Δευτέρα, Δεκεμβρίου 05, 2005

Jamie Oliver


Αυτό το παραπάνω αριστούργημα το πήραμε απο τον γνωστό πλέον "γυμνό σέφ" (γιατί απογυμνώνει τα δύσκολα φαγητά σε απλά υλικά και διαδικασίες), εντάξει την ιδέα πήραμε, τα υλικά είναι του Κ, ο οποίος χαραμίζεται που δεν είναι χωμένος στη κουζίνα μονίμως..είναι απο τα λίγα πλάσματα που ξέρω που μπορείς να του δώσεις τα πιό αλλοπρόσαλα υλικά και να σου βγάλει κάτι που να τρίβεις τα μάτια σου..

Τα κουταλάκια τα αγοράσαμε απο μία Ασιατική Αγορά στην Αμφιθέα-σύνορα Νέας Σμύρνης

Βάλαμε απο κάτω ένα μικρούτσικο κομματάκι βούτυρωμένο ψωμάκι, ένα κομμάτι σολωμό ωραία τυλιγμένο, ρίξαμε απο πάνω λίγο χυμό λεμονιού και το διακοσμήσαμε με ένα φυλλαράκι βασιλικό απο τη γλαστρούλα μου.

Επιστροφή στην Ινδία

Σ'ημερα το πρωϊ πήγαμε σε μία καλή φίλη στα βόρεια (μα πολύ βόρεια) προάστεια για να παίξουμε την τσιγκολελέτα στην κουζίνα. Θα μαγειρεύαμε ότι μας ερχόταν ανάλογα με τα υλικά που θα βρίσκαμε στο παρακείμενο σούπερ μάρκετ.. Καλό ε? Είπαμε, είμαστε πολύ σέοι μάγειρες.

Αγοράσαμε ένα πακέτο Poppadums(που είναι κάτι πίττες απο ρεβύθια και αλεύρι-πωλούνται σε σακκουλάκι των 8-10 κομματιών και απλά τις τηγανίζεις) , κινέζικο mie (ψιλός φιδές), noodles (μακαρόνια κινέζικα απο ρύζι), κατεψυγμένες ξεφλουδισμένες γαρίδες, chop suey, ποικιλία κινέζικων λαχανικών, μία συσκευασία με μικρούτσικα καροττάκια και καλαμποκάκια, μία κονσέρβα καλαμπόκι, lemongrass (αυτό είναι κάτι σαν ξύσμα λεμονιού που πωλείται σε βάζο με άρμη), ένα μπουκαλάκι σουσαμέλαιο, 2 πακέτα ινδικά μυρωδικά σε πλαστικά κουτάκια για την δημιουργία ενός κάρυκαι ΜΑΓΕΙΡΕΨΑΜΕ για 4 άτομα

Τα poppadums. Σε ένα βαθύ τηγάνι ή και wok ρίχνουμε λίγο σπορέλαιο και άμα κάψει, το χαμηλώνουμε και ρίχνουμε ένα-ένα τα poppadums χρησιμοποιώντας την ξύλινη κουτάλα τα ανοίγουμε (έχουν τη τάση να γίνονται ρολλό) ώστε να γίνουν αυτές οι φανταστικές πίτες αριστερά. Ακουμπάμε την κάθε μία σε χαρτί κουζίνας για να τραβήξει το λάδι και σερβίρουμε έτσι...τρώγονται και κρύες.
Στο ίδιο τηγάνι ρίχνουμε τα noodles (αφού προηγουμένως τα έχουμε ζεματίσει), τα καρόττα, καλαμποκάκια και όλα τα άλλα λαχανικά μαζί με το κάρυ και τα ανακατεύουμε με ξύλινη κουτάλα.


Σε ένα άλλο σκεύος ετοιμάζουμε τις γαρίδες σε ντομάτα και ρίχνουμε τα υλικά του Ινδικού πακέτου, το κύμινο, τζίντζερ, κόλιανδρο, κάρυ, κανέλλα κλπ. Παράλληλα βράζουμε ρύζι μπασμάτι για 4 άτομα (προσωπικά το κάνω στα μικροκύματα, γίνεται πιό αφράτο)

Σερβίρουμε τις πίτες απο κάτω, μέσα βάζουμε τα μακαρόνια και περιχύνουμε με τη σάλτσα

Σερβίρεται με κρύο λευκό κρασί.

(Για τους αμύητους, βάζουμε δίπλα και ένα πακέτο χαρτομάντηλα. Το κάρυ προκαλεί καταρροή)

Κυριακή, Νοεμβρίου 20, 2005

Κουν κουνελάκι, κου-νε-λά-κι

Κάθε φθινόπωρο ο Κ και εγώ αρχίζουμε να ψάχνουμε στα περιοδικά για νέες συνταγές, για το τι θα μαγειρέψουμε τα Χριστούγεννα. Γιατί γαλοπούλα εμείς ΔΕΝ φτιάχνουμε. Φτιάχνει η πεθερά. Που η μαγειρική της κάνει τη Βέφα Αλεξιάδου να κλαίει στα γόνατα και να ικετεύει..να της δώσει τη συνταγή.
Και πρέπει αυτό που θα σερβίρουμε να είναι πρωτότυπο μέν αλλά όχι πολύ εκκεντρικό γιατί ΔΕΝ θα το φάνε..όπως τότε που είχα την φαεινή ιδέα να σερβίρω καρπάτσιο, μόνο ο Μ (αδελφός του Κ) το έφαγε οι άλλοι ξύνισαν τη μύτη τους που θα φάνε ωμό κρέας..
Πέρυσι τους βγάλαμε καραμελωμένα παπάκια με πορτοκάλι..ο καθένας το παπάκι του, μόνο που δεν γονάτισαν για την δέηση, σιωπηλά και αργά το ξεκοκκάλισαν, σαν να έτρωγαν αντίδωρο.
Ετσι φέτος είπαμε να τους κάνουμε κουνέλι. Την συνταγή μου την έστειλε μία blog φίλη η Juanita. Εχουμε τη συνήθεια πρώτα να δοκιμάζουμε εμείς τη συνταγή και μετά να την βγάζουμε στους άλλους..

Κουνέλι με σοκολάτα

Στην φωτογραφία επάνω βλέπουμε το κουνέλι να μαγειρεύεται, στην κάτω, ότι πρόλαβα να βγάλω αφού πέσαμε επάνω του.

Γαλλικό γεύμα

Μία γνωστή μας κάλεσε σε γεύμα για
α) γιορτάσει το νέο της σπίτι
β) να μας δείξει το νέο της amore mio που τυγχάνει να είναι chef σε γνωστό γαλλικό εστιατόριο αλλά και καθηγητής σε σχολή μαγείρων.
Φτάσαμε στο σπίτι της εγκαίρως, μας κάθισαν και μας πρόσφεραν ένα ιδιαίτερο aperitif φτιαγμένο απο χυμό αχλαδιού και μαρτίνι, σερβιρισμένο σε ποτήρια σχήματος τουλίπας, μία πολύ λεπτή γεύση που μας άφησε άναυδους.

Πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού, αντί για τα γνωστά τοις πάσι ασημικά είχε μικρές ραβιερίτσες με κουλουράκια, σοκολατάκια, αλμυρά μπαστουνάκια, όλα home-made μας είπε η Λίλα, φτιαγμένα απο τα χεράκια του (ουάου!). Απο ότι μας είπε, όλα τα φτιάχνει εκείνος, απο κουλούρι θεσσαλονίκης, κρουασάν, κουλούρια, φαγητά, ποτά, γλυκά...Ομολογουμένως τον κύτταξα με άλλο μάτι. Που σε βρήκε κούκλε μου ε?

Το μενού

Ο καθένας έλαβε το δικό του τυπωμένο μενού, για όλους ήταν το ίδιο πιάτο αλλά με διαφορετική ζωγραφιά στο φώντο, σε μένα έπεσε το σουρρεαλιστικό τριαντάφυλλο.. μμ τρελλαίνομαι

Κατ' αρχήν εμφανίσθηκε μία πρασόσουπα σε μορφή κρέμας αλλά χωρίς κρέμα γάλακτος..Εσπαγα το κεφάλι μου να καταλάβω πώς την έφτιαξε, τόσο απαλή, τον ρώτησα, μου είπε τούτο..κείνο.. είχα όμως την εντύπωση ότι δεν μου τα είπε όλα.. Το κρασί ήταν "Πέτρινες Πλαγιές 2004" του Παλυβου.

Μετά εμφανίσθηκε ένα τετράγωνο πιάτο με ψητό χταπόδι και ζοχούς. Μου πέσανε οι ασφάλειες. Το χταπόδι το είχε ψήσει στο φούρνο με κρασί μπαλσάμικο για 5 ώρες, τους ζοχούς τους είχε απλά ζεματίσει.. Ο συνδυασμός ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΣ. Πήρα και δεύτερη μερίδα, ήταν αδύνατο να συγκρατηθώ..Το κρασί ήταν Νεμέα 2003, Αμπελώνες Παλυβου.
Το κυρίως πιάτο ήταν κοτοπουλάκι με λαχανικά a la grecque και σάλτσα μανιτάρια. Ερώτημα, να το φάω ή όχι.. Σαν έργο τέχνης μου φάνηκε. Η απόφαση πάρθηκε στο πίτς φυτίλι.. ας πάρουμε και λίγη Τέχνη.

Για το τέλος μας το φύλαγε. Ηρθε η βασίλισσα του σουρρεαλισμού, Μία κρεμώδης πάστα, η μισή ρόζ, η άλλη άσπρη, η ρόζ είχε γεύση ροδάκινου, η άσπρη βανίλια. Στη μέση τη χαράκωνε ένα μπισκότο απο αμύγδαλο. καί δίπλα σάλτσας απο ροδάκινο.. Δεν ήξερα απο πού να ξεκινήσω, αισθάνθηκα σαν πληρωμένος δολοφόνος που κρατώντας το στιλέττο του έτοιμο να βασανίσει αλλά όχι να αφανίσει το θύμα του με πολλές μικρές πληγές.. Να φάω το μπισκότο πρώτα, μία μαχαιριά στη σύνθεση, ή να πάρω λίγο κρέμα ροδάκινο, δεύτερη πληγή.. δάκρυσα.

Αδύνατο να σκοτώσω..Αλλά το έκανα. Αδύνατο να μην σκοτώσω. Το κρασί ήταν "Ηλίου Τέχνη" Αγιωργίτικο, αμπελώνες Παλυβού.

Στο τέλος καθίσαμε στον καναπέ του σαλονιού για άλλη μιά φορά, χορτασμένοι απο ομορφιά, φαγητό και τύψεις, ήπιαμε καφέ και δοκιμάσαμε τα σπιτικά petit four και κουλουράκια με danish pastry.

Cheers Nicolas! Ε-Γ-Ρ-Α-Ψ-Ε-Σ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Τρίτη, Νοεμβρίου 01, 2005

Το ελληνικό Fuziyama

βρίσκεται απέναντι σε ψαροταβέρνα στο Σέσι (Β. Ανατολική Αττική) κοντά στο Γραμματικό.

Πρόκειται για μία κλασσική ελληνική ψαροταβέρνα που σερβίρει και κρέας, λουκάνικα, πίττες, ότι θέλει ο πελάτης (εκεί θα κολλήσουμε τώρα?).
Το χτίσμα είναι απο πέτρες και ξύλα. Εχει πολλές θέσεις για πάρκινγκ και ντουσιέρες για τους καλοκαιρινούς κολυμβητές. (Το τελευταίο απίστευτο, οι ντουσιέρες παλαιού στύλ σε πέτρινο χώρο με προσεγμένα χωρίσματα, πάτωμα απο μπέζ-καφέ μωσαϊκό..άλλο να τα γράφω και άλλο να τα δείς.)
Εχει αυλή σκιερή με ωραία στρωμένα τράπεζια κάτω απο μουριές. Εχει και παιδική χαρά.

Οσο για τη θέα...αυτή είναι το καλοκαίρι, η θάλασσα στα 5 μέτρα..η παραλία με μικρό το χαλικάκι..


και αυτή το χειμώνα. Απέναντι διακρίνεται ο Ευβοϊκός και το Ελληνικό Fuziyama

Το φαγητό είναι απλό και πολύ γευστικό. Οι γυναίκες της επιχείρησης φτιάχνουν μία σπανακόπιττα, όνειρο, το φύλλο το ανοίγουν στο χέρι, καμμία σχέση με το έτοιμο.

Εμείς φάγαμε μπακαλιάρο ψητό, πατάτες τηγανιτές, χωριάτικη, τριπλή μερίδα σπανακόπιττα και ήπιαμε το κρασί τους ένα ωραιότατο Σαββατιανό.

Τρίτη, Οκτωβρίου 25, 2005

Σπιτικό sushi


Το πιό βασικό πράγμα για να κάνετε σούσι είναι το ρύζι.

Η συνταγή.
Χρειάζεσθε να αγοράσετε ρύζι για σούσι, ρυζοξυδο, σάλτσα wasabi (horseradish), φύκια nori σε πακέτο των 10 φύλλων, το κάθε φύλλο εχει διακεκομμένη γραμμή για εύκολο κόψιμο) και σάλτσα σασίμι. Επίσης χρειάζεσθε 3 φλυτζάνια ρύζι, 1 φλυτζάνι ρυζόξυδο, 2 κουταλιές της σούπας ζάχαρι και 1 κουταλιά του γλυκού αλάτι

Μαγειρέψτε το ρύζι όπως κάνετε για πιλάφι. Το βγάζετε απο την κατσαρόλα και πρίν κρυώσει...έχοντας ανακατέψει όλα τα άλλα υλικά τα ρίχνετε στο ρύζι και με μία ξύλινη κουτάλα απαλά τα ανακατεύεται, δεν θέλετε να γίνει το ρύζι σας λαπάς, έτσι δεν είναι?
Το αφήνετε να κρυώσει σε θερμοκρασία δωματίου.

Οταν το ρύζι κρυώσει, αρχίζετε παιχνίδι

Norimaki

Θα χρειαστείτε πέρα απο τα φύκια και το ρύζι, φρέσκο ωμό ψάρι (φαγκρί, λαβράκι, σολωμό, γαρίδες), ένα πατάκι απο μπαμπού (τα πουλάνε τα κινέζικα μαγαζιά) και ένα κοφτερό μαχαίρι.
Παίρνετε ένα φύλλο νόρι και το απλώνετε πάνω στο πατάκι. Βάζετε μία κουταλιά ρύζι, την απλώνετε και μετά στο κέντρο βάζετε ένα μικρό κομμάτι ψάρι μαζί με κάποιο λαχανικό, π.χ. μία λωρίδα καρόττο.

Τυλίχτε το φύκι όπως τυλίγετε τα χαλιά. Εχετε ένα μακρουλό μαύρο λουκάνικο μπροστά σας

Με ένα κοφτερό μαχαίρι κόβετε το φύκι πάνω στις διακεκομμένες γραμμές και το maki σας είναι έτοιμο..
M
Βεβαιωθείτε ότι συνοδεύεται απο σάλτσα wasabi και λίγη σόγια




Temaki




Nigiri

Για να φτιάξετε Νιγκίρι, ζυμώστε το ρύζι σε μακρουλά μπουρεκάκια. Απο πάνω βάλτε μία λεπτή φέτα ψαριού που μόλις έχετε κόψει. ΙΔΟΥ

Δευτέρα, Οκτωβρίου 10, 2005

Μιά ευλογία

Bless me father,
I came to confess my inner sins

Στο τέλος Σεπτεμβρίου πήγαμε με κάτι φίλους σε ένα φεστιβάλ μπύρας που έγινε στην Αθήνα, σε ένα χώρο κοντά στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.
Ο καιρός ήταν σχετικά ζεστός, χωρίς καύσωνα με δροσιά το βράδυ. Εκεί αμάρτησα και ήπια μπύρα με το μέτρο..(όπως η φωτογραφία, ένας γυάλινος σωλήνας με βρυσούλα στο κάτω μέρος, ένας σωλήνας γεμάτος μπύρα, νομίζω παίρνει όσο 15 τενεκεδάκια περίπου..



Εεεεπ! Δεν τον ήπια μόνη μου Ολο το σωλήνα, αλλά δύο λίτρα τουλάχιστον τα ήπια.. και όχι σκέτα, πήρα και μερικά

με γύρο όμως και απ' όλα..


Είχε όμως πολύ χαβαλέ τόσο καλό που ξαναπήγαμε και δεύτερη φορά..

Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 12, 2005

Καλοκαιρινά λαντσάκια

Αρχές Αυγούστου αγόρασα αυτό το Περιοδικό απο ένα περίπτερο, είναι ένας οδηγός βήμα-βήμα για να φτιάχνεις σχεδόν οτιδήποτε, οι συνταγές γραμμένες αριστερά και φωτογραφία όλων των υλικών και του αποτελέσματος δεξιά. Πιό απλό δεν γίνεται
Εχει δέ και εκείνα τα μικρούλια μυστικά της κουζίνας που όλο θέλουνε οι μανάδες μας να μας τα πούν αλλά την τελευταία στιγμή τα ξεχνάνε και μετά ναναναναναν! η πατάτα. Λέει δηλαδή πώς να διαλέγουμε το σωστό μαχαίρι ανάλογα με το τί θέλουμε να κόψουμε, τα διάφορα κομμάτια κρέατος απο ποιό σημείο των ζώων είναι, πώς να φυλάμε τα λαχανικά στον καταψύκτη, πώς να σιροπιάσω τα φρούτα... κλπ
Επειδή λοιπόν το καλοκαίρι κάνει και κομμάτι ζέστη, να κάτσουμε να ψηθούμε στην κουζίνα φτιάχνοντας κουνέλια, χοιρινά και παρεμφερή δεν λέει, έτσι προτιμάμε να τρώμε μεζεδάκια και να σβήνουμε τη δίψα με ούζο ή λευκό κρασί.

Στη διπλανή φωτό φαίνεται η πρώτη συνταγή που κάναμε και που είναι Μελιτζάνα με μοτσαρέλλα ψητή. Για να το φτιάξουμε πήραμε 1 μελιτζάνα, την κόψαμε ροδέλλες τις βάλαμε στο νερό (με λίγο αλατάκι) για να ξεπικρίσουν και μετά τις ψήσαμε στο φούρνο. Πρίν τις βάλουμε στο φούρνο τις βουτύξαμε σε χτυπημένο αυγό και τριμμένη φρυγανιά. Τις ψήσαμε για μισή ώρα περίπου και τις βγάλαμε και ακουμπήσαμε σε χαρτί κουζίνας για να στεγνώσουν.
Εν τω μεταξύ πήραμε 2 μπαγκέτες ψωμιού και τις κόψαμε σαν βαρκούλες, στη μέση, βγάλαμε όση περισσότερη ψίχα μπορούσαμε και γεμίσαμε την βαρκούλα με φρέσκες λιωμένες ντομάτες, απο πάνω βάλαμε τις κρύες φέτες μελιτζάνας και απο πάνω φέτες μοτσαρέλλας. Αλάτι - πιπέρι. Ψήσιμο στο φούρνο μέχρι να λιώσει το τυρί. Τρώγονται ζεστές.

Αλλη μία που δοκιμάσαμε είναι το "Μαροκινό κοτόπουλο"
Πήραμε ένα κοτόπουλο και το κόψαμε σε κομμάτια, μέλι, σκόρδο, κολοκυθάκια, φρέσκιες ντοματες, ελαιόλαδο, μαϊντανός και τζίντζερ φρέσκια (κάνει και σε σκόνη) .

Τηγανίζουμε το κοτόπουλο μέχρι να χρυσίσει και το βγάζουμε απο τη φωτιά Ρίχνουμε μέσα τις ντομάτες (κομμένες και ξεσποριασμένες), την τζίντζερ, αλατοπίπερο και νερό, μέλι και το αφήνουμε να βράσει. Δέκα λεπτά πρίν το σερβίρισμα ρίχνουμε και τα κολοκυθάκια μέσα.

Και για σαλάτα φτιάξαμε Ταμπουλέ.

Αντε τώρα, το πακετάκι το αγοράζουμε έτοιμο απο το σούπερμάρκετ. Ρίχνουμε μέσα μισό φλυτζάνι βραστό νερό το ανακατεύουμε και το αφήνουμε να φουσκώσει/κρυώσει. Αν θέλουμε ρίχνουμε και λίγη φρέσκια ντοματούλα, αγγουράκι κομμένο σε κύβους, ακόμη και καβουρόψιχα..
ΦΙΝΙΤΟ




Σάββατο, Σεπτεμβρίου 10, 2005

Κακκίες

Οφείλω να σας προειδοποιήσω για ορισμένα εστιατόρια στην Ελλάδα που σερβίρουν σπαγγέτι με αστακό.
Ακουσα απο έναν πολύ γνωστό chef ότι το ποσό του φρέσκου αστακού που βάζουνε στα πιάτα αναλογεί στο 1/10 ενώ τα υπόλοιπα 9/10 αποτελούνται απο φιλέτο μπακαλιάρου μαγειρεμένο με τον ίδιο τρόπο.
Ετσι , πουλάκια μου, όταν παραγγέλνετε μία αστακομακαρονάδα, ρίχτε μιά ματιά στον αστακό σας, ζητείστε να σας τον φέρουν στο τραπέζι, ώστε να τον κόψετε με τα χεράκια σας και να τον βάλετε στο πιάτο γιατί...
υπάρχει σοβαρός κίνδυνος
να φάτε μπακαλιάρο
αντί για αστακό αλλά
θα τον πληρώσετε χρυσό!

Κυριακή, Αυγούστου 28, 2005

"Λουϊζίδης"

Εχει πάει πολύς κόσμος στον Λουϊζίδη στη Βουλιαγμένη, είπαμε να πάμε και εμείς.
Αυτές είναι οι εντυπώσεις μου
1) Επειδή το καλοκαίρι είναι ανοιχτό σχεδόν 24 ώρες, είναι μονίμως σχεδόν γεμάτο, τις Κυριακές και εορτές ετοιμαστείτε να παίξετε ξύλο με γιαγιάδες και μαμάδες με καροτσάκια και σκασμένα που τσιρίζουν. Γίνετε της τρελλής τα σβκ, τις καθημερινές όμως είναι καλά. Κωδικός ντυσίματος?
Ελα ρε μη χέσω. Οτι του κατέβει του καθενός, μερικοί ντύνονται στα μαύρα δίπλα η άλλη με το μαγιώ..
2) Είναι ένα απλό ελληνικό εστιατόριο μη περιμένετε χάϊ και τρέντι ναι? Τα γκαρσόνια είναι πολύ ευγενικά και πολύ γρήγορα, περίφημα στη δουλειά τους και φώς φανάρι αγαπούν αυτό που κάνουν. Μερικά μιλάνε Αγγλικά και Γαλλικά και Γερμανικά πολύ καλά. Το μόνο μειονέκτημα που είδα είναι ότι τα τραπέζια είναι πολύ κοντά το ένα με το άλλο, χωρίς να το θέλεις ακούς και τις κουβέντες του γείτονα.
3) Σερβίρουν ελληνική κουζίνα με εμφαση τα λαδερά, τα σβκ πρέπει να κάνεις κράτηση στα λαδερά που θέλεις με το όνομά σου (ναί! καλά διάβασες) αν θέλεις να φάς γιατί τελειώνουν γρήγορα και θα τη βγάλεις με μπριτζόλα (πάλι).
4) Το μόνο πρόβλημα είναι ότι είναι κλειστό το εστιατόριο το χειμώνα..
Νιάρρρρ!

Πέμπτη, Αυγούστου 25, 2005

"Ο Ξυπόλητος" στη Λούτσα





Μόνο ξυπόλητο δεν είναι το ωραίο αυτό ταβερνάκι, χτισμένο στο τέρμα, τέρμα της παραλίας της Λούτσας, μπροστά στο πέλαγος







Φτάσαμε μετά το ηλιοβασίλεμα6 άτομα και 2 παιδάκια και η αφεντομουτσουνάρα μου με καινούργια ψηφιακή μηχανή, να κάνω τον φωτογράφο τρομάρα μου.. Η θέα απο το τραπέζι αριστερά




Το πιατο. Το καλύτερο μπαρμπούνι που έχω φάει γενικώς οπουδήποτε. Μα τι του βάζει μέσα και είναι τόσο τραγανό απ' έξω και ζουμερό μέσα?

Μία υπόσχεση

Να ξανάρθω πρίν βραδυάσει, να απολαύσω ηλιοβασιλέματα..

Τρίτη, Αυγούστου 16, 2005

Τα κόλπα μιάς ψησταριάς


ΚΡΕΑΣ
Για πολλά χρόνια πηγαίναμε σε τοπικό χασάπικο και αγοράζαμε διάφορα, αλλά επειδή τις τελευταίες φορές τον κόψαμε γιατί οι μύγες μέσα στο μαγαζί του ήταν πολυπληθέστερες των πελατών του, μύγες παντού τσαμπιά-τσαμπιά και τον σιχαθήκαμε, άνθρωπος που δεν επενδύει σε ένα απλό μυγόχαρτο, σκέψου τι κρέας θα πουλάει. Ετσι παίρνουμε κρέας απο μεγάλο σουπερμάρκετ της περιοχής.
Συνήθως αγοράζουμε σπαλομπριτζόλες, λουκάνικα και κοτόπουλο ανοιγμένο σαν βεντάλια, για ψησταριά λέμε στον χασάπη, αυτός ξέρει πώς να το κόψει. Αν απο φασίσουμε να ψήσουμε ψάρι, τα εντόσθια πετιούνται αλλά μένουν τα λέπια, γιατί αν βγάλουμε τα λέπια τότε το ψάρι θα κολλήσει πάνω στη σχάρα και γίνεται χάλια.

ΛΑΧΑΝΙΚΑ
Τα λαχανικά είναι απαραίτητα για την ψησταριά, ιδιαίτερα οι μελιτζάνιες (φλάσκες) και οι πιπεριές. Επίσης κάνουν οι πατάτες και τα κρεμμύδια, ακόμη και ντομάτες. Τις πατάτες, κρεμμύδια και ντομάτες τις τυλίγουμε με αλουμινόχαρτο και τις βάζουμε πάνω στα κάρβουνα, ενώ τις μελιτζάνες και τις πιπεριές δεν τις τυλίγουμε, τις ψήνουμε έτσι.

ΔΙΑΦΟΡΑ
Χρειαζόμαστε επίσης ένα μεγάλο αριθμό μυρωδικών και μπαχαρικών για τη μαρινάδα, μας αρέσουν το κάρδαμο, κάρυ, τζίντζερ, σόγια, πιπέρια όλων των ποιοτήτων, σαφράνι, φινόκιο, κύμινο, κόλιανδρος, κανέλλα κλπ. Και φυσικά το ελαιόλαδο.

Αυτό είναι ένα πολύ ωραίο συνοδευτικό πιάτο που ψήνετε πρώτο-πρώτο σε ζεστή φωτιά, εμείς τα λέμε "Πιτταράκια"


Με αλεύρι κόκκινο για όλες τις χρήσεις, βάζουμε βούτυρο και ένα αυγό και φτιάχνουμε μία μαλακιά ζύμη, την οποία πλάθουμε σε μικρά κοτσιδάκια. Μεσα στη ζύμη μπορείτε να ρίξετε πιπέρια, μέντα, δυόσμο, ρίγανη, μαϊντανό ότι θέλετε για έξτρα γεύση, σε εμάς αρέσουν σκέτα. Τα σκεπάζετε με πετσέτα και τα αφήνετε σε χλιαρό μέρος για να φουσκώσουν (καμμιά ωρα). Και μετά στα κάρβουνα... Το κάτι άλλο είναι..


Ο Κ. στρώνεται και ανάβει τη ψησταριά παραδοσιακά, με κάρβουνα κλπ.

Τα ψάρια δεν χρειάζονται μεγάλη ζέστη, απλά τέχνη θέλουν να μην στεγνώσουν και γίνουν μούμιες.


Το κοτόπουλο χρειάζεται δυνατή φωτιά, συνήθως το τυλίγω με αλουμινόχαρτο, ώστε πρώτα να ψηθεί μέσα και στο τέλος βγάζω το αλουμινόχαρτο για εξωτερικό ψήσιμο.

Επίσης μπορείτε να φτιάξετε σουβλάκια, στο καλαμάκι βάζετε, ένα κομμάτι κρέας, ένα κομμάτι πράσινη πιπεριά, ένα κομμάτι ανανά (κονσέρβα), αν δεν έχετε ανανά και ένα κερασάκι (αυτά που ρίχνουμε στα ποτά) κάνει ή ένα κομμάτι κρεμμύδι. Και πάλι κρέας..


Επίσης φτιάχνουμε και διάφορα ντίπς για τα κρέατα, ένα ωραίο με γιαούρτι, τριμμένο αγγούρι, χυμό λεμονιού και λίγο κάρυ, ή αντί για κάρυ μπορείτε να βάλετε σκόρδο, ή τσίλις κλπ.

Συνήθως πίνουμε μπύρα με τη ψησταριά στην αρχή (τσέχικη Urquell, ή Grinbergen, αλλά μετά συνεχίζουμε με κρασιά.

Για γλυκό, μετά την ψησταριά θέλουμε κάτι δροσερό, τελευταία ανακαλύψαμε τα παγωτά της Φρουτομανιας, έχει και στο Ναύπλιο απ ' όπου πάμε και παίρνουμε, άλλες πάλι φορές χτυπάμε και κανένα εκμέκ..

Δευτέρα, Αυγούστου 15, 2005

Απ' την Τουρκία με αγάπη


Αυτό είναι ένα ΠΟΛΥΤΙΜΟ δώρο που μας ήρθε απο τη γειτονική Τουρκία. Μας το έφεραν οι Μαν-Αργ όταν πήγαν διακοπές με τα παιδιά τους στην Κωνσταντινούπολη.
Είναι ένα μεγαλούτσικο ξύλινο κουτί γεμάτο πλαστικά συρταράκια γεμάτα μπαχαρικά. Τα συρταράκια σφραγίζουν απο πάνω με πλαστικά πώματα έτσι ώστε να μην υγραίνονται και χαλάνε. Και τι δεν έχει μέσα, μέντα, δυόσμο, κανέλλα, κύμινο, κόλιανδρο, 5 ειδών πιπέρια άλλα σε κόκκους, άλλα αλεσμένα, πάπρικα, τσίλι, σουμάκ, σαφράνι, ρίγανη και μαχλέπι..Επίσης μέσα στη συσκευασία έχει και έναν χάλκινο μύλο για να κόβουμε τα πιπέρια..
Τρελλαθήκαμε με το δώρο, πάνω στο τραπέζι το τοποθετούμε σε καθημερινή βάση και δοκιμάζουμε λίγο απο όλα.
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΘΕΡΜΑ.

Κυριακή, Αυγούστου 07, 2005

"Τσελεμεντές"

Λίγη Ιστορία

Πρίν από κάποια χρόνια, ο Νίκος Τσελεμεντές πήγε στην Βιέννη για να σπουδάσει ζαχαροπλαστική. Κατά το τέλος των σπουδών του εργάστηκε σε διάφορα εστιατόρια της εποχής του και γύρισε στην Ελλάδα για να ανοίξει τον περίφημο "Τσελεμεντέ" ένα μέρος γκουρμέ, με έμφαση τις υπέροχες τουρτες. Το 2002 ένας μακρινός ανηψιός του, ξανα-άνοιξε το περίφημο εστιατόριο σερβίροντας πιάτα βασισμένα σε συνταγές του προκατόχου του.

Εχουμε πάει σε αυτό το μικρό πλήν πολύ ενδιαφέρον εστιατόριο πολλές φορές και μόνοι μας και με φίλους, Ελληνες αλλά και ξένους. Είναι πολύ περιποιημένο, με τα λινά του τραπεζομάντηλα, τα κρύσταλλα, τον χαμηλό φωτισμό, την απαλή μουσική και το άψογο σέρβις. Τα αγγλικά των υπαλλήλων άψογα επίσης. Επειδή όμως είναι μικρό σαν χώρος, η κράτηση είναι απαραίτητη

Με το που καθόμαστε και πρίν προλάβουμε να δούμε τον κατάλογο, έρχεται ένα ποτηράκι τσίπουρο με πάγο για τον καθένα μας μαζί με ένα καλαθάκι φρέσκομυριστό ψωμί, ελιές και βούτυρο με σκόρδο. Πάντα παραγγέλνουμε το δικό του κρασί, ώς τώρα είναι υπέροχο και πολύ οικονομικό. Ο Τσελεμεντές είναι ιδανικό μέρος για χορτοφάγους

Για πρώτο πιάτο πήραμε ποικιλία ψητών λαχανικών (μελιτζάνες, κολοκύθια, πιπεριές διαφόρων χρωμάτων, κρεμμύδια και μανιτάρια),

μετά σουφλέ μελιτζάνας γεμιστό με ψητή φέτα και ψητό στο φούρνο, ένα μοσχαρίσιο φιλέτο να λιώνει στο στόμα μαγειρεμένο με μπαλσάμικο, σπιτικές πατάτες τηγανιτές, μία σαλάτα με παρμεζάνα και ρόκα και, και, και

τον λόγο που ήρθαμε να φάμε εδώ, παγωτό μέσα σε ψητή μαρέγγα..

Τέλος? οχι δα! Ενα ωραίο λικεράκι Limoncello μας βοηθάει να χωνέψουμε.

Και όταν ήρθε ο λογαριασμός, απορήσαμε.. ήταν πολύ χαμηλώτερος απο όσο περιμέναμε!!!

Τρίτη, Ιουλίου 12, 2005

Serkos and his 4 Stars

O Σέρκος είναι ενα αρμένικο μαγαζί στην ευρύτερη περιοχή της Γλυφάδας, έχει όμως Αραβικές και κουρδικές γεύσεις. Απλό και ωραίο φαγητό για τους λάτρεις με μεγάλες μερίδες και ευγενικό σέρβις.


Οι σερβιτόροι μιλάνε λίγα Αγγλικά. Υπάρχει καλό δικό τους κρασί. Τυπικό αραβικό σερβίρισμα όπου έρχεται ο δίσκος με τα κρύα πρώτα, για να επιλέξουμε, μετά τα ζεστά για να τα παραγγείλουμε φρέσκα, μετά τα σαλατικά και τέλος τα κρέατα..
ΜΗ γεμίσετε το στομάχι σας με φαγητό γιατί έχει Φ-Α-Ν-Τ-Α-Σ-Τ-Ι-Κ-Α γλυκά, ωραιότατο Καζάν Ντιπί, κιουνιφέ, σεκέρ παρέ..και δικό του καϊμάκι..


Απέναντι απο το μαγαζί του υπάρχει περιποιημένη παιδική χαρά και διαγώνια ένας κινηματογράφος.. αυτά αν θέλετε να συνδυάσετε φαγητό και διασκέδαση.

Κυριακή, Ιουλίου 10, 2005

Θεσσαλονίκη μου γλυκιά..

Αγαπητέ ταξιδιώτη
Αν πηγαίνεις βόρεια, μην ξεχάσεις να σταθείς στη Θεσσαλονίκη, πέρα απο τις ομορφιές της πόλης, επιβάλεται να δοκιμάσεις την καταπληκτική της κουζίνα. Εχε όμως υπόψη σου ότι αν μείνεις πάνω απο 2 μέρες εκεί, θα χρειαστείς 1-2 νούμερα φαρδύτερα ρούχα γιατί έχουν οι άνθρωποι εκεί τον τρόπο τους να σε κάνουν να τρώς πολύ, να χωνεύεις γρήγορα και να ξανατρώς.
Ο Κ και εγώ πήγαμε Θεσσαλονίκη και μείναμε για 4 ολόκληρες ημέρες. Αυτές τις 4 μέρες φάγαμε τόσο πολύ που δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε το βράδυ. Να σκεφτείς ότι δεν είμαστε πολύ του φαγητού, είμαστε και σχετικά αδύνατοι..ε! στη Θεσσαλονίκη σκάσαμε.
Σε αυτά τα εστιατόρια πήγαμε
Μυροβόλος Σμύρνη
Αυτό βρίσκεται μέσα στην κεντρική κρεαταγορά, την περίφημη Στοά Μοδιάνο και πιστεύω ότι είναι ανοιχτό κάθε μέρα απο το μεσημέρι και ύστερα. Θεωρείτε "γλεντάδικο", εμείς όμως μεσημέρι πήγαμε που δεν είχε κόσμο.. Παραγγείλαμε σαλιγκάρια εγώ, μύδια ο Κ και τσίπουρο.
Το τσίπουρο ήρθε σε ποτήρι του νερού. Ψηλό ποτήρι του νερού. Κυττάξαμε τη σερβιτόρα (που γελούσε με την αντίδρασή μας) με τρόμο στα μάτια μας, ένα ποτηράκι ζητήσαμε όχι μία νταμιτζάνα.. μας διαβεβαίωσε ότι το ποτηράκι των Αθηνών είναι η ποτηράρα της Θεσσαλονίκης.. ας είναι.. το πολύ-πολύ να γίνουμε φέσι, δεν θα μας παρεξηγήσουν..φαίνονται καλοί άνθρωποι..
Μετά εμφανίσθηκε ένα ζεστό ρεζώ και το σωστό εργαλείο για τα σαλιγκάρια. Εντυπωσιάστηκα γιατί πολύ λίγα εστιατόρια σερβίρουν τον μεζέ αυτό με το εργαλείο του, συνήθως δίνουν μόνο οδοντογλυφίδες.. Τα σαλιγκάρια ήταν μεγάλα και πάρα πολύ καθαρά, μαγειρεμένα με ντοματούλα, λίγο πικάντικα. Τα μύδια τετράπαχα και νόστιμα. Και ο λογαριασμός... πολύ φθηνός σχετικά με τα αντίστοιχα μαγαζιά στην Αθήνα..
Αγορά
Σε αυτό το καταπληκτικό εστιατόριο μας πήγε ο ξάδελφός μας που ζεί και δουλεύει σαν καρδιολόγος στην Θεσσαλονίκη. Είναι σε ένα πεζόδρομο όπως μου φάνηκε κάπου στην οδό Δραγούμη, απέναντι απο μία αίθουσα Τέχνης.
Εμείς εκεί δεν παραγγείλαμε τίποτα, ο ξάδελφος παρήγγειλε για μάς. Κατ΄αρχήν μας φέρανε πιτούλες απο φινόκιο, πράσινες πιπεριές γεμιστές με μούστο και λάχανο τουρσί, σουπιά γεμιστή με τυρί, γαρίδες γιουβέτσι, ψητούς γαύρους με κρασί, πολύ τσίπουρο σερβιρισμένο σε νεροπότηρα και δροσερό παγωτό για το τέλος.
Ούζου Μέλαθρον
Αυτό είναι ένα πολύ γνωστό τοις πάσι εστιατόριο, ιδιαίτερα σε πολλούς τουρίστες, είναι σε μιά περιοχή της πόλης σαν λαβύρινθο, όλο δρομάκια, στοές, μικρές πλατείες και άλλα μαγαζάκια. Τα πιάτα στο μαγαζί αυτό έχουν πικάντικα ονόματα "η σούφρα του Πασά", "τα βυζιά της Μαρίας' κλπ. Η σούφρα είναι μία μεγάλη τορτίγια γεμιστή με κομμάτια χοιρινού, μανιτάρια και γιαούρτι. Εμείς πήραμε και γαύρο τηγανιτό και μία σαλάτα και παγωτό. Είπαμε ότι πάλι δεν θα κοιμηθούμε το βράδυ, αλλά ο σερβιτόρος μας έφερε μετά απο ένα ποτηράκι με ποτό μαστίχα on the rocks...τρελλαθήκαμε και για πότε τα χωνέψαμε όλα τα αφιλότιμα...
Κουρδιστό Γουρούνι"
Το κτίριο, απο αρχιτεκτονικής άποψης ιδιαίτερο.
Το φαγητό φανταστικό.
Εχει μάρκες μπύρας που δεν τις είχα ΠΟΤΕ μου ξανακούσει.
Το σέρβις εξαιρετικό.
Το μόνο ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑ είναι το ότι βρίσκεται μακριά....στη Θεσσαλονίκη, (σνίφ, σνίφ)

Τετάρτη, Μαΐου 18, 2005

"Avalon"


Μετά το Πάσχα πάντα μελαγχολώ.. Σκαλεύω τη μνήμη μου για τις στιγμές χαράς, τις οικογενειακές πολύτιμες στιμγές. Την επιστροφή στις ρίζες, όχι τις ιστορικές ρίζες, αλλά κάποιες άλλες ιστορίες για ιππότες και ευαίσθητες κυράδες, για κάστρα, βασιλιά Αρθούρο, σπαθιά μέσα σε βράχους, πονηρούς δρυϊδες και κονταρομαχίες. Επιστροφή στο Αβαλον.
Το Αβαλον είναι ένα εστιατόριο στου Ψυρρή. Στεγάζεται σε ένα παλιό κτίριο που παλιά πρέπει να ήταν βυρσοδεψείο, τουλάχιστον την εποχή της γιαγιάς μου όλο βυρσοδεψεία ήταν εκεί. Με το που μπαίνουμε μέσα μεταφερόμαστε σε έναν άλλο κόσμο..έναν μεσαιωνικό κόσμο..
Οι πέτρινοι τοίχοι καταπίνουν τους ήχους της πόλης, αισθάνομαι άνετα μέσα στην ασφάλεια του κάστρου, οι έξοδοι φυλάσσονται καλά, απέναντί μου ένας μεγάλος καθρέφτης δίνει βάθος στο χώρο και γύρω-γύρω banners της Guinevere, του Lancelot, ένα κορνιζαρισμένο πόστερ της Lady of Shallot του Rosetti, , διάφορες Pre-Raphaelites μορφές.. υπέροχα!
Λές να φάμε μεσαιωνικό φαγητό? Τι θα έχει? Τι?
Το κατάστημα φημίζεται για τα μύδια του, διάφορες συνταγές με μύδια. Απ ότι πληροφορήθηκα ο ιδιοκτήτης καλλιεργεί μύδια. Ετσι παρήγγειλα μύδια με σάλτσα λευκού κρασιού και θυμάρι, ο Κ πήρε μύδια ατμού με κρέμα, πατάτες τηγανιτές, σαλάτα με σπανάκι και κρασί .
Η σαλάτα με το σπανάκι ήταν ωμή, πλούσια δροσερά φύλλα στρώνανε τον πάτο ενός μπώλ πασπαλισμένα με θυμαρι, πιπεράκι, κόλιανδρο και ελαιόλαδο. Απο πάνω σαν τα πέπλα νυφούλας έπεφτε πλούσια η παρμεζάνα σε λεπτά φυλλαράκια.
Δύο μεγάλα άσπρα μπώλ ήρθαν γεμάτα χειροποίητες (όχι προτηγανισμένες) πατάτες τηγανιτές.. Μιαμμμ!
Και μετά ήρθαν τα μύδια. Μέσα σε κατσαρόλες. Μία κατσαρόλα για τον καθένα μας και δίπλα ένα άσπρο μπώλ άδειο για τα κελύφη. Τα μύδια ήταν στρουμπουλά, τρυφερά, αρωματικά και υπέροχα..
Ηπια πολύ κρασί.
Γενικά με οστρακοειδή γίνομαι τύφλα.
Σοβαρός ο κίνδυνος να αρχίσω τα τραγούδια στο δρόμο, ίσως και τους χορούς.
Ελπίζω μόνο να μην πέσω φαρδιά πλατιά και γίνω ρεζίλι , θα δείξει, έχουμε να πάρουμε και γλυκο
Δύο φωλιές απο μαρέγκα ήρθαν. Η κάθε μία έχει ζεστή κρέμα βανίλια μέσα και είναι περιχυμένη απο κρύα σοκολάτα μπίττερ.. Από πάνω ένα κομμάτι μπανάνας να με χαιρετά τσαχπίνικα.
Ούφ! Ταράτσα την κάναμε πάλι σήμερα..

Κυριακή, Μαΐου 08, 2005

Να πασχάσω..μπορώ?

Πάσχα για μένα σημαίνει Ναύπλιο
Στο πέτρινο σπίτι μας
Στον κήπο με τις ελιές και τις πορτοκαλιές ανθισμένες με χιλιάδες λευκά λουλούδια, και μυρωδιά νερολί, το αγαπημένο μου αιθέριο έλαιο..λίγες σταγόνες στο μαξιλάρι μου τα βράδυα του χειμώνα για να είναι τα όνειρά μου ανέφελα..
Πάσχα σημαίνει ταξίδι απο Μεγ. Τετάρτη μαζί με την κα Π και τις δύο μου γάτες.
Επίσης σημαίνει βραδυνό ταξίδι συνήθως, παρόλλες τις αντιρρήσεις μου, και ένα αυτοκίνητο φορτωμένο έτοιμο να σκάσει απο προμήθειες. Α! ναί! παίρνουμε και μερικές γλάστρες μαζί μας, τα νέα φυτούλια απο το φυτώριο, να μην μένουν μόνα τους και στενοχωριούνται.

Με το που φτάνουμε και βγαίνουμε έξω η μυρωδιά μας ταξιδεύει μέσα στα αστέρια και απο τις γύρω γειτονιές ξεπροβάλλουν γάτες και σκύλοι, έρχεται ο Ασπρούλης, η Ρεξούλα, τα 3 γατάκια που έδωσα πέρυσι σε ένα γείτονα..και μας καλωσορίζουν (το πρωϊ έρχονται και οι καρακάξες, οι σπίνοι και τα αηδόνια.. και τα λέμε) .

Μεγάλη Πέμτη
Το πρωϊ (μετά τις 11.00) βάψαμε τα αυγά, θέλαμε να τα κάνουμε σε διάφορα χρώματα, πράσινα, κόκκινα, κίτρινα, μπλέ τελικά όσα δεν σπάσανε, γίνανε άλλα γι άλλα. Κάναμε και κείνο το κόλπο να τυλίγουμε το αυγό σε φλούδες κρεμμυδιού και να το βουτάμε στο χρώμα, βάψαμε και μερικά με μπογιές ζελέ (μαζί βάψαμε τα δάχτυλά μας, τα ρούχα μας και τα μάγουλά μας) και οριστε οι καλλιτεχνίες μας.

Μεγάλη Παρασκευή

Ο περισσότερος κόσμος πάει στον Επιτάφιο, εμείς όμως βαριόμαστε, που να τρέχεις τώρα, να στριμώχνεσαι, τα έχουμε δεί, καθόμαστε σπίτι μας και ο Κ φτιάχνει συνήθως ταχινόσουπα ή αγκινάρες αλά πολίτα. Δεν πίνουμε αλκόολ (μέγας άθλος, σκέτη στέρηση.

Το μέγα Σάββατο έ ε ε ρχονται τα πεθερικά, η θεία Ε και το αρνί, σύνολο ατόμων 4. Μαζί έρχεται η σούβλα, διάφορα ορντέβρς, σαλάτες, γλυκά, λαχανικά, γαρίδες, κρέας, κέηκ, τούρτες, παγωτό χειροποίητο, μπόλικο βούτυρο, καφές ελληνικός, μπαχαρικά, και άλλα είδη όπως τραπεζομάντηλα, χαρτί τουαλέττας (το δικό τους είναι πιό μαλακό), χαρτί κουζίνας (μήπως τελειώσει), διάφορα μαχαίρια (α! κόρη μου η κάθε νοικοκυρά θέλει τα δικά της μαχαίρια), μαξιλάρια, σεντόνια, ένα ραδιόφωνο, άρβυλα του Στρατού (που θα τα φορέσει ο πεθερός για να κάνει δουλειές στο κτήμα), κλαδευτήρι, είδη πρώτης βοήθειας (γιατί κάθε χρόνο πετσοκόβεται με το κλαδευτήρι), ένα μίξερ, διάφορα άλλα τρα λα λα και βεβαίως ένα καλάθι κόκκινα αυγά.

Για μεσημέρι τρώμε ψητές γαρίδες και διάφορα άλλα σαρακοστιανά, ενώ παράλληλα ψήνει στο φούρνο ένα κατσικίσιο χεράκι για μετά την Ανάσταση.

Μετά ο πεθερός ετοιμάζει το αρνί για σούβλισμα, εγώ τον βοηθάω με το σύρμα και περνάω τη σούβλα, μετά το τυλίγουμε για να μην γεμίσουμε αίματα και το βάζουμε πάνω στον μπουφέ για να μην πάνε μυρμήγκια (οι γάτες δεν πάνε, δεν τρώνε ωμό κρέας).

Επειδή την Σαρακοστή η πεθερά νηστεύει, μετά την Ανάσταση κάθεται και την κάνει ταράτσα και πίνει πολύ και πέφτει ξερή, οπότε ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ως τώρα, πάει επάνω και κοιμάται, ενώ οι άλλοι αποσώνουν το φαγητό τους και κατά τις 2.00 το πρωϊ, ξυπνάει φρέσκια φρέσκια και ξανατρώει...

Την Κυριακή του πάσχα σουβλίζουμε το αρνί, αυτή είναι παλιά φωτογραφία γιατί μετά απο κάποιες βροχοπτώσεις, πήγαμε και αγοράσαμε μία μεταλλική ψησταριά για αρνί που μεταφέρεται εύκολα, έτσι αν βρέξει εμείς θα το πάμε σε υπόστεγο το αρνί μας και θα το ψήσουμε Φτιάχνουμε και κοκορέτσι, το περνάει η πεθερά μου στη σούβλα και εγώ το τυλίγω..



Δευτέρα, Απριλίου 11, 2005

Lunch at Dosirak

When it is really cold and cloudy I love going to Dosirak for lunch. Dosirak is a Japanese-Korean restaurant in the centre of Athens, near Syntagma square. Unlike most ethnic restaurants - which flourish Athens - this has a simple, minimal decoration and a humble profile aiming to attract well-dressed businessmen who are seeking a decent refuge to eat and talk for a brief period of time.

TIP : When I visit an ethnic food restaurant I always wonder if the restaurant is visited by tourists only or by anyone. If it is unfortunate enough to attract tourists only there must be something very wrong with it; either in matters of food quality or prices.

Dosirak is proud enough to attract Japanese and Greeks. It is supposed to be one of the best restaurants of its kind for those who feel nostalgic for original Japanese dishes. If you go there for lunch you rarely find an empty space, all tables are full. A reservation is a must. At night it has less people, but at the weekends loads of families go there to enjoy traditional tastes. I had made my reservation.

I walked in and was shown my table by a polite and a bit impersonal waitress. A table next to the window. I am not interested in the view, I have seen this street 1001 times, I turned my back to the window and look inside the shop. It is really small, having just about 20 tables altogether. The area is divided in 3 parts by attractive screens, the first part is the eating hall, then the bar and at the back the kitchen. The walls are painted grey and decorated with pinkish ikebana paintings. Paper lanterns hang from the ceiling and the soothing voice of Mariah Carey murmurs near my head. I order, vegetable tempura, green tea, te makis, tonkatsu.

First comes a big heavy teapot with green tea and a tiny glass. I needed it because it is really cold and wet outside. Then the waitress brought a miniature wooden ladder and stood it in front of me on the table. On every step was one te maki. A te maki
is a cone of uncooked fish (mine was with sea bass, mixed with rice and vegetables, wrapped in seaweed just like an ice cream cone. The 4 te makis were an exceptional sight as they proudly stood on the steps (tiny holes were there to support them), like shy debutants waiting for being asked to dance.
A small basket comes next. It has a lacy doily at the bottom and contains crispy slices of fried courgettes, onion rings, slices of aubergines, peppers and round chips. There are 3 pieces of each vegetable, not a great quantity but enough.
The main dish is called tonkatsu, it is a huge pile of rice in the middle adorned with thin slices of fried pork fillets. The taste is new to me, neither Chinese nor Japanese, I cannot think of its state of origin, yet I like it very much. My meal closes with a surpise. A wooden bowl appears with two pinkish apples and a spoon. I never heard of eating uncooked apples with a spoon, but then I though maybe they weren’t apples but some other local fruit, I tried them and they were ice cream made to look like apples!!!
I had these cakes the second time I went there, they were sweet rice cakes