Φαγητό στην Ελληνική επαρχία

Το καλοκαίρι του 2012 με βρίσκει στην επαρχία όπου πηγαίνω για δουλειά, όχι για διακοπές. Η δουλειά συνεπάγεται με διαμονή σε διάφορα καταλύμματα και φαγητό έξω. Αν γκρινιάζουμε για το πώς κατάντησε η Αθήνα σε θέματα τιμών για εστιατόρια/ταβέρνες, αρκεί να ρίξουμε μία ματιά στην επαρχία για να δούμε το μέγεθος του προβλήματος. Στην επαρχία όπου το να δουλεύει κανείς και για το Δημόσιο  (πέρα απο το χτηματάκι του + τα πρόβατά του) ήταν προνόμιο. Τώρα με τη μείωση των εισοδημάτων, τέρμα το προνόμιο. Οι κάτοικοι της επαρχίας οχι μόνο δεν καταλαβαίνουν τι έχουν μπροστά τους, αλλά αρνούνται να α) κατανοήσουν τις νέες παραμέτρους, β) να προσαρμοσθούν όπως μπορούν και γ) να βγούν κερδοφόροι απο αυτή τους τη προσαρμογή Ας πάρουμε το θέμα ΦΑΓΗΤΟ. Η πλειοψηφία των χώρων σίτησης στην επαρχία δεν συμβαδίζει με την οικονομική κρίση.

Οχι μόνον δεν ρίχνουν τις τιμές,  ώστε να μπορέσει ο συμπολίτης - που όπως και εκείνοι χτυπήθηκε απο τη συρρίκνωση εισοδημάτων - να φάει έξω με την οικογένειά του, να αλλάξει παραστάσεις, να πάρει δυνάμεις για να ανταπεξέλθει της επόμενης χρονιάς, αλλά κυττάνε κυρίως να τον ρίξουν (με αυξημένο κόστος φαγητών, μικρές μερίδες, αισχρά υλικά, βρωμιά κλπ), ώστε να ισοφαρισθεί η χασούρα της ΔΙΚΗΣ τους επιχείρησης. Ο μέσος ιδιοκτήτης επαρχιακής ταβέρνας κυττάει μόνο μέχρι την άκρη της δικής του μύτης, αγνοώντας ότι υπάρχει ένα κοινωνικό πρόβλημα μπροστά του.  Το οποίο ορίζει στροφή 180 μοιρών με βάση αυτά που ήξερε/έκανε ως τώρα. Αν θές να ευημερίσεις, αλλαξε πορεία, φτιάξε κάτι όμορφο, ευχάριστο, ΝΕΟ.  Ξέρω μέρη στην Αθήνα που απο εστιατόρια, το γύρισαν σε γκουρμέ στέκια. Προσλαμβάνοντας έναν καλό επαγγελματία μάγειρα,  παρουσιάζουν σάντουϊτς και φρεσκότατες σαλάτες, χορταστικές ποικιλίες σε καλές τιμές, που προσελκύουν όλους όσους δεν μασάνε με τις λογείς κρίσεις. Ενα μαγαζί που ξέρω είναι γεμάτο όλες τις ώρες, απο τα πρωϊνά με τις μαμάδες, παπούδες που παίζουν τάβλι, μέχρι αργά το βράδυ με ποτάκι  μεζεδάκια, έναν dj λίγο χορό. Αλλοι θα πάνε για φαγητό, άλλοι για παρέα και καφέδες-ποτάκια, άλλοι για χορό. Μερικοί θα φέρουν και τα παιδιά τους για παγωτά τη γιαγιά τους για μία μπιρίμπα. Προσαρμογή στη νέα εποχή. 

Δεν είναι δύσκολο για την ελληνική επαρχία να προσαρμοσθεί στα νέα δεδομένα. Χρειάζεται να επενδύσει στο καινούργιο για να προσελκύσει τη νέα γραμμή, τους νέους που δεν το βάζουν κάτω. Και θα βγούν έξω και θα φάνε και θα κάνουν τις βόλτες τους, αλλά ξοδεύοντας λιγώτερα. Ο έξυπνος εστιάτορας θα είναι ένας απο αυτούς που θα προτιμηθεί.

Είμαι αισιόδοξος άνθρωπος. Dum spiro spero