Σάββατο, Οκτωβρίου 07, 2006

Βαρούλκο


Χθές είμαστε στην οδό Πειραιώς, καλεσμένοι για φαγητό. Το κτίριο που στεγάζεται το εστιατόριο πολύ μοντέρνο κολλητά στο Ξενοδοχείο Ηριδανός.
Ανεβήκαμε με το ασανσέρ στον 3 όροφο, στην ταράτσα με θέα την φωτισμένη Ακρόπολη, ολόλαμπρη, σαν νύφη στα καλύτερά της. Πιό πάνω ήταν τα σύννεφα που παίζανε κρυφτούλι με την πανσέληνο.. Blue moon.
Οι περιποιητητές πήραν το έπαθλο, κάνανε με χαμόγελο αυτό για το οποίο προσελήφθησαν, περιποιούντο διακριτικά χωρίς να φορτώνουν τον πελάτη. Ο οινοχόος εξαιρετικός και bilingual. Ολοι, μας συμπεριφέρθησαν σαν να γνωριζόμανσταν χρόνια.. Μάρκετινγκ θα πείτε. Ναί, και πολύ πετυχημένο!
Τα πιάτα ήταν πολλά, μικρές οι μερίδες αλλά χορταστικές.
Ξεκινήσαμε με αυγά αχινού σε κόκκινη σάλτσα σερβιρισμένα μέσα σε 2 κινέζικα κουτάλια σούπας.
Σούπα απο μελάνι σουπιάς με λωρίδες σχοινόπρασσου
Ενα κομμάτι μουσακά απο κιμά καραβίδας
Παναρισμένα φιλεττάκια χριστόψαρου πάνω σε μούς μελιτζάνας
Κριβαράκι με κυδώνια (οστρακόδερμα)
Φιλεττάκια μαγιάτικου (είδος ψαριου) με πορτοκάλι και κρασί Port
και υπέροχα γλυκά για όλα τα γούστα.
Απο κρασιά μας φέρανε μία σαμπάνια Amalia Brut Τσελέπου " και μετά το Viognier των αμπελώνων Σκούρα.
Φάγαμε πολύ καλά. Σκάσαμε βασικά. Και όλα ήταν πάρα πολύ ωραία.
Παρόλλο που είχα την ψηφιακή μαζί μου, δεν ήταν δυνατόν να βγάλω φωτογραφίες, ίσως όμως άν ξαναπάμε μόνοι μας να μπορέσω να αποθανατίσω την τέχνη της παρουσίασης των φαγητών στα πιάτα που η σάλτσα είχε σχέδια σαν απο τον Pollock και τα γλυκά από τον Matisse.

5 σχόλια:

CGP είπε...

Ηταω ένα πολύ ωραίο δείπνο. Ας είναι καλά ο Νικολάκης και ο Κοσμάς που το πλήρωσαν.

ViSta είπε...

Όσο διάβαζα το μενού, αναρωτιώμουν αν αστειεύεσαι ή αν υπάρχουν πραγματικά όλα αυτά τα θαυμαστά λαχανικά, θαλασσινά και ψάρια που ανέφερες...
Πρέπει να ομολογίσω μόνον την σούπα απο μελάνι σουπιάς και Port αναγνώρισα... :-(
Καλησπέρα :-)

Marina είπε...

Vista, καλημέρα. Ναί υπάρχουν όλα αυτά που ανέφερα, τα αυγά αχινού τα έχω δεί σε κονσέρβα, το χριστόψαρο στ'αγγλικά λέγεται John Dory και είναι πλατύ ψάρι με μία μαύρη βούλα κάτω απο τα βράγχια (υποτίθεται ότι από εκεί το έπιασε ο Χριστός για να το ευλογήσει), το έχω δεί σε ψαράδικα γίνεται ωραίο ψητό αλλά ο Ποταμιάνος το προτείνει και για σούπα, αν το παρεις βάλε τον ψαρά να στο καθαρίσει έχει κάτι αγκάθια στη ράχη, μπελάς για να κοπούν. Το μαγιάτικο, λέγεται και μανάλι (Amber Jack or Seriola) θεωρείται ψάρι δευτέρας διαλογής, δεν είναι απο τα γνωστά (λαβράκια, φαγκριάκλπ) που κοστίζουν, είναι όμως παχύ και για ψητό είναι όνειρο. Υπάρχουν στο εμπόριο
Τώρα μιά μούς μελιτζάνας, κριθαράκι κλπ, φτιάχνουμε και στο σπίτι. Πιό σημαντική ήταν η τέχνη της παρουσίασης αυτών των σχετικά γνωστών συνταγών.
Ομως η σούπα με μελάνι με κόλλησε γιατί ήταν πηχτή σαν σάλτσα και μαύρη σαν κατράμι. Οσες φορές παλιά είχα επιχειρήσει να την κάνω, έβγαινε μία σκέτη αποτυχία..ώσπου παραιτήθηκα.

dimitris-r είπε...

Λαζάρου!
Και λίγα λέτε!

An-Lu είπε...

Μμμμμμ! Και από τιμές πως είναι;;