Τσίκλα ΕΛΜΑ - και όμως κάποιοι ενδιαφέρονται

Τρείς μήνες πρίν είχα γράψει ένα κείμενο για την ποιότητα της Τσίκλας ΕΛΜΑ, που ενώ την μάσαγα απο παιδι, σταδιακά διαπίστωσα ότι έχανε τη γεύση της, διαρκούσε λιγώτερο απο τις άλλες φθηνώτερες τσίκλες του εμπορίου, κάτι που με απογοήτευε. Ετσι θα το παράταγα το όλο θέμα σαν "κρίμα αλλά τι να κάνουμε" και θα στρεφόμουνα αλλού. Πάλι όμως δεν μου έκανε καρδιά να το κάνω χωρίς να εκφράσω τό παράπονό μου.

Τρείς μήνες αργότερα διαπίστωσα ότι υπάρχουν και κάποιοι που ενδιαφέρονται σε αυτή τη χώρα, για την ποιότητα και τον αγοραστή. Οτι υπάρχουν άνθρωποι που σέβονται τον εαυτό τους και το αντικείμενό τους και είναι ευαίσθητοι στις ανησυχίες των καταναλωτών, διαθέτουν το χρόνο τους να εξηγούν τις αλλαγές που πρέπει να γίνονται σε ένα παραδοσιακό προϊόν ώστε να το απολαμβάνουμε στην καθημερινή μας ζωή.

Ελαβα αυτό το mail μέσω κάποιου τρίτου ατόμου..μετά απο περιπέτειες, αλλά τελικά ήρθε σε εμένα. Σας το παραθέτω ως έχει:
Ευχαριστούμε για τα σχόλια σας και για τον χρόνο που διαθέσατε να μοιραστείτε μαζί μας το παράπονο σας.

Επιτρέψτε μου να σας παραθέσω τα γεγονότα με κάθε ειλικρίνεια:
Παλιότερα, υπήρχε πράγματι ένας τύπος τσίχλας, με σημαντικό ποσοστό μαστίχας και ζάχαρη (χωρίς μαστιχέλαιο). Είχε διάρκεια σε γεύση μαστίχας, ήταν τελείως διαφορετική από οτιδήποτε άλλο, αλλά:
Ήταν με ζάχαρη και ήταν πάρα πάρα πολύ σκληρή. Ήταν τελείως ακατάλληλη για παιδιά, μετά από καιρό γινόταν πέτρα, και δημιουργούσε τα μύρια προβλήματα στον καταναλωτή.
Αποφασίστηκε τότε (πριν από 10 χρόνια περίπου) να καταργηθεί σιγά σιγά (όχι για λόγους κόστους!!) και να αντικατασταθεί από 2 νέους τύπους έναν με ζάχαρη, έναν χωρίς αλλά σε κάθε περίπτωση μαλακές και φιλικές στον καταναλωτή. Επίσης επενδύθηκε μεγάλο για την εποχή ποσό σε νέα συσκευασία (blister – φαρμακευτική), σε νέα υλικά συσκευασίας κορυφαίας ποιότητας, και φυσικά στις καλύτερες δυνατές πρώτες ύλες. Όλα αυτά ολοκληρώθηκαν στο τέλος του 2000 και είχαν σαν αποτέλεσμα μία εκτίναξη των πωλήσεων της ΕΛΜΑ πανελλαδικά.

Από τότε πολλά συνέβησαν, όχι όμως μείωση του ποσοστού μαστίχας ή μαστιχελαίου στην συνταγή !!

Η τσίχλας μας έχει σαφέστατο πρόβλημα στην διάρκεια της γεύσης όμως αυτό οφείλεται αποκλειστικά στα φυσικά (και μόνο !) αρώματα που περιέχει. Η τσίχλα ΕΛΜΑ είναι η μοναδική με φυσικό μαστιχέλαιο, ίσως το ακριβότερο άρωμα του κόσμου (3.000€/kg), το οποίο δυστυχώς εκτός από πολύ ακριβό είναι και πολύ πτητικό (σαν αιθέριο έλαιο που είναι). Με άλλα λόγια εξατμίζεται εύκολα και γρήγορα.
Οι πάμφθηνες τσίχλες που αναφέρετε ότι διαρκούν γευστικά περισσότερο (αλλά και όλες της αγοράς), έχουν 100% τεχνητά αρώματα, τα οποία δίνουν το περίφημο (για τις τσιχλοβιομηχανίες) longlasting flavor…

Κλείνοντας επιτρέψτε μου να αναφέρω ότι οι τσίχλες ΕΛΜΑ έχουν πολλαπλάσιο 5-10 φορές κόστος παραγωγής από τις υπόλοιπες λόγω του ότι:
Είναι οι μοναδικές της αγοράς που δεν έχουν αντιοξειδωτικά (BHT.BHA), κάτι σαν συντηρητικά
Είναι οι μοναδικές της αγοράς που δεν έχουν τεχνητά γλυκαντικά (ασπαρτάμη, ακετοσουλφάμη)
Είναι οι μοναδικές της αγοράς που δεν έχουν καθόλου τεχνητά αρώματα
Είναι οι μοναδικές της αγοράς που περιέχουν τεράστιο ποσοστό ξυλιτόλης (το υγιεινότερο γλυκαντικό) κορυφαίας ποιότητας

Και όταν λέω «οι μοναδικές» το εννοώ, ακόμα και σε σχέση με τις νέες τσίχλες με μαστίχα που άρχισαν εδώ και 2 χρόνια να κυκλοφορούν από τον ανταγωνισμό.
Ελπίζω να σας διαφώτισα λίγο, είμαι στην διάθεση σας για οτιδήποτε άλλο

Με φιλικούς χαιρετισμούς
Μιλτιάδης Σαραντινίδης
Χημ.Μηχανικός / Εμπορικός Διευθυντής

Περιττό να σας πώ ότι ξαναγύρισα στην τσίκλα ΕΛΜΑ, αγόρασα απο ένα κουτάκι για κάθε τσάντα μου και άμα τελειώνει η γεύση της , απλά βάζω ένα δεύτερο κουφετάκι στο στόμα μου. Σας ευχαριστώ πάντω για το ενδιαφέρον και τον χρόνο σας

Πάμε για καφέ...στη Ζάτουνα;

Είχαμε πάει την περασμένη εβδομάδα μία εκδρομή με φίλους στη Στεμνίτσα. Ο καιρός ήταν ηλιόλουστος και τα κέφια μας τεράστια. Μετά το φαγητό είπαμε να πάμε για καφέ κάπου αλλού, μακριά απο την πεπατημένη και ξεκινήσαμε για τη Ζάτουνα. Η που θα βρίσκαμε κάτι ανοιχτό αυτή εποχή του χρόνου που δεν έχει πολύ κόσμο ή που όχι. Είμασταν τυχεροί. Φτάσαμε στο "ΚΑΦΦΕΝΕΙΟΝ το Κεντρικόν" πάνω στον μεγάλο δρόμο, έκανε αρκετό κρύο με ευχαρίστηση μπήκαμε μέσα και είδαμε αυτό το περιβάλλον..

παντού παλιές αφίσες με διαφημίσεις μιάς άλλης εποχής, καλαπόδια, σιδερένια παπούτσια, παλιά σίδερα σιδερώματος με θήκη για τα κάρβουνα, μασιές, κυάλια, φωτογραφικές μηχανές, διάφορα μικροαντικείμενα, γουδιά, ζυγαριές, ραπτομηχανές, όλα παλιά, στη σειρά αραδιασμένα μαζί με την Βουγιουκλάκη να διαφημίζει τσιγάρα, μπύρες Φίξ, μακαρόνια Μίσκο και πορτρέτα γιαγιάδων με αυστηρές μορφές. Δίπλα τους κρέμονταν, μπρίκια, πειρούνες, κατσαρολικά απο μπακίρι, κοτσίδες απο σκόρδα, βάζα με ελιές και πίκλες και άλλα. Μείναμε άναυδοι να κυττάμε γύρω μας ενώ ο ιδιοκτήτης χαμογελαστά μας έφερε αυτά που παραγγείλαμε, ρακόμελο, καφέδες και δικό του παστέλι (σκέτο ποίημα).. Είμασταν ικανοί να βραδυάσουμε εκει πέρα, τόσο με το θέαμα, όσο και με τη κουβέντα, ήρθε ο ιδιοκτήτης και έκατσε μαζί μας και αισθανθήκαμε σαν να δέσαμε με το τοπίο όλως τυχαίως..

Το καλοκαίρι βγάζει και τραπεζάκια έξω..το ένα δίπλα στο άλλο με θέα το φαράγγι και τη Δημητσάνα αρκετά πιο κάτω. Οχι δεν πρόκειται εδώ να σας πώ για τη Θέα. Γιατί ήταν το πανόραμα χωρίς περιγραφές.
Θα ξαναπάμε μετά το Πάσχα όταν όλα θα είναι ανθισμένα. Υπόσχεση.

Ωδη στο ντολμαδάκι

Το αγαπημένο μου έδεσμα, με ρύζι, σταφίδες και κουκουνάρι. Δυστυχώς είναι μπελαλίδικο στην προετοιμασία και το απολαμβάνω παρασκευασμενο από την μαμά, μόνο κάθε Καθαρή Δευτέρα. Το συνοδεύουμε με ούζο Φραντζέσκο. Ο συνδιασμός του συγκεκριμενου ουζου με τα ντολαμαδάκια είναι μοναδικός. (Για τα δικά μου μετρα και σταθμά). Το μυστικό γιά εμένα στην παρασκευή είναι το μικρό μέγεθος ( μισή μπουκιά, καλό λαδι και το λεπτό αμπελόφυλλο) Τωρα βέβαια αν αναρρωτηθεί κανείς γιά το που βρίσκουμε αμπελόφυλλο τρυφερό τον Φεβρουάριο η αρχές Μαρτίου, ε λοιπόν ή συλλογή και αποθήκευση των αμπελόφυλλων ξεκινάει από τη εποχή που υπαρχουν τρυφερά στις κληματαριές.... Είναι άπαιχτη η μαμά γιά τον κανακάρη της !!!!!!!!!!