Ο θάνατος του Ελληνικού κοτόπουλου

Χθές έκανα περιήγηση σε μία καινούργια για εμάς περιοχή των Ν. προαστείων μαζί με την κα Π. Είδαμε τοπία, θάλασσες και μπήκαμε και σε καταστήματα της περιοχής, σε ένα χασάπικο (να λείπουν τα ειρωνικά μειδιάματα εδώ, όπως ξέρετε, πλέον, μ' αρέσουν οι χασαποδουλειές), απ' όπου αγόρασα ένα κοτόπουλο, ελληνικής εκτροφής όπως με διαβεβαίωσε ο ευγενέστατος υπάλληλος.

Οταν γυρίσαμε έβαλα το κοτόπουλο να το κάνω ψητό να το φάμε το απόγευμα με τον Κ. Η διαδικασία απλή, πλύσιμο, πασάλειμμα με μυρωδικά, αλάτι, πιπέρι και μουστάρδα μπόλικη (πικάντικη colmans), ενώ το εσωτερικό του το γέμισα με κομμένο πορτοκάλι. Το έχω ξανακάνει πολλές φορές και το αποτέλεσμα είναι πάντοτε εξαίσιο. Το έψησα πάνω στη σχάρα με τα υγρά να πεφτουν στο ταψί απο κάτω. Παράλληλα έκανα ψητές γλυκοπατάτες.

(Διευκρίνηση : Ο Κ τρώει τρελλαίνεται για κοτόπουλο, παιδικό απωθημένο είναι γιατί η μαμά του ποτέ δεν τους το μαγείρευε επειδή σε εκείνη δεν άρεσε. Και εγώ το τρώω, αλλά προσέχω τι να παίρνω, τα καλύτερα κοτόπουλα τα έχω φάει όταν μου πέσανε νεκρά στο κατώφλι μου σκοτωμένα απο τη Liselotte, ένα Γκέκας-γιούρα που είχα παλιά, μου έφερνε κάτι απίθανες κότες ελευθέρας βοσκής, ζουμερές και γευστικώτατες μια που δεν την πήγαινε κανείς κυνήγι..είχε πάρει το θέμα στα δικά της (χέρια) πόδια).

Οταν όμως βάλαμε το κομμένο κοτόπουλο στο πιάτο μας, απογοητευτήκαμε. Απέξω είχε γεύση, το κρέας του όμως ήταν σαν χαρτί, τι γεύση έχει το χαρτί? Τίποτα. Είτε τρώγαμε αγγούρι, είτε κολοκύθι, είτε κοτόπουλο το ίδιο θα ήταν. Αυτό δεν συμβαίνει όμως όταν αγοράζω κοτόπουλα κατεψυγμένα απο αλυσίδες σουπερμάρκετ. Τα τελευταία έχουν εξαίσια γεύση, μέσα-έξω.

Τι φταίει λοιπόν με το ελληνικό κοτόπουλο? Τι στο διάλο του δίνουν και τρώει ή τι βλέπει όταν είναι εν ζωή για να καταστρέφεται τόσο το κρέας του?

Μήπως πρέπει οι εκτροφείς να αναθεωρήσουν?