Πολυνησιακό φαγητό

Επέτειος γάμου, είχαμε με τον Κ και είπαμε να τη γιορτάσουμε στο Κόνα Κάϊ όπου είχαμε να πάμε τουλάχιστον 3 χρόνια.. Ετσι προπαραμονή εκλογών φθάσαμε στο ξενοδοχείο και διαβήκαμε τη γνωστή πόρτα της εξωτικής Πολυνησίας.

Φαινομενικά όλα ήταν όπως παλιά, το ενυδρείο, τα νερά να χύνονται απο το ταβάνι μέσα στα συντριβάνια, η μουσική που μας πήγαινε αλλού.. μέχρι που εμφανίσθηκαν οι σερβιτόροι..

Ενώ είχαμε κλείσει τραπέζι για 2 μας βάλανε σε ένα των 4 θέσεων. Ενας βιαστικός σερβιτόρος στάθηκε δίπλα μας και μου ζήτησε να του περάσω τα σερβίτσια που περίσσευαν για να μη σκύβει!!!!!!!!!, με το στόμα ανοιχτό του τα πέρασα, τα πήρε και μας έδωσε έναν πλαστικοποιημένο κατάλογο ποτών. Μετά μας διαβεβαίωσε ότι έχουν και άλλους καταλόγους, ναί, του φαγητού θα μας τον φέρουν σε λίγο να μην ανησυχούμε!!!!!!!!!.

Είπα να του πώ τίποτα εκείνη την ώρα, αλλά μετά λέω, άστο, να μην το χαλάσουμε..

Παραγγείλαμε 2 εξωτικά ποτά, ο Κ πήρα ένα Ewa Sour (whiskey with orange juice) και εγώ ένα άλλο εξωτικό ποτό με Baileys και χυμό ροδάκινου..

Ο ίδιος σερβιτόρος έφερε 2 χαρτοπετσέτες και αφού τις βάπτισε "σουβέρς" έβαλε τα ποτά μας απο πάνω. Εκείνη την ώρα άστραψε το μάτι μου. Οχι κύριε, χαρτοπετσέτες για σουβέρ, καλύτερα να μην βάλεις τίποτα κάτω απο τα ποτήρια, μη το χαλάς.. Στο παρελθόν οι περιποιητητές ήταν άψογοι, τόσο στο σερβίρισμα, όσο και στη συμπεριφορα, ο βιαστικός δεν ήταν αγενής ήταν φουριόζος λές και του καιγόταν ο τραχανάς στην κουζίνα και έπρεπε να μεταφέρει το άγχος του στον πελάτη που είχε διαλέξει την Πολυνησία για να χαλαρώσει.

Παραγγείλαμε για πρώτο το Fia-fia platter και μετά ο Κ μία πάπια taguiri και εγώ ένα Lanai Beef curry. Ο άτσαλος σερβιτόρος δεν μας έφερε την λίστα κρασιών θεώρησε ότι δεν είμαστε εμείς για τέτοια, οπότε τη ζητήσαμε. Το πρώτο κρασί που παραγγείλαμε Λευκό Γεροβασιλείου δεν τον είχανε, όμως ο άτσαλος ήρθε και μας είπε ότι και "το Βιβλια χώρα είναι του ίδιου παραγωγού, αν θέλαμε αυτό" και του είπαμε ότι δεν θα πιούμε τον παραγωγό αλλά την ποικιλία του συγκεκριμμένου σταφυλιού με το φαγητό που θα τρώγαμε. Ζητήσαμε ένα κρασί του Μπουτάρη, λευκό και αρωματικό (Ηλιδα). Καγκέλωσε για μιά στιγμή αλλά μετά θυμήθηκε τον τραχανά του μάλλον και τόβαλλε στα πόδια.

Μετά του ζητήσαμε ξυλάκια (chopstics) και μας έφερε διακοσμητικά ξυλακια. (Εδώ να πώ ότι έμαθα να τρώω με ξυλάκια πρίν πολλά χρόνια, υπάρχουν πολλών ειδών τα καλύτερα είναι ξύλινα με τις κάτω άκρες ελαφρά τετραγωνισμένες για να συγκρατούν έστω και ένα κόκκο ρύζι. Υπάρχουν όμως και άλλα είδη, τα διακοσμητικά φτιαγμένα απο διάφορα υλικά που δεν προορίζονται για φαγητό..φτιαγμένα απο λάκκα, γυαλί, πορσελάνη κλπ.). Τα ξυλάκια που έφερε ήταν λεπτά σαν βελόνες χαμηλά και δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν ούτε έναν ολόκληρο κεφτέ..γλίστραγε το φαγητό και έπεφτε κάτω. Στο συγκεκριμμένο όμως εστιατόριο 3 χρόνια πρίν έχουμε φάει με τα σωστά ξυλάκια..κάτι πρέπει να άλλαξε..μαζί με τ ' άλλα δλδ.

Τεσπα. Ηρθε το πρώτο πιάτο που ήταν για δύο άτομα, πολύ εντυπωσιακό που είχε μπουτάκια κοτόπουλο, γαρίδες πανέ, spring rolls, won ton, σουβλάκια satay beef που ψηνόντουσαν χωριστά και 3 ειδών σάλτσες. Μετά λύπης διαπιστώσαμε ότι ενώ απέξω τα μεζεδάκια αυτά ήταν ζεστά, μέσα ζεμάταγαν μας έκαψαν τη γλώσσα. Δεν ήταν φρέσκα αλλά ζεσταμένα σε φούρνο μικροκυμάτων.. το οποίο φάνηκε γιατί στα πέντε λεπτά πάνιασαν..κρίμα βρε παιδιά..

Τα σουβλάκια ήταν περίφημα.

Τελειώσαμε το πρώτο πιάτο και ήρθε ο βιαστικός με ζεστές αρωματικές πετσετούλες να ξεπλύνουμε τα χέρια μας, πετσετούλες που μύριζαν ροδόνερο..υπέροχες. Οσο σκουπίζαμε εμείς τα χέρια μας, μάζεψε τα πιάτα μας και με μια πατσαβούρα που είχε στην τσέπη του σκούπισε το τραπέζι.. μετακινώντας και τα ποτήρια μας.. το έτριψε και λιγάκι για να γυαλίσει.. το πράγμα είχε γίνει πλέον κωμικό.. "άντε, άντε" του λέω "καλό είναι" ..

Η πάπια του Κ ήταν καλή, φαινόταν φρεσκομαγειρεμένη και συνοδευόταν απο τις γνωστές πιτούλες και μία πελώρια πιατέλλα απο φρεσκοκομμένα λαχανικά.
Στην κάτω φωτογραφία είναι το κάρυ που παρήγγειλα.

στον κατάλογο έλεγε ότι περιέχει, μποσχάρι , φρέσκα φασολάκια, ντομάτα, κινέζικα λαχανικά, σερβιρισμένα μέσα σε μία γλυκοπατάτα. Στην παραπάνω κατασκευή δεν έβγαλα άκρη. Ηταν ένα πελώριο πιάτο με τα υλικά ανακατεμένα τουρλού-τουρλού.. στο τέλος όταν έφθασα στην γλυκοπατάτα (απο τις αγαπημένες μου) γεύση δεν υπήρχε.. Ισως αν υπήρχε περισσότερος φωτισμός στην αίθουσα να έβλεπα και τι έτρωγα, αλλά ήταν μισοσκόταδο.. για κάποιο λόγο..

Δεν τολμήσαμε να παραγγείλουμε γλυκό, στο παρελθόν βέβαια είχαμε απολαύσει μέχρι και τηγανητό παγωτό, τώρα όμως αρκεστήκαμε στο να παραγγείλουμε 2 εσπρέσσο και να πιούμε 1 γιατί ο βιαστικός ξέχασε να φέρει τον άλλον.!!!! Τον έφερε αργότερα, μαζί με τον λογαριασμό!!!!!!!!!!!!

Κρίμα βρε παιδιά! Ελπίζω μόνο του χρόνου που θα ξανάρθουμε, γιατί τάμα τόχουμε απο τον γάμο μας, να είναι όλα τέλεια, όπως παλιά και να τα καταφέρετε για μία ακόμη φορά να μας μεταφέρετε στο όνειρο.