"Avalon"

Μετά το Πάσχα πάντα μελαγχολώ.. Σκαλεύω τη μνήμη μου για τις στιγμές χαράς, τις οικογενειακές πολύτιμες στιμγές. Την επιστροφή στις ρίζες, όχι τις ιστορικές ρίζες, αλλά κάποιες άλλες ιστορίες για ιππότες και ευαίσθητες κυράδες, για κάστρα, βασιλιά Αρθούρο, σπαθιά μέσα σε βράχους, πονηρούς δρυϊδες και κονταρομαχίες. Επιστροφή στο Αβαλον.

Το Αβαλον είναι ένα εστιατόριο στου Ψυρρή. Στεγάζεται σε ένα παλιό κτίριο που παλιά πρέπει να ήταν βυρσοδεψείο, τουλάχιστον την εποχή της γιαγιάς μου όλο βυρσοδεψεία ήταν εκεί. Με το που μπαίνουμε μέσα μεταφερόμαστε σε έναν άλλο κόσμο..έναν μεσαιωνικό κόσμο..

Οι πέτρινοι τοίχοι καταπίνουν τους ήχους της πόλης, αισθάνομαι άνετα μέσα στην ασφάλεια του κάστρου, οι έξοδοι φυλάσσονται καλά, απέναντί μου ένας μεγάλος καθρέφτης δίνει βάθος στο χώρο και γύρω-γύρω banners της Guinevere, του Lancelot, ένα κορνιζαρισμένο πόστερ της Lady of Shallot του Rosetti, , διάφορες Pre-Raphaelites μορφές.. υπέροχα!

Λές να φάμε μεσαιωνικό φαγητό? Τι θα έχει? Τι?

Το κατάστημα φημίζεται για τα μύδια του, διάφορες συνταγές με μύδια. Απ ότι πληροφορήθηκα ο ιδιοκτήτης καλλιεργεί μύδια. Ετσι παρήγγειλα μύδια με σάλτσα λευκού κρασιού και θυμάρι, ο Κ πήρε μύδια ατμού με κρέμα, πατάτες τηγανιτές, σαλάτα με σπανάκι και κρασί .

Η σαλάτα με το σπανάκι ήταν ωμή, πλούσια δροσερά φύλλα στρώνανε τον πάτο ενός μπώλ πασπαλισμένα με θυμαρι, πιπεράκι, κόλιανδρο και ελαιόλαδο. Απο πάνω σαν τα πέπλα νυφούλας έπεφτε πλούσια η παρμεζάνα σε λεπτά φυλλαράκια.

Δύο μεγάλα άσπρα μπώλ ήρθαν γεμάτα χειροποίητες (όχι προτηγανισμένες) πατάτες τηγανιτές.. Μιαμμμ!

Και μετά ήρθαν τα μύδια. Μέσα σε κατσαρόλες. Μία κατσαρόλα για τον καθένα μας και δίπλα ένα άσπρο μπώλ άδειο για τα κελύφη. Τα μύδια ήταν στρουμπουλά, τρυφερά, αρωματικά και υπέροχα..

Ηπια πολύ κρασί.

Γενικά με οστρακοειδή γίνομαι τύφλα.

Σοβαρός ο κίνδυνος να αρχίσω τα τραγούδια στο δρόμο, ίσως και τους χορούς.

Ελπίζω μόνο να μην πέσω φαρδιά πλατιά και γίνω ρεζίλι , θα δείξει, έχουμε να πάρουμε και γλυκο

Δύο φωλιές απο μαρέγκα ήρθαν. Η κάθε μία έχει ζεστή κρέμα βανίλια μέσα και είναι περιχυμένη απο κρύα σοκολάτα μπίττερ.. Από πάνω ένα κομμάτι μπανάνας να με χαιρετά τσαχπίνικα.

Ούφ! Ταράτσα την κάναμε πάλι σήμερα..