμε να πάμε για ουζάκι στη μαρίνα Φλοίσβου, στο ουζερί "ταξείδι". Δεν είχε πολύ κοσμο όταν μπήκαμε, άλλη μία παρέα καθόταν στο βάθος..ανεβήκαμε επάνω με το ασανσέρ


και μπήκαμε στο χώρο. Αψογος απο πλευράς θεσης και θέας. Ενας εξυπηρετικότατος σερβιτόρος μας έφερε τον κατάλογο την ώρα που




απολάμβανα τη θέα..όλη η μαρίνα με τα κότερα πιάτο μπροστά μου, στο βάθος η Καστελλα.. Απαλός ο ήλιος, απλά χάϊδευε τα κεφάλια μας, ενώ ερχόταν το ηλιοβασίλεμα με τα πινέλα του, για να βάψει τον ουρανό.

Παραγγείλαμε στην αρχή ένα ουζάκι, γαύρο, φέτα ψητή, βραστά λαχανικά, μύδια τηγανιτά και μία παέλια με λευκό κρασί για αργότερα.

Οταν δοκίμασα τα μύδια μου ήρθε στο νού η Θεσσαλονίκη του Ιουλίου φέτος όπου τα τρώγαμε σχεδόν καθημερινά. Ηταν μεγάλα, ζουμερά απο μέσα και ωραία τηγανισμένα απέξω..του τόπα κιόλας του Κ ..μύρισε Θεσσαλονίκη. Χάρηκα που επιτέλους και η Αθήνα έμαθε να ..έχει σωστά μύδια!


Ωσπου να έρθει η παέλια, είχαμε σχεδόν χορτάσει..την πήραμε μαζί μας για το σπίτι (όπου την έφαγα για μεσημεριανό σήμερα). Αυτό που με ξενισε λίγο στο φαγητό ήταν η παντελής έλλειψη αλατιού. Ηταν ανάλατα όλα, τα ψάρια, η παέλια, τα μύδια, ακόμη και η σαλάτα. Ο μέτρ μου εξήγησε ότι βάζουν το βασικό αλάτι όταν μαγειρεύουν και μετά το αφήνουν στον πελάτη πόσο θέλει εκείνος να προσθέσει. Επειδή, σαν άτομο δεν μου αρέσει το πολύ αλάτι στα φαγητά μου, όσα πιάτα είναι πολυ αλμυρά συνήθως δεν τα τρώω και αν πρέπει να τα φάω, μετά διψάω μέσα στη νύχτα φοβερά και πίνω και 2 μπουκάλια νερό, μου έκανε μεγάλη θετική εντύπωση που την ίδια νύχτα δεν δίψασα. Ούτε βαρυστομαχιάσαμε.
Πληρώσαμε περί τα 85 ευρώ σε ενα περιβάλλον που συνεδύαζε και θέα και καλό φαγητό!. Φεύγοντας πήρα μια χαρτοπετσέτα με τα στοιχεία του μαγαζιού μαζί μου. Ε! Βέβαια! Εχει κατάστημα και στη Καλαμαριά! Επρεπε να το υποψιαστώ...απο τα μύδια!

Τρίτη, Οκτωβρίου 14, 2008

Πλαστικές σακκούλες

Τις μισώ αφάνταστα. Μισώ που τις χρησιμοποιούν αυτόματα όλοι οι καταστηματάρχες. Μία τσίκλα αγοράζεις..τσούπ σου δίνουν και σακκούλα που θα χώραγε άλλες 50. Με το που ακουμπάει το ένα χέρι την ταμειακή μηχανή η ταμίας, το άλλο χέρι ψάχνει τις σακκούλες.
Είναι η μάστιγα της εποχής μας.

Και μετά την οδηγία της ΕΕ για αντικατάσταση με χάρτινες, τί έγινε; Μήπως μειωθούν οι σακκούλες, μήπως οι πελάτες σταματήσουν να τις ζητάνε, μήπως και φύγουν εντελώς απο τη ζωή μας; Σιγά!
Ξαμολύθηκαν τα γερόντια και αρχίζουν να μαζεύουν-καταχωνιάζουν πλαστικές σακκούλες, "για να έχουμε" όταν μας λείψουν, "οι χάρτινες δεν είναι γερές".
Ενώ τα τρόφιμα μου τα έβαζε πολλά-πολλά μαζί ο ταμίας του τοπικού Σκλαβενίτη σε 1 σακκούλα, τώρα μου τα βάζει ένα-ένα. Πήρες δύο κοτόπουλα; Παίρνεις και 2 σακκούλες, μια ανα κοτόπουλο. Πήρες 2 γιαούρτια; Το ίδιο. Τέτοια η σπατάλη. Και όταν ρωτήσεις γιατί σου λένε.."μας τις ζητάνε οι πελάτες". Οι αλλοι φταίνε.
Το αποκορύφωμα όμως είναι όταν σου στέλνουν μπουκάλια με νερά στο σπίτι. Το κάθε μπουκάλι τυλιγμένο στη σακκούλα του και ανά 3 σε 2 σακκούλες, η μία μέσα στην άλλη "για περισσότερη σιγουριά" λέει ο υπάλληλος. Κανονικά αφού το καροτσάκι με τα τρόφιμα μου το φέρνουν έως επάνω, τα νερά έπρεπε να είναι μέσα ελεύθερα. Η άντε σε καφάσια. Οοοοχχι!
The Plastic bags rule τα στενά μυαλά μας. Η αποκοπή θα είναι πιο πονεμένη απο το να μας έκοβαν το λώρο με τα δόντια!
Ημαρτον πιά!