Κάθε φθινόπωρο ο Κ και εγώ αρχίζουμε να ψάχνουμε στα περιοδικά για νέες συνταγές, για το τι θα μαγειρέψουμε τα Χριστούγεννα. Γιατί γαλοπούλα εμείς ΔΕΝ φτιάχνουμε. Φτιάχνει η πεθερά. Που η μαγειρική της κάνει τη Βέφα Αλεξιάδου να κλαίει στα γόνατα και να ικετεύει..να της δώσει τη συνταγή.
Και πρέπει αυτό που θα σερβίρουμε να είναι πρωτότυπο μέν αλλά όχι πολύ εκκεντρικό γιατί ΔΕΝ θα το φάνε..όπως τότε που είχα την φαεινή ιδέα να σερβίρω καρπάτσιο, μόνο ο Μ (αδελφός του Κ) το έφαγε οι άλλοι ξύνισαν τη μύτη τους που θα φάνε ωμό κρέας..
Πέρυσι τους βγάλαμε καραμελωμένα παπάκια με πορτοκάλι..ο καθένας το παπάκι του, μόνο που δεν γονάτισαν για την δέηση, σιωπηλά και αργά το ξεκοκκάλισαν, σαν να έτρωγαν αντίδωρο.
Ετσι φέτος είπαμε να τους κάνουμε κουνέλι. Την συνταγή μου την έστειλε μία blog φίλη η Juanita. Εχουμε τη συνήθεια πρώτα να δοκιμάζουμε εμείς τη συνταγή και μετά να την βγάζουμε στους άλλους..
Στην φωτογραφία επάνω βλέπουμε το κουνέλι να μαγειρεύεται, στην κάτω, ότι πρόλαβα να βγάλω αφού πέσαμε επάνω του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου