Τα κακά παιδιά

Xαρακτηριστικά κακού εστιατορίου

Μυρωδιά Την κρεμμυδίλα/τσίκνα της κουζίνας να την αισθάνεσαι παντού. Μυρίζουν οι τοίχοι, οι σερβιτόροι και όταν φύγεις απο εκεί και εσύ θα μυρίζεις.

Εντομα. Οταν η επιχείρηση δεν επενδύει σε ένα απλό μυγόχαρτο ή σε μια απεντόμωση, οταν μαζί με εσένα κάθονται τσούρμο οι μύγες/σφήκες κλπ ζωντανά για να σου κάνουν παρέα στο τραπέζι σου, ετοιμάσου να βρείς όλων των ειδών τις βρωμιές μέσα στη σούπα σου.

Καθαριότητα. Το καλό εστιατόριο απ΄την τουαλέττα του φαίνεται. Δεν μπορεί να κάνετε τους άνετους κύριοι εστιάτορες, όταν ο χώρος της τουαλέττας είναι χάλια. Οταν τα πατώματα κάνουν κρίτσι-κρίτσι, όταν στην κουζίνα οι τοίχοι και οι χώροι ψησίματος είναι σκεπασμένοι με γλίτσα. Και μη μου πείτε ότι δεν υπάρχουν τέτοια εστιατόρια, γιατί τα έχω δεί με τα μάτια μου. Ούτε βέβαια είναι σωστό ο κάθε σερβιτόρος να γυαλίζει τα ποτήρια στη μπλούζα του ή αν πέσει κάτω πηρούνι, να το σκουπίζει στα κουρτινάκια του μαγαζιού. Οσο για υγειονομικούς ελέγχους..μπορεί να κλείνουν και τα μάτια..δεν εξηγείτε αλλιώς.

Συμπεριφορά. Σήμερα όταν όλοι προσπαθούν να είναι ευγενικοί και πρόσχαροι, πέφτεις

α) στον κύριο Αιμορροϊδες, που ξύνεται συνέχεια. Ανέκδοτο? Ξύνει το κεφάλι του, τα πόδια του και τον πισινό του. Τα ίδια χέρια σου φέρνουν και τα πιάτα σου, με ένα δάχτυλο μέσα.

β) βλέπει ο μαγαζάτορας το τσιγγανάκι, τον μικροπωλητή, ακόμη και τα παιδιά που πουλάνε πειρατικά CD και μόνο που δεν βγάζει ιαχές πολέμου, ΕΞΩΩΩΩΩΩ! απο την πολύτιμη επιχείρησης..αρπαει τη σκούπα να σαρώσει πήξ-λάξ τους ανεπιθύμητους με φωνές "ούστ ρε απο εδώ, μη σε ξαναδώ γιατί.."

γ) αντιμετώπιση ατόμων με ειδικές δεξιότητες σαν να είναι φορείς μίας επάρατης νόσου. Κολλητικής. Δεν ξέρει που να τους βάλει να κάτσουν ψελλίζει για κάπου να μην εμποδίζονται, εννοώντας να μη φαίνονται τα αμαξίδια ή τα μπαστούνια ωστε να μην χαλάει το ιμάζ του καταστήματος ωρέ!

δ) Οι σερβιτόροι πέρα απο το πτυχίο της σχολής τουριστικών επαγγελμάτων (αν έχουν) καλούνται να γίνουν και ψυχολόγοι τσέπης. Κρίνουν απο την εξωτερική εμφάνιση ποιός μπορεί να "τα ακουμπήσει" ή όχι και ανάλογα υποκλίνονται και καλοδέχονται ή μεταλάσσονται σε μούργους και διώχνουν. Αν φορέσω τη βελάδα μου και πάρω μιά χωριάτικη είμαι καλός πελάτης, αν φοράω σαγιονάρες και θέλω να φάω...χμμμ! ''σε μάς ¨'"θα φάς...τόσα πιο απλά μέρη υπάρχουν".. Αμα όμως κάτσει ο πελάτης και παραπονεθεί π.χ. για το κρασί..αρχίζουν τα όργανα. Σπάνια αποδέχονται ότι το κρασί τους δεν είναι "σωστό". Αυτό το κάνουν τα σοβαρά εστιατόρια που σέβονται τον εαυτό τους..οι άλλοι είναι ικανοί να κατηγορήσουν και τη μύτη σου, να σου πούν ότι τα χαλασμένα σου δόντια ίσως καταργούν τις γεύσεις...ή ότι είσαι προκατειλημμένος για να κάνεις φασαρία.

Ποιότητα τροφής, παρουσίασης, γενικού συνόλου. Ολα τα παραπάνω μετράνε μαζί με τις γεύσεις. Μία κακοψημένη σκληρή μπριτζόλα με λιπιασμένες προτηγανισμένες πατάτες, δεν είναι το καλύτερο για να σε πείσει να φάς έξω. Η ένα χοιρινό που μυρίζει γουρουνίλα. Ενας περιποιητητής που ξέχασε το αποσμητικό του και ένας μάγειρας που άφησε τις τρίχες του στη σούπα σου λέει ότι ποτέ δεν θα ξαναπάς εκεί. Η σούπα μπορεί να είναι η ωραιότερη της Μεσογείου σαν γεύση. Οταν όμως το κατάστημα δεν σέβεται τον εαυτό του γιατί ν' ασχοληθεί ο πελάτης με αυτό?

ΠΡΟΣΟΧΗ λοιπόν στα κακά εστιατόρια. Ζούν ανάμεσά μας και εμείς όλοι συνεισφέρουμε σ' αυτό!!