Πέμπτη, Μαρτίου 22, 2007

Boeuf Bourguignon με ...ψάρι

Οποία μετάλλαξη θα σκεφτεί κανείς. Υπάρχει τέτοιο πράγμα που σερβίρεται? Ω! Ναί!
Ιστορία
Κάποτε παλιά ο Κ και οι γονείς του είχαν ταξιδέψει με αυτοκίνητο στο εξωτερικό. Οπου στεκόντουσαν για φαγητό, η πεθερά δοκίμαζε γεύσεις, τις κατέγραφε στο μπλοκάκι της με σκοπό όταν επιστρέψει η οικογένεια οίκαδε να τις φτιάξει. Δεν είναι τίποτα δύσκολο όσον αφορά τη μαγειρική για εκείνη, έτσι κι αλλιώς θαυμάσια μαγειρεύει.
Το πρώτο πράγμα που έφτιαξε ήταν boeuf bourguignon, ακολουθώντας τη συνταγή κατά γράμμα. Ολοι ενθουσιάστηκαν, δεν έμεινε σταγόνα απο το εξαιρετικό αυτό φαγητό. Και βέβαια της το ξαναζήτησαν να το φτιάξει. Και το ξανάφτιαξε μόνο που μετά την πρώτη φορά άρχισε να "πειράζει" τη συνταγή, πότε έβαζε το ένα δικό της συστατικό, πότε το άλλο.
Ετσι ξημέρωσε η αποφράδα ημέρα εκείνη που ..ξανασερβίρησε το εν λόγω φαγητό με κάποιες τροποποιήσεις (βεβαίως, βεβαίως) και για κακή της τύχη μας είχε καλέσει να φάμε μαζί.
Φέρνει λοιπόν τη σουπιέρα στο τραπέζι και θριαμβευτικά σερβίρει..Βάζουμε το κουτάλι στο στόμα και διαπιστώνουμε ότι είχε μέσα κομμάτια απο ...ψάρι.

Ετσι έγινε ο εξής διάλογος
Κ :"Ρε μάνα, τι έβαλες μέσα το φαγητό?"
Πεθ.: "Τίποτα γιέ μου, ακολούθησα τη συνταγή"
Κ: "ποιά συνταγή ρε μάνα, έχει ψάρι μέσα"
Πέθ: "Αααα! Αυτό? Λίγο έβαλα, μου έστειλε έναν υπέροχο ροφό απο το νησί η Χ.., πώς να μην στον μαγειρέψω..?
Κ: "Καλά, με δουλεύεις? Εγώ είχα κάνει κεφάλι για στιφάδο με μοσχάρι και εσύ μου έβγαλες ΨΑΡΟΣΟΥΠΑ?"
Πεθ.: "Μα πώς τα ισοπεδώνεις όλα έτσι. Δεν είναι ψαρόσουπα, για δύο κομματάκια ροφού που έβαλα, τα άλλα ήταν της συνταγής, τα μυρωδικά, η εκτέλεση.. κλπ, κλπ.."
μπλά, μπλα.. και άκρη δεν εβγαινε. Είπε ο Κ, να πετάξει αεροπλανάκι το πιάτο στο δρόμο (απο τον 6ο) αλλά όταν η άλλη πλευρά παραδέχθηκε την ήττα της, το έφαγε το μασκαρεμένο ψαράκι- που ήταν και ολόφρεσκο.
............................
Τα εγραψα αυτά για να ομολογήσω ότι και εγώ έχω την τάση να αλλάζω τις συνταγές.
Τις πρώτες δύο φορές τις εκτελώ κατά γράμμα, τις υπόλοιπες απλά τις εκτελώ. Με ό,τι θυμάμαι.
Σήμερα με τη βροχούλα πήδηξα την συνταγή για ινδικό φαγητό απο το Ποντισερύ του Αθήναιου..εντάξει καλό ήταν. Ευτυχώς τρωγότανε..
Αμαρτία εξομολογουμένη, αμαρτία συχωρεμένη?

9 σχόλια:

Juanita La Quejica είπε...

Το έχω ξαναπεί, αστέρι η πεθερούλα σου!
Τί έκανες και δεν σου πέτυχε;
Εγώ αυτές τις μέρες με τους πουρέδες, δεν έχω καθόλου κέφι για "δημιουργία"...

Marina είπε...

Δεν έιχα γαρίδες και το έκανα με κοτόπουλο. Καλό ήταν αλλά όχι όπως την αυθεντική φορά. Πάλι καλά.

Ανώνυμος είπε...

Ε! Αφού κάνεις ότι και η πεθερά, τι να πει και ο ήρωας γιός/σύζυγος;
Σκέψεις για πιάτο – αεροπλανάκι του δημιουργήθηκαν άραγε;

3 parties a day είπε...

Σ' ευχαριστώ πολύ για τη συνταγή, γιατί αναρωτιόμουν τι φαγητό να μαγειρέψω για το βράδυ. Θα ξαναπεράσω να σου πω αν πέτυχε!

Marina είπε...

Γιαννη, άμα δεν μοιάζαμε με την πεθερά δεν θα συμπεθεριάζαμε..Τα αεροπλανάκια και τα συναφή τα κάνει μόνο στο σπίτι της μαμάς του γιατί ΕΚΕΙ μόνο βρίσκει και τα κάνει..

Julia_Dream είπε...

Χιχιχι! Μαρίνα, η μμά μου λέει: "η νύφη σαν θα γεννηθεί, στην πεθερά θα μοιάσει" :-))

Marina είπε...

Julia dream, αλλοίμονό μου αν η παροιμία σου είναι σωστή..η πεθερά μου είναι πολύ ιδιαίτερη, το κρασί της το πίνει μονορούφι και το τσίπουρο σκέτο. Είχαμε παλιά κάνει κάτι τρικούβερτα μεθύσια, είχαμε πιεί Τόοοοσο τσίπουρο που αντί να πέσουμε ξερές χορεύαμε καλαματιανό σε ήχους rock 'n roll.

An-Lu είπε...

Μου φαίνεται πως είμαστε οι μοναδικές παντρεμένες της μπλογκόσφαιρας που μοιάζουν με τις πεθερές τους! ;-)

ΥΓ Μηπως τη συνταγή την χάλασε το "εγχώριο" κοτόπουλο;

Marina είπε...

An-lu, εκεί θέλω να καταλήξω, στο ότι το ελληνικό κοτόπουλο με πούλησε.