ζωγραφιά πάνω σε άσπρη λαδομπογιά. Με μετέφερε αμέσως αλλού, σε άλλες γαίες, σε άλλους κόσμους που ζούν σε πολυκατοικίες που μοιάζουν με μποτίλιες, με τσουκάλια όλων των χρωμάτων ακόμη και με πιάτα.
Η σερβιτόρα έφερε τον καφέ και εγώ εκεί καθόμουνα να κυττάω τον πίνακα της ζωής, έτσι πήρε και παραγγελία για μιά σαλάτα και μετά καφέ. Και άλλο καφέ. Και άλλο. Μέχρι να εμπεδώσω ότι πέρα απο το τώρα είναι και το άλλο. Η αντιπέρα όχθη.
Αυτη η πραγματικότητα ιδωμένη απο τα μάτια ενός ξωτικού, μιάς νεράϊδας, ένας απόηχος ζωής.
Για να βάλουμε και λίγη τζάζ.
3 σχόλια:
Σιγουρα ο Καφες ηταν απολαυστικοτατος...
Καλημερα Μαρινακι
Το Παντοπωλείο το βρήκες τελικά;
Juanita, πήγα και πήρα πρόσκληση για το λάδι, αλλά τελικά μάλλον δεν θα πάω..μου βγήκε ένα ραντεβού.
Δημοσίευση σχολίου