Κουν κουνελάκι, κου-νε-λά-κι

Κάθε φθινόπωρο ο Κ και εγώ αρχίζουμε να ψάχνουμε στα περιοδικά για νέες συνταγές, για το τι θα μαγειρέψουμε τα Χριστούγεννα. Γιατί γαλοπούλα εμείς ΔΕΝ φτιάχνουμε. Φτιάχνει η πεθερά. Που η μαγειρική της κάνει τη Βέφα Αλεξιάδου να κλαίει στα γόνατα και να ικετεύει..να της δώσει τη συνταγή.

Και πρέπει αυτό που θα σερβίρουμε να είναι πρωτότυπο μέν αλλά όχι πολύ εκκεντρικό γιατί ΔΕΝ θα το φάνε..όπως τότε που είχα την φαεινή ιδέα να σερβίρω καρπάτσιο, μόνο ο Μ (αδελφός του Κ) το έφαγε οι άλλοι ξύνισαν τη μύτη τους που θα φάνε ωμό κρέας..

Πέρυσι τους βγάλαμε καραμελωμένα παπάκια με πορτοκάλι..ο καθένας το παπάκι του, μόνο που δεν γονάτισαν για την δέηση, σιωπηλά και αργά το ξεκοκκάλισαν, σαν να έτρωγαν αντίδωρο.

Ετσι φέτος είπαμε να τους κάνουμε κουνέλι. Την συνταγή μου την έστειλε μία blog φίλη η Juanita. Εχουμε τη συνήθεια πρώτα να δοκιμάζουμε εμείς τη συνταγή και μετά να την βγάζουμε στους άλλους..

Κουνέλι με σοκολάτα

Στην φωτογραφία επάνω βλέπουμε το κουνέλι να μαγειρεύεται, στην κάτω, ότι πρόλαβα να βγάλω αφού πέσαμε επάνω του.

Γαλλικό γεύμα

Μία γνωστή μας κάλεσε σε γεύμα για

α) γιορτάσει το νέο της σπίτι

β) να μας δείξει το νέο της amore mio που τυγχάνει να είναι chef σε γνωστό γαλλικό εστιατόριο αλλά και καθηγητής σε σχολή μαγείρων.

Φτάσαμε στο σπίτι της εγκαίρως, μας κάθισαν και μας πρόσφεραν ένα ιδιαίτερο aperitif φτιαγμένο απο χυμό αχλαδιού και μαρτίνι, σερβιρισμένο σε ποτήρια σχήματος τουλίπας, μία πολύ λεπτή γεύση που μας άφησε άναυδους.

Πάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού, αντί για τα γνωστά τοις πάσι ασημικά είχε μικρές ραβιερίτσες με κουλουράκια, σοκολατάκια, αλμυρά μπαστουνάκια, όλα home-made μας είπε η Λίλα, φτιαγμένα απο τα χεράκια του (ουάου!). Απο ότι μας είπε, όλα τα φτιάχνει εκείνος, απο κουλούρι θεσσαλονίκης, κρουασάν, κουλούρια, φαγητά, ποτά, γλυκά...Ομολογουμένως τον κύτταξα με άλλο μάτι. Που σε βρήκε κούκλε μου ε?

Το μενού

Ο καθένας έλαβε το δικό του τυπωμένο μενού, για όλους ήταν το ίδιο πιάτο αλλά με διαφορετική ζωγραφιά στο φώντο, σε μένα έπεσε το σουρρεαλιστικό τριαντάφυλλο.. μμ τρελλαίνομαι

Κατ' αρχήν εμφανίσθηκε μία πρασόσουπα σε μορφή κρέμας αλλά χωρίς κρέμα γάλακτος..Εσπαγα το κεφάλι μου να καταλάβω πώς την έφτιαξε, τόσο απαλή, τον ρώτησα, μου είπε τούτο..κείνο.. είχα όμως την εντύπωση ότι δεν μου τα είπε όλα.. Το κρασί ήταν "Πέτρινες Πλαγιές 2004" του Παλυβου.

Μετά εμφανίσθηκε ένα τετράγωνο πιάτο με ψητό χταπόδι και ζοχούς. Μου πέσανε οι ασφάλειες. Το χταπόδι το είχε ψήσει στο φούρνο με κρασί μπαλσάμικο για 5 ώρες, τους ζοχούς τους είχε απλά ζεματίσει.. Ο συνδυασμός ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΣ. Πήρα και δεύτερη μερίδα, ήταν αδύνατο να συγκρατηθώ..Το κρασί ήταν Νεμέα 2003, Αμπελώνες Παλυβου.
Το κυρίως πιάτο ήταν κοτοπουλάκι με λαχανικά a la grecque και σάλτσα μανιτάρια. Ερώτημα, να το φάω ή όχι.. Σαν έργο τέχνης μου φάνηκε. Η απόφαση πάρθηκε στο πίτς φυτίλι.. ας πάρουμε και λίγη Τέχνη.

Για το τέλος μας το φύλαγε. Ηρθε η βασίλισσα του σουρρεαλισμού, Μία κρεμώδης πάστα, η μισή ρόζ, η άλλη άσπρη, η ρόζ είχε γεύση ροδάκινου, η άσπρη βανίλια. Στη μέση τη χαράκωνε ένα μπισκότο απο αμύγδαλο. καί δίπλα σάλτσας απο ροδάκινο.. Δεν ήξερα απο πού να ξεκινήσω, αισθάνθηκα σαν πληρωμένος δολοφόνος που κρατώντας το στιλέττο του έτοιμο να βασανίσει αλλά όχι να αφανίσει το θύμα του με πολλές μικρές πληγές.. Να φάω το μπισκότο πρώτα, μία μαχαιριά στη σύνθεση, ή να πάρω λίγο κρέμα ροδάκινο, δεύτερη πληγή.. δάκρυσα.

Αδύνατο να σκοτώσω..Αλλά το έκανα. Αδύνατο να μην σκοτώσω. Το κρασί ήταν "Ηλίου Τέχνη" Αγιωργίτικο, αμπελώνες Παλυβού.

Στο τέλος καθίσαμε στον καναπέ του σαλονιού για άλλη μιά φορά, χορτασμένοι απο ομορφιά, φαγητό και τύψεις, ήπιαμε καφέ και δοκιμάσαμε τα σπιτικά petit four και κουλουράκια με danish pastry.

Cheers Nicolas! Ε-Γ-Ρ-Α-Ψ-Ε-Σ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Το ελληνικό Fuziyama

βρίσκεται απέναντι σε ψαροταβέρνα στο Σέσι (Β. Ανατολική Αττική) κοντά στο Γραμματικό.

Πρόκειται για μία κλασσική ελληνική ψαροταβέρνα που σερβίρει και κρέας, λουκάνικα, πίττες, ότι θέλει ο πελάτης (εκεί θα κολλήσουμε τώρα?).

Το χτίσμα είναι απο πέτρες και ξύλα. Εχει πολλές θέσεις για πάρκινγκ και ντουσιέρες για τους καλοκαιρινούς κολυμβητές. (Το τελευταίο απίστευτο, οι ντουσιέρες παλαιού στύλ σε πέτρινο χώρο με προσεγμένα χωρίσματα, πάτωμα απο μπέζ-καφέ μωσαϊκό..άλλο να τα γράφω και άλλο να τα δείς.)

Εχει αυλή σκιερή με ωραία στρωμένα τράπεζια κάτω απο μουριές. Εχει και παιδική χαρά.

Οσο για τη θέα...αυτή είναι το καλοκαίρι, η θάλασσα στα 5 μέτρα..η παραλία με μικρό το χαλικάκι..

και αυτή το χειμώνα. Απέναντι διακρίνεται ο Ευβοϊκός και το Ελληνικό Fuziyama

Το φαγητό είναι απλό και πολύ γευστικό. Οι γυναίκες της επιχείρησης φτιάχνουν μία σπανακόπιττα, όνειρο, το φύλλο το ανοίγουν στο χέρι, καμμία σχέση με το έτοιμο.

Εμείς φάγαμε μπακαλιάρο ψητό, πατάτες τηγανιτές, χωριάτικη, τριπλή μερίδα σπανακόπιττα και ήπιαμε το κρασί τους ένα ωραιότατο Σαββατιανό.