Κουλουράκια του χειμώνα

Κάθε 10 περίπου μέρες πάω στο σπίτι της πεθεράς και μαζί καθόμαστε και μου δείχνει τη τέχνη της σε απλά μαθήματα ζαχαροπλαστικής, αρχίζοντας απο κουλουράκια. Τα δικά της κουλουράκια που της τα έμαθε η μαμά της που καταγόταν απο τη Σμύρνη. Μαζεύουμε τα υλικά απο τα ντουλάπια, μετράω ποσότητες γιατί στο φαγητό μπορείς να κάνεις και κουτουράδες στα γλυκά ποτέ. Γράφω τις μετρήσεις και συμμετέχω στο ζύμωμα, την ώρα που η πεθερά διηγήται ιστορίες του παρόντος του παρελθόντος και καμμιά φορά και φανταστικές. Το κλίμα είναι χαλαρό και ευχάριστο. Αυτή η αίσθηση περνάει μέσα στα κουλούρια και γίνονται υπέροχα.
Τα έχω φτιάξει ήδη 2 φορές Ιδού λοιπόν η συνταγή

α) Ευχάριστη διάθεση, διάθεση δημιουργίας, κέφι, καμμία βιάση
β) Παίρνετε 2 λαμαρίνες ή ρηχά ταψιά και στρώνετε απο κάτω απο μία λαδόκολλα.
γ) 300 γραμμάρια βούτυρο, 300 γραμμάρια ζάχαρι, 1 αυγό, 2 βανίλιες, 1,4 κοφτή κουταλιά baking powder, 70-100 γραμμάρια κονιάκ Μεταξά, 3/4 αλεύρι μαλακό (ή όσο σηκώσει).

Ανακατεύουμε με το χέρι το βούτυρο, τη ζάχαρι, προσθέτωντας τις βανίλιες και το baking powder. Ρίχνουμε το αλεύρι λίγο λίγο και το κονιάκ και ζυμώνουμε ώστε να γίνει μία αφράτη ζύμη και να μη κολλάει στα χέρια μας. Την αφήνουμε λίγο.
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς. Παίρνουμε μικρά ζυμαράκια σαν κεφτεδες και τα πλάθουμε μακρουλές λωρίδες, τις πλέκουμε μικρές κοτσίδες και τις αραδιαζουμε στη λαδόκολλα σε απόσταση τουλάχιστον 2 δάχτυλα η μία απο την άλλη γιατί φουσκώνουν και θα κολλήσουν μετά. Αμα τις τοποθετήσουμε όλες, χτυπάμε το αυγό, ρίχνουμε και λίγο νεράκι μέσα και με ένα πινέλο περνάμε τις κοτσίδες με αυτό.

Ψήνουμε στους 150 βαθμούς για μισή ώρα ή έως ότου γίνουν χρυσαφιά.

Καλοφάγωτα.

Η τριλογία της προσπάθειας

Ποίος είναι ο ορισμός της ποιότητας ? Fitness to purpose

Το τελευταίο τρίμηνο, έχουμε πάει σε τρία σημεία εστίασης, τα οποία θεωρώ ποιοτικά. Δεν είναι ακριβά, δεν έχουν decor, αλλά έχουν το κάτι τι το διαφορετικό.

Ας πάμε στο θέμα της τιμής ανά άτομο, Ποσό είναι το φτηνό ? 15 euro η 30 euro. Εντάξει το 30 αρχίζει και τσιμπαει λίγο αλλα και παλι εξαρτάται το τι θα φάς.

Προσωπικά πιστέυω ότι όποια τιμή ανά άτομο πάνω από 15 euro, είναι ακριβή και θα πρέπει να είναι κατι το εξαιρετικό για να πω το 30 χαλάλι του αλλά άξιζε.

Στην ακριβή κατηγορία βάζω την Αργουρα στην Καλλιθέα και το Μπουκιά Μπουκιά στο Παλαιό Φάληρο.

Στην φτηνή κατηγορία το Ουζερί Λέσβος στην Μπενάκη.

Τα δύο πρώτα είναι μαχόμενα εστιατόρια. Προσπαθούν να προσφέρουν κάτι το διαφορετικό χρησιμοποιώντας ένα περιβάλλον που θυμίζει ταβέρνα της μεταπολίτευσης ( εννοώ, χώρο κάτω από πολυκατοικία και επίπλωση δεκαετίας του 70, ημιπαρανομία με νάϋλον κλπ). Αλλα αγωνίζονται και αυτό είναι το σημαντικό. Ισως σε μερικές εκτελέσεις πιάτων να την "πατάνε" κιόλας αλλά προσπαθούν. Δεν βαθμολογώ την προσπάθεια αλλά το αποτέλεσμα.Το risotto με κτένια στο Μπουκιά Μπουκιά ήταν πολύ καλό. Το κριθαράκι με πετροσωλήνες η το risotto με μελάνι σουπιάς στην Αργουρα εξαιρετικά. ( Αντίστοιχα πιάτα έχουμε φάει και σε άλλο μέρος αλλα με τελέιως διαφορετικό decor και τιμές, εννοώ το Βαρούλκο). Το Βαρούλκο όμως, και σωστά ίσως, ποτέ δεν ξεκίνησε από χαμηλές τιμές. Μπορεί πάντα να λες χαλάλι του αλλά ήταν και παραμένει αρκετά ακριβό. Τόσο η Μπουκιά όσο και η Αργουρα είναι προσιτά σε καθημερινή βάση. Και αυτό είναι το ζητούμενο, θα αντέξουν και πως θα εξελιχθούν ?

Το Ουζερί Λέσβος από το 1967, εχει απλές γεύσεις που συνδέονται άμεσα με την Λέσβο. Οτι κολυμπάει είναι φρέσκο, απλά σερβιρισμένο, σε μικρό πιάτο και μικρό τραπέζι.Δημιουργεί ένα time warp και μεταφέρεσαι στο 1970. Περιμένεις να μπει από την πόρτα ο φοιτητής της Νομικής η ο καθηγητής από το φροντιστήριο ΑΛΦΑ. Με την απλή συνταγή του όμως εχει αντέξει το τεστ του χρόνου. Σε αντίστοιχη περίπτωση αγγλοσαξωνικού εστιατορίου θα είχε κανει franchise, θα είχε εισαχθεί στο AIM και θα μπορούσες να το συναντήσεις στον χώρο αναμονής του Ελ Βενιζέλος. Δεν έχει επενδύσει σε decor αλλά έχει σταθερή πελατεία σε ένα δρόμο που αποτελεί πέρασμα και μενού στοχευμένο στο Ούζο και ας πίνουν μερικοί heineken.

Τωρα κατά πόσο η οδός Τυρταίου στο Παλαιό Φάληρο η η οδός Αγησιλάου στην Καλλιθέα, θα αποτελέσουν μαγνήτες γιά γαστροταβέρνες, θα το δείξει το μέλλον. Εγω πάντως τους συγχαίρω γιά την μεχρι τώρα πορεία και τους εύχομαι καλή επιτυχία. (Ας ακολουθήσουν και το παράδειγμα της Λέσβου και ας επικεντρωθούν στην αδιαπραγμάτευτη ποιότητα διατηρώντας χαμηλά γενικά έξοδα και όποιος θέλει να φάει θέα, ας πάει αλλού, αλλά αν θέλει να φαει κατι διαφορετικό από την χοιρινή και την τυροκαυτερή καλώς να ορίσει)

Η δήθεν Ελλάδα μας

Η Ελλάδα του σήμερα είναι πολύ δήθεν..όλα έχουν πάρει το λούστρο της οφθαλμοπάτης.. Αλλιώς τα περιμένεις, αλλιώς σου φαίνονται και αλλιώς είναι.

1) Το δήθεν εστιατόριο, που έχει πάρει άδεια για μπάρ, αλλά σερβίρει και φαγητό. Ξεκίνησε για μπάρ, μετά έβαλε καφέ και τόστ, μετά πάγκο για τυρόπιτες κ σάντουιτς. Αγάλι-αγάλι άρχισε να βγάζει σαλάτες στην αρχή, μετά πιάτα τυριών-αλλαντικών, για να καταλήξει στο μοσχαράκι στη γάστρα και στη ρεβυθάδα!!
Ξεκινώντας απο σκαμνιά για μπάρ και σιδερένια μικρά τραπεζάκια έξω για το καφέ σου, πήγε στα κανονικά φαρδιά τραπέζια μέσα, πρόσθεσε τέντες έξω, μετά το έκλεισε με νάϋλον και τέλος τσούπ! νατη η εξωτερική σόμπα-λάμπα για ζέστη.

Κανένας δεν ελέγχει την άδεια του μαγαζιού. Αν ποτέ εμφανισθεί κάποιος ελεγκτής, του κάνει ο ιδιοκτήτης της "επιχείρησις" το τραπέζι τζάμπα, οπότε ανοίγει το στόμα του μόνο για να μασάει. Και βέβαια όποιος μασάει δεν μιλάει.

2) Το δήθεν φαγητό. Ενώ ο πελάτης παραγγέλνει διάφορα εδέσματα, καταλήγει να τρώει ετοιματζίδικα και ξαναζεσταμένα. Παραγγέλνει ντολμαδάκια χειροποίητα και παίρνει ζεσταμένα ντολμαδάκια κονσέρβας. Ομως άμα έχεις φάει κιβώτια κονσέρβες με ντολμαδάκια Παλίρροια, ξέρεις τη γεύση τους, οπότε θεριεύεις αμα σου τα βγάζουν ΖΕΣΤΑΜΕΝΑ (μπλιάχ) αλλά με τιμή ταβέρνας.
Η, οι τηγανιτές πατάτες που υποτίθεται είναι φρεσκοκομμένες "της γιαγιάς".. φρεσκο-βγαλμένες απο τη νάύλον σακκούλα προφανώς εννούν. Αμα ήθελα προτηγανισμένες θα πήγαινα στα Goody's δεν θα πλήρωνα τη τιμή σου μπάρμπα! Για να μη μιλήσω για το κρέας που αν η χονδρική τιμή είναι 20 ευρώ το κιλό (λέμε τώρα), μερικά "ξύπνια" εστιατόρια πουλάνε 2ο+ ευρώ τη κάθε μπριτζόλα, με γαρνιτούρα άθλιες πατάτες, πουρέ έτοιμο Maggi ή κακοβρασμένο ρύζι.
Υπάρχουν δε και κάποια "παραδοσιακά" μεζεδοπωλεία που σερβίρουν αυθεντικές γεύσεις Ηπείρου, όπως τυρί έμενταλ με ρόκα και μπαλσαμικό. Ως γνωστόν το ξύδι μπαλσάμικο και η παρμεζάνα έχουν τη βούλα του Ηπειρώτικου διεθνώς..

3) Η δήθεν εξυπηρέτηση. Οταν οι σερβιτόροι φέρνουν τα πάντα λειψά: Λείπουν ορισμένα μαχαιροπήρουνα, οδοντογλυφίδες, το λαδό-ξυδο π.χ. είναι άδειο, ώστε να ζητάς συνεχώς τούτο-κείνο και βέβαια να σε αντιμετωπίζουν περιφρονητικά "τι θέλει πάλι αυτός". Αντίστοιχα στο φαγητό, άλλο να παραγγέλνεις, άλλο να σου έρχεται με το σχόλιο "μας τελείωσε το κατσικάκι και σας φέραμε φέτα ψάρι". Τέλος ο λογαριασμός. Εκεί γίνεται χαμός. Μερικά μαγαζιά, δε τον φέρνουν καθόλου, έρχεται ο σερβιτόρος και σου λέει, όλα κάνουν τόσο. Η σου δίνει μία απόδειξη που αναγράφονται μεν αλλά δεν είναι ταμειακή. Αμα δε έρθει η ταμιακή, είναι για το σύνολο που ίσως και να σου προσθέτουν κάτι που δεν έφαγες.

Ποιό το συμπέρασμα; Να μη τρώς έξω, να είσαι μονίμως σπίτι;

Οχι βέβαια. Απλά να βλέπεις πώς είναι το μαγαζί και τι σου βγάζουν να φάς. Μετά αποφασίζεις να ξαναπάς ή να το ξεχάσεις..αφού βέβαια το δυσφημίσεις στους γνωστούς σου.

Ωστε να υπάρξει και μία τιμωρία για τους "δήθεν" έξυπνους εστιάτορες.

Η AMSTEL... ως ανθρωποδιώχτης

Εχεις ένα εστιατόριο στην ανατολική Αττική, κοντά στη θάλασσα. Είσαι νέος στη περιοχή και προσπαθείς να διαφοροποιηθείς στο μενού απο τα ταβερνάκια "πάνω-στο-κύμα" σερβίροντας διάφορους μεζέδες και μαγειρευτά. Απο ποτά εχεις 4 είδη μπύρες (Kaiser, Alfa, Heineken, Fix), ούζο και δικό σου κρασί.

Τα σβκ γεμίζεις κόσμο, τις καθημερινές..το πολεμάς. Ελπίζεις να βελτιωθούν τα πράγματα..μουρμουρίζοντας ότι "δεν βγαίνεις αν ρίξεις τις τιμές" όπως ζητάνε κάποιοι λόγω κρίσης.

Ρωτάει ο πελάτης γιατί έχεις τόσες λίγες μπύρες και δεν φέρνεις π.χ την AMSTEL που κακά τα ψέμματα είναι πολύ δημοφιλής, καθώς και ξένες μάρκες, τσεχικες, βελγικές γερμανικές κλπ. Και απαντάει ο σερβιτόρος (που ήταν κάτω απο 30 ετών) ότι θέλει το μαγαζί του να έχει "επίπεδο" δλδ να μην έρχονται μετανάστες (παρόλλο που είναι μόνιμοι κάτοικοι στη περιοχή και σε πλειοψηφία απο τους ντόπιους το χειμώνα) γιατί κάνουν φασαρία και αποτρέπουν υον "καλύτερο κόσμο" να μπεί μέσα. Παρήγγειλε λοιπόν 2 κιβώτια Αmstel και χρέωσε τους μετανάστες-πελάτες που τη ζητούσαν, 6 ευρώ τη μία, ώστε να τη βρούν ακριβή και να μην έρχονται στο μαγαζί του, να πηγαίνουν αλλού.

Ετσι έλυσε το μεταναστευτικό πρόβλημα του, καταστρέφοντας τη στιγμή μας που ενώ απολάμβαναμε τους κεφτέδες και τους λαχανοντολμάδες μας κοντά στο κύμα, έπρεπε να υποστούμε και τις ανθρωπο-διωχτικές του απόψεις. Δεν ξέρω τι ήταν χειρότερο, το κόλπο που έκανε με τη μπύρα για να ξεκαθαρίσει "τους ανεπιθύμητους", η κλάψα ότι δεν γεμίζει το μαγαζί τις καθημερινές, η παντελής επαφή με τη πραγματικότητα και τέλος οι προσωπικές του απόψεις που δεν μας ενδιέφερε να τις μάθουμε.
Αυτές οι ηλιθιότητες μου θύμισαν παλιά κάτι ταμπέλες που έβαζαν για ενοικίαση σπιτιών/δωματίων στην Αμερική που έλεγαν "No kids, no dogs, no colored". Ο Ελληνας εστιάτορας του 2011 βρίσκει έναν "έξυπνο" τρόπο να διώχνει πελάτες απο το μαγαζί επειδή είναι "ξένοι", αλλά να γκρινιάζει που μένει άδειο λόγω κρίσης.

Στις σχολές Τουριστικών επαγγελμάτων πρέπει να τους διδάσκουν μεταξύ των άλλων ΤΙ ΝΑ ΜΗ ΛΕΝΕ ποτέ στους πελάτες. Αν φυσικά θέλουν οι πελάτες τους να ξαναπάνε.

........................................................................................................................
Περνώντας ξανά απο τη περιοχή το 2012, διαπίστωσα ότι το εν λόγω εστιατόριο είχε κλείσει. Καλά να πάθει.

Κοτόπουλο με Ουϊσκι

Αγοράζετε ενα κοτόπουλο 1200 γρ. και ενα μπουκάλι Ουίσκι. Προβλέψτε , αλάτι, πιπέρι
ελαιόλαδο, και μπείκον σε λωρίδες. Για καλό και για κακό βεβαιωθήτε οτι εχετε και ενα βάζο μαγιονέζα
Τυλίξτε το κοτόπουλο με τις λωρίδες, αλατοπιπερώστε, και ρίξτε μία υποψία ελαιόλαδου
Προθερμάνετε τον φούρνο σε μεσαία θερμοκρασία, (220 βαθμοί ή θερμοστάτης στο
5 ) για 10 λεπτά Σερβιριστήτε ενα ποτήρι Ουισκι και πιειτε το

Βάλτε το κοτόπουλο στον φούρνο αφου πρώτα το τοποθετήσετε σε καταλληλο σκευος. Βάλτε και πιειτε ακόμα ενα ποτήρι Ουισκι. Επαναλάβατε αυτο το βήμα αλλες δυο φορές
Μετά απο ένα τέπαρτο φουρνίστε το ανοιγμα για να επιγλέψετε το κλείσειμο του ψοτόπουλου
Λιάστε ξανά το ουικάλι του Μπίσκη και καπιατήτε μια καλή λουγία
Μετά απο ενα κετα.. οχι πέταρτο της ώρας, αργότερα τελος πάτνων ....
κλιτρίστε μέχρι τον μπούρνο ανοίφτε την χόρτα, ξεγυρνίστε, απαναδονήστε
βάλτε τελος παντων το φωτόπουλο απ την αλλη καφήστε σε μια λωκο καλέκρα και
καβετάστε κανα'δυό φατήρια Κίσκη αμόκα
Νυστε, λυστε ψηστε το κουφόλουπο για μιση φώρα ακόμα .

3 λοτήρια αρφότερα ....
Ζαμέψτε το γατόπουλο απο χαμω, ( επεσε το μακαλισμένο) , καφαρίστε το, και γάλτε το σε μιάτο. Φτάτε τα κούτρα σας απο το νέσιμο στο κάτωμα απ τα γάδια που μυθικαν στα
κλαπάκια της μουζινας μην αποχειραθητε να κησωθειτε, μια φαρά ειμαστε εδω μάτω
απομελειώστε το δουκάλι του Ρίσκι
αργόμπερα σαρθήτε ως το κρεμάτι και κοιθωμητε ως το χρωι

Την επομενη μέρα , παρτε ενα αλκα σελτζερ. Πηγαινετε να φάτε κρύο kοτόπουλο
με μαγιονεζα και καθαρίστε το μπουρδέλο που δημιουργήσατε στην κουζινα

την αλλη βδομάδα θα δοκιμασουμε την Κρητικη συνταγη : *Κατσικακι με
τσικουδια !!!

Ψάρια και πρόσθετα

Είναι η τρίτη φορά που αγοράζω ψάρι φέτα και παθαίνω τροφική αλλεργία, που συνεπάγεται με φαγούρα και πρήξιμο. Τη πρώτη φορά το έπαθα με κατεψυγμένα φιλέτα γλώσσας, τη δεύτερη με κατεψυγμένο κοκκινόψαρο και προχθές με φρέσκα (απο το πάγκο του ψαρά) φιλέτα μπακαλιάρου. Ομως αν φάω κανονικό ολόκληρο ψάρι είτε ψημένο στο τηγάνι, είτε ψητό/βραστό δεν παθαίνω απολύτως τίποτα, αναρωτιέμαι ΤΙ στην ευχή ΒΑΖΟΥΝ πάνω στα αποψυγμένα/κατεψυγμένα για να διατηρούνται. Κι αν αυτά που βάζουν κάνουν κακό τελικά, να είναι πρόσθετα ή απο εκείνα τα Ε που δεν συνιστώνται..

Υποτίθεται ότι το ψάρι είναι υγιεινό έδεσμα κλπ. όμως το να παθαίνω αλλεργία απο τα φιλέτα δεν είναι και το καλύτερο.