Καλεσμένοι

Προ ημερών είχα μία συζήτηση με διαδικτυακούς γνωστούς και φίλους για το πώς συμπεριφερόμαστε στο τραπέζι, όταν τρώμε μαζί με άλλους έξω ή είμαστε καλεσμένοι στα σπίτια τους. Υπάρχει τεράστιος αριθμός οδηγιών απο το πώς να κάθεσαι, με τι τρώς το καθετί, τι λές και πώς να δηλώνεις ότι τελείωσες. Επειδή εδώ δε δίνουμε οδηγίες καλών τρόπων..μάζεψα μερικά μαργαριτάρια και σας τα παραθέτω για να γελάσουμε λίγο.

Αν μας καλέσουν σε γεύμα με πρόσκληση (π.χ. γεύμα γάμου) απο κάτω υπάρχουν τα αρχικά "Α.Π" που σημαίνουν "Απαντήστε Παρακαλώ" και όχι "Ανάπηρος Πολέμου". Οταν έρθει η ώρα να καθίσουμε στο τραπέζι, καθόμαστε εκεί που μας λένε να κάτσουμε. Δεν παίζουμε το γύρω-γύρω όλοι ώστε ν' αρπάξουμε τη καλύτερη θέση δίπλα στο κολλητό μας ή στο τεκνό που μας γυάλισε για να του τη πέσουμε.

Μπροστά μας υπάρχουν πιάτα, δεξιά μαχαίρια, αριστερά πιρούνια. Πάνω στο πιάτο υπάρχει διπλωμένη μία πετσέτα. Αυτή τη στρώνουμε στα γόνατά μας και τη χρησιμοποιούμε για να σκουπίζουμε τα χείλη μας κατά τη διάρκεια του φαγητού. Ποτέ δεν την τινάζουμε αφού την ανοίξουμε, δεν τη κρεμάμε μπροστά μας σα σαλιάρα, δεν τρίβουμε το πρόσωπό μας με αυτή, ούτε το σβέρκο μας, δεν φυσάμε τη μύτη μας μέσα, ούτε σκουπίζουμε τα μάτια και τ' αυτιά μας, ούτε φτύνουμε τα κόκκαλα του ψαριού εκεί. Φροντίζουμε να μη μας πέσει στο πάτωμα, αν όμως γίνει αυτό σκύβουμε και τη πιάνουμε, δεν τη κλωτσάμε μακριά ούτε κάνουμε υποβρύχιο για να τη βρούμε.

Στα αριστερά μας βρίσκεται ένα πιατάκι για το ψωμί, ή ένα ολόκληρο ψωμάκι. Δεν παίρνουμε το ψωμί του διπλανού μας, που είναι στα δεξιά. Κόβουμε το ψωμί με το χέρι και αποφεύγουμε να κάνουμε μπαλίτσες τη ψίχα πετάγοντάς τες σε όλους τους καλεσμένους απέναντί μας. Το κόβουμε σε μπουκίτσες και το αλείφουμε με λίγο βούτυρο, χωρίς να βάλουμε τη βουτυριέρα πάνω στο πιάτο μας και να γλείψουμε το μαχαιράκι μετά.

Πιάνουμε το ποτήρι του κρασιού απο το πόδι, δεν βουτάμε μέσα το ψωμί μας, ούτε το δαχτυλό μας για να διαπιστώσουμε τη θερμοκρασία του. Δεν γεμίζουμε το ποτήρι μας ξανά και ξανά φωνάζοντας ψιτ στο σερβιτόρο.

Οταν έρθει το φαγητό δεν το μυρίζετε πρίν το φάτε. Ούτε ψάχνετε ΄μέσα στις πιατέλλες για εκείνες τις πιπερίτσες που σας άρεσαν.
Οταν τρώμε δεν μιλάμε με γεμάτο το στόμα, ούτε πλαταγίζουμε τη γλώσσα μας τρώγοντας.
Δεν χώνουμε το κουτάλι της σούπας όλο στο στόμα μας, δεν σηκώνουμε το πιάτο για να μαζέψουμε τα υπολλείματα της σούπας και κυρίως αν δούμε ότι ο διπλανός μας έχει αφήσει αρκετή στο πιάτο του, δεν του τη βουτάμε να τη φάμε εμεις. Αντίστοιχα αν δεν μας αρέσει η σούπα δεν πιάνουμε τους διπλανούς στο πίτσι-πίτσι για να τους τη πασάρουμε λέγοντας "ούτε που την άγγιξα, πεντακάθαρη είναι".
Αν θέλουμε και δεύτερη μερίδα, δεν απλώνουμε τα χέρια μας για να πάρουμε απο τη πιατέλα μπροστά μας, ούτε βέβαια σηκωνόμαστε για να τη κυνηγήσουμε όπου βρίσκεται. Προσέχουμε να μη κάνουμε ζημιές (σπασμένα ποτήρια), να μη περιλούσουμε τους άλλους καλεσμένους και κυρίως να μη κάνουμε θόρυβο ρευόμενοι ή ..αεριζόμενοι.
Αν το φαγητό είναι σε στύλ μπουφέ, δεν γεμίζουμε το πιάτο μας τίγκα. Αν δεν μπορέσουμε να το φάμε όλο δεν τυλίγουμε το περίσσευμα σε χαρτοπετσέτες, ούτε το βάζουμε στη τσέπη μας. Αν έρθει ο σερβιτόρος με τη πιατέλα δίπλα μας για να σερβιριστούμε, δεν του παίρνουμε τη πιατέλα να τη βάλουμε πάνω στα γόνατά μας ώστε να μας βολεύει καλύτερα.
Αν μας σερβίρουν θαλασσινά που τρώγονται με το χέρι το μπωλάκι με το αρωματισμένο νερό που μας έφερε ο σερβιτόρος δεν είναι να το πιούμε, είναι για να βρέξουμε τα δάχτυλά μας ώστε να μη μυρίζουν ψαρίλα.
Οι ελιές και ότι έχει κουκούτσια δεν φτύνονται στο πάτωμα, ή στο χαλί, τις ακουμπάτε στο πιάτο σας. Ούτε στις τσέπες τις ρίχνετε.
Στο τέλος του γεύματος ΠΟΤΕ δεν γλείφουμε το πιάτο και τα μαχαιροπίρουνα, δεν κάνουμε ανασκαφές με την οδοντοφλυφίδα, δεν σηκωνόμαστε απο το τραπέζι με την ανακοίνωση "τέλειωσα, πάω για τσιγάρο",


Τέλος για να συνεχίσουμε να γελάμε..ιδού η απόδειξη ότι όλα αυτά που σας έγραψα Δεν είναι παραμύθια!