Τρίτη, Οκτωβρίου 16, 2007

Cooking for Engineers

Παρακολουθώ αυτό το blog στην Αμερική εδώ και καιρό. Εχει μία εκπληκτική απλότητα στην παρουσίαση των συνταγών με παράλληλη εμμονή στην λεπτομέρεια. Σαν να διαβάζει κανείς οδηγίες συναρμολόγησης η σχέδια κατασκευής ( blueprints) .
Τώρα τελευταία κάνει και ρεστοκριτική και το Link που έχω στον τίτλο, αφορά εστιατόρια με αστέρια Michellin.
Εκανα μία περιήγηση και είδα τις τιμες τους ( βέβαια θα πρέπει κανείς να προσθέσει και το κόστος του αεροπορικού εισητηρίου Αθηνά - Καλιφόρνια-Αθήνα γιά να έχει συγκρίσιμα στοιχεία) αλλά τα βρήκα μάλλον προς το φτηνά γιά τα ελληνικά μέτρα και σταθμά.
Ενταξει η Αμερική έχει φτηνά αυτοκίνητα, είναι μεγάλη αγορά, κάνει μεγάλες εισαγωγές που μειώνουν το μοναδιαίο κόστος. αλλά ένα restaurant πως και βγαίνει φτηνότερο ανά πιάτο σε απόλυτα μεγέθη. Δεν το καταλαβαίνω !!!!!!!!!
Από όπου και να το υπολογίσετε κάπου δεν κολλάει ο λογαριασμός και αν μάλιστα τα ποσά τα αναμορφώστε γιά να αντανακλούν την αγοραστική δύναμη, μπορεί και να είμαστε και 3 φορές ( οχι 30% αλλα 300% ) περισσότερο ακριβοί !!!!!!!!!!!!!!!
Η απάντηση δεν είναι εύκολη και η θεωρία των υπερκερδών από τους αιμοσταγείς ιδιοκτήτες δεν εξηγεί την διαφορα και φοβάμαι ότι το μέγεθος της αγοράς μετράει.
Η προσέγγιση μου είναι εμπειρική. Ισως η Αττική να μην έχει το κρίσιμο μέγεθος γιά εστιατόρια με αστέρια michellin.
Μήπως όμως θα έπρεπε στα μεγέθη μας να ανεβάσουμε το επίπεδο στα χαμηλότερα επίπεδα και να περιμένουμε μέχρι η top αγορά συν τω χρόνω αναπτυχθεί και να στοχεύσει και σε τουρίστες υψηλού επιπεδου σε τιμες που δεν θα τους φαίνονται "τουριστικές" ?
Κάπου κάτι δεν μετράμε καλά, και είναι ουτοπία να περιμένουμε να πηγαίνει ό Αθηναίος να φαέι και να πληρώνει 3 φορές περισσότερο από τον Καλιφορνέζο. Απλά θα πάει λιγότερες φορές με ότι και αν σημαίνει αυτό !!!!!!!!!!!!!!

Δεν έχω απάντηση, και εκφράζω την απορία μου.




7 σχόλια:

Errata Culinaria είπε...

Και μετά, εμείς οι ξύπνιοι ιθαγενείς Έλληνες, αποκαλούσαμε τους εύπιστους 60ρηδες Ελληνο-Αμερικάνους (που, θυμίζω, άφησαν πίσω την Ελλάδα σε χρόνους δύσκολους και γύρισαν γεμάτοι ρομαντικές ιδέες, ή έστω μνήμες, ηλικίας 40 ετών) «μπρούκληδες».

Πράγματι, στις μεγαλουπόλεις της Αμερικής, το κακό εστιατόριο δε θα ζήσει πάνω από ένα μήνα. Ο Αθήναιος (http://www.greekgastronomer.com/?p=606) κατεβάζει το χρονικό αυτό διάστημα στη μία εβδομάδα. Οι νόμοι της προσφοράς και της ζήτησης είναι αμείλικτοι εκεί στην Εσπερία.

Τώρα, γιατί στα δικά μας τα μέρη υπάρχει αυτή η στρέβλωση .. αυτό είναι μία μεγάλη ιστορία. Ίσως στρεβλώσεις υπάρχουν κι αλλού, οπότε το εστιατορικό γίγνεσθαι απλά τις ακολουθεί.

Errata Culinaria είπε...

Συγνώμη, ξέχασα – είναι και η συναλλαγματική ισοτιμία ευρώ προς δολάριο που αυτή τη στιγμή είναι 1,40 προς 1.

CGP είπε...

@ errate culinaria

Ευχαριστώ γιά το λινκ. Προσωπικά δεν έχω την ίδια άποψη διότι πηγαίνω σχετικά συχνά αλλά κατά τις 17¨30, και η εξυπηρετηση είναι άψογη, αλλά έιμαστε και μόνοι στο μαγαζί. ( Το μπρόκολο είναι χορταστικό αλλά δεν αποτελεί κριτήριο γιά αξιολόγηση). Το φαινόμενο Γκάζι το παρακολουθω και είναι αρκετά περίπλοκο, ως συνηθως γιά Ελλάδα. Οπως είναι περίεργο και το άλλο Hub διασκέδασης στο Π.Φάληρο ( Τροκαντερό κλπ).

Θέλει ψάξιμο και ανάλυση η κατλασταση !!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Φανταστικό blog!

dimitris-r είπε...

Όχι τώρα με τη συναλλαγματική διαφορά αλλά πάντα η Αμερική ήταν πολύ πιο φτηνή στο φαγητό. Και δεν εννοώ στα αστεράτα μόνο μαγαζιά αλλά και στα απλούστερα τα πιο λαϊκά.
Το άκουγα αυτό εδώ στο νησί από φίλους ή συγγενείς αμερικάνους και το ακούω και σήμερα πιο έντονα. Σήμερα μάλιστα το ακούω όλο και πιο συχνά και από Ευρωπαίους.
Παλιά λέγαμε εδώ πως για τις τιμές φταίνε τα ...μεταφορικά. Αστειότητες!
Σήμερα τί να πω πως φταίει; Τα εργατικά μεροκάματα; Μα αφού οι κουζίνες των εστιατορίων σε κάνουν όλο και πιο συχνά να θυμάσαι την καλύβα του Μπαρμπα-Θωμά!

CGP είπε...

@ dimitris-r

Ναι συμφωνώ απόλυτα ότι υπάρχει θέμα.

Ισως να μπηκαμε στο € στην λάθος ισοτιμία, δηλαδή με "ισχυρή δραχμή" και αυτό φαινεται αν συγκρίνει κανείς τιμές Ισπανίας & Πορτογαλίας με Ελλάδα.

Το όλο θέμα θα γίνει πολυ "ενδιαφέρον" την επομενη διετία με τις αυξήσεις που έρχονται σε αλέυρι, σταρι, κριθαρι, κρασί κλπ.
Γενικά δεν είναι καλό το ¨ανάγνωσμα" .............

Ανώνυμος είπε...

Να προσπαθήσω να απαντήσω και εγώ, μια και τα τελευταία 7 χρόνια ζώ και εργάζομαι στην Αμερική. Από ότι έχω καταλαβεί υπάρχουν 3 βασικές κατηγορίες εστιατορίων στην Αμερική.

1) Οι αλυσίδες που κυμαίνονται από τα McDonald αρχίζοντας από $1 το burger-ακι μέχρι τα πιο εστιατοριακά μαγαζ(ι)ά που έχουν σερβιτόρους και ειναι περίπου $10-$12 το πίατο.

2) Τα μεγάλα εστιατόρια με υψηλή κουζίνα και ακριβοπλήρωτους chef που χρεώνουν το ορεκτικό $50.

3) Μικρά τοπικά οικογενειακά μαγαζια, που έχουν απλά πιάτα καλές τιμές και μη τυποποιημένο φαγήτο.

Εάν δεν το ξέρετε, μια και δούλεψα ένα φεγγάρι σερβιτόρος, ο μισθός είναι $2.69/ώρα και ότι βγάλεις είναι από τα φιλοδωρήματα. Οπότε το εργατικό δυνάμικο είναι αρκετα φτηνό και πόλύ καλό service. Ποίος θα αφήσει καλό φιλοδώρημα σε ένα σερβιτόρο που είναι αγενής;

Επίσης μια και τα τοπικα μικρά εστιατοριάκια έχουν να ανταγωνιστουν τα μεγαθήρια των αλυσίδων εστιατορίων, επιμένουν στην πολύ ειδικευμένη κουζίνα, που περιορίζει τις πρώτες ύλες και αυξάνει την κατανάλωση που συνεπάγεται χαμηλώτερες τιμές. Και όταν εννοώ ειδικευμένη κουζίνα δεν εννοώ ελληνική ιταλική ή κινεζική. Εννωώ πρωινάδικα, μυδάδικα κλπ...

Αφήσα το καλύτερο για το τέλος. Η αμερική είναι αρκετά αυταρκής. Παράγουν σχεδόν τα πάντα (εκτός πετρέλαιο), μια και γεωγραφικά είναι τεράστιοι και καλήπτουν πολλές διαφορετικές κλιματολογικές συνθήκες. Τα τρόφιμα είναι φτηνά ειδικά αν αγοράζεις ποσότητες.

Ο ανταγώνισμός είναι σκληρός και αν είσαι μετριος δεν επιβιώνεις πολύ. Στην πόλη που είμαι είχε ανοίξει ένα ελληνικό εστιατορίο με την ελληνική νοοτροποία. Να βγαλουμε χρήμα. Χαμηλώτερο του μετρίου. Ειχα πάρει σουβλάκι και ήταν 4 κομμάτια κακοψημένου κρέατος σε ενα καλαμάκι πάνω σε ένα βουνό από ρύζι με κατι πολυβρασμένα λαχανικά για $15. Ούτε σε εμένα αρεσε ούτε σε κάτι φίλους αμερικάνους. Όταν δίνουν $15 πρέπει το φαγητό να αξίζει. Αυτή είναι η νοοτροποία εκεί. Το εστιατόριο έκλεισε, ενώ ο Σωκράτης (ο σουβλατζής μας, ναι καθε πόλη εχεί ενα σουβλατζίδικο) εχεί καλό φαγήτο σε καλές τιμές και κρατά καλά...

Εδώ έχουμε συνηθήσει την μέτρια ποιότητα φαγητού, το μέτριο service και τις ηψηλές τιμές. Λέω "εδώ" μια και βρίσκομαι Ελλάδα για διακοπές. Για να είμαστε δίκαιοι υπάρχουν αρκετά καλά μαγαζια ειδικά στην κατηγορία 2, και ελπίζω να γίνουν περισσότερα...

Τελείωσα και αν κάποιος κατ;aφερε να διαβάσει ώς εδώ μπράβο σας...