Στα ΝΕΑ του Σαββάτου, πήραμε και το λεξικό της Ελληνικής Κουζίνας που με έβαλε σε πολλές σκέψεις γιά το τι είναι ελληνική κουζίνα ( Μήπως έφταιγε το Γιαου - Δυο τμήμα, που ήταν αφιερωμένο το ένθετο ?)
Σας παραθέτω τα ακόλουθα λήμματα:
Γιαπράκια
Γιουφκάδες
Γκιεσλεμέδες
Γκιζλεμόπιτα
Γκιούλμπασι
Σαλάτα με γκρειπφρουτ, ρόκα και κοπανιστή Μυκόνου
Πουρές γλυκοπατάτας με ξινομυθήθρα και τρουφέλαιο
Γλώσσα ποσέ στον φούρνο με κρασί Chardonnay
Τι να σας πω, σίγουρα αφού κατοικούμε στο άκρο της Βαλκανικής, είναι λογικό να έχουμε υποστεί επιδράσεις από τους γείτονες αλλά ενταξει, δεν θα πρέπει να υπαρχουν και κάποια όρια η κριτήρια ώστε να πολιτογραφηθούν κάποια εδέσματα ως "ελληνικά" ? Προσωπικά δεν πιστεύω ότι το πεπρωμένο του ελληνισμού είναι να σώσει τον κόσμο αλλά να θεωρούμε σαν ελληνική κουζίνα την γλώσσα ποσέ με Chardonnay δεν είναι κάπως τραβηγμένο ?
Τι νομίζετε ?
9 σχόλια:
Η παγκοσμιοποίηση τα πήρε και τα σήκωσε όλα. Παλαιότερα που κάθε τόπος παρήγαγε και κατανάλωνε τα δικά του υλικά ήταν πιο σαφής ο διαχωρισμός.Κάθε κουζίνα χαρακτηριζόταν απο το τι παρήγαγε ο τόπος. Πλέον μπορείς να χρησιμοποιήσεις ότι τραβάει η ψυχή σου. Τι σημασία έχει ποιές είναι οι ρίζες της γλώσσας ποσέ ή του Chardonnay αφου θα τ'απολαύσεις σπιτι σου παρέα με την τηλεόραση ...κι όχι στη χώρα προέλευσης?
@ ανδρομαχη
Δεν είναι θέμα παγκοσμιοποίησης. Οι Γιουφκάδες και το chardonnay τρώγονται και πίνονται και από έλληνες αλλά δεν είναι ελληνική κουζίνα η ελληνικά υλικά.
Η απορία μου έχει να κανει με την επιγραφή "Ελληνική". Αν αναζητήσουμε τις γαστρονομικές μας καταβολές μπορεί να καταλάβουμε καλύτερα τους εαυτούς μας..........
Μα πώς δεν είναι ελληνική .. σας παρακαλώ..
εγώ έχω μεγαλώσει πλέοντας μέσα σε αστείρευτες λίμνες τρουφέλαιου οσμιζόμενη το Chardonnay...
Ουφ, ησύχασα!
Έχει τελικά κοπανιστή Μυκόνου!
Α, ρε Νταϊάνα, τα πάντα εν σοφία κατέγραψες!
Πάντως να πω και τη μαύρη αλήθεια εμένα η μάνα μου όταν ήμουν πιτσιρίκι με κυνηγούσε να φάω τη γλώσσα ποσέ, αλλά εγώ επέμενα να φάω πέστροφα καπνιστή. :-Ρ
Χωρίς πλάκα τώρα, μου τη δίνει αφάνταστα αυτό το ψώνιο με τη μοντέρνα κουζίνα. Καλή δε λέω, αλλά να τα βαφτίζουμε ελληνικα? Δεν ξέρω, δεν πολυσυμφωνώ.
Συμφωνώ με τους προλαλήσαντες. Το ότι κάτι το μαγειρεύεις (και το τρως) στην Ελλάδα δεν σημαίνει ότι είναι ελληνικό. Αλλά άμα είσαι ψώνιο...
Πάντως τα πιο ωραία είναι τα "μικτά" ονόματα, που προωθούνται μάλιστα και από "ανερχόμενους" σεφ. Εννοώ :
- βουρβοβλάσταρα με βελουτέ πατάτας
- αγγιναροκούκια με ψητό φινόκιο.
- βατραχοπόδαρα με σάλτσα κάσιους και σέλλερυ
(ξεράσατε ή ακόμα;...)
Πάντως, γνώμη μου είναι ότι τόσο καλύτερο είναι ένα φαγητό, με όσο λιγότερες λέξεις περιγράφεται.
Λες, ρε παιδί μου, φασολάδα.
Κολοκυθοκορφάδες.
Τελείωσε!.
Όταν αρχίζουμε και λέμε "χελιδονοουρές με μούσμουλα στα κάρβουνα, σερβιρισμένες πάνω σε όστρακα τηγανισμένης αρσενικής αχιβάδας", μάλλον τόχουμε ρίξει στο μυθιστόρημα...
2π, μαζί σου! :-)
Αν μονο μπορουσαμε να ακουσουμε τον εαυτο μας να προφερει αυτα τα ονοματα
ισως περιοριζομαστε στη γλωσσα που ξερουμε και γραφουμε.
Δημοσίευση σχολίου