"Avalon"

Μετά το Πάσχα πάντα μελαγχολώ.. Σκαλεύω τη μνήμη μου για τις στιγμές χαράς, τις οικογενειακές πολύτιμες στιμγές. Την επιστροφή στις ρίζες, όχι τις ιστορικές ρίζες, αλλά κάποιες άλλες ιστορίες για ιππότες και ευαίσθητες κυράδες, για κάστρα, βασιλιά Αρθούρο, σπαθιά μέσα σε βράχους, πονηρούς δρυϊδες και κονταρομαχίες. Επιστροφή στο Αβαλον.

Το Αβαλον είναι ένα εστιατόριο στου Ψυρρή. Στεγάζεται σε ένα παλιό κτίριο που παλιά πρέπει να ήταν βυρσοδεψείο, τουλάχιστον την εποχή της γιαγιάς μου όλο βυρσοδεψεία ήταν εκεί. Με το που μπαίνουμε μέσα μεταφερόμαστε σε έναν άλλο κόσμο..έναν μεσαιωνικό κόσμο..

Οι πέτρινοι τοίχοι καταπίνουν τους ήχους της πόλης, αισθάνομαι άνετα μέσα στην ασφάλεια του κάστρου, οι έξοδοι φυλάσσονται καλά, απέναντί μου ένας μεγάλος καθρέφτης δίνει βάθος στο χώρο και γύρω-γύρω banners της Guinevere, του Lancelot, ένα κορνιζαρισμένο πόστερ της Lady of Shallot του Rosetti, , διάφορες Pre-Raphaelites μορφές.. υπέροχα!

Λές να φάμε μεσαιωνικό φαγητό? Τι θα έχει? Τι?

Το κατάστημα φημίζεται για τα μύδια του, διάφορες συνταγές με μύδια. Απ ότι πληροφορήθηκα ο ιδιοκτήτης καλλιεργεί μύδια. Ετσι παρήγγειλα μύδια με σάλτσα λευκού κρασιού και θυμάρι, ο Κ πήρε μύδια ατμού με κρέμα, πατάτες τηγανιτές, σαλάτα με σπανάκι και κρασί .

Η σαλάτα με το σπανάκι ήταν ωμή, πλούσια δροσερά φύλλα στρώνανε τον πάτο ενός μπώλ πασπαλισμένα με θυμαρι, πιπεράκι, κόλιανδρο και ελαιόλαδο. Απο πάνω σαν τα πέπλα νυφούλας έπεφτε πλούσια η παρμεζάνα σε λεπτά φυλλαράκια.

Δύο μεγάλα άσπρα μπώλ ήρθαν γεμάτα χειροποίητες (όχι προτηγανισμένες) πατάτες τηγανιτές.. Μιαμμμ!

Και μετά ήρθαν τα μύδια. Μέσα σε κατσαρόλες. Μία κατσαρόλα για τον καθένα μας και δίπλα ένα άσπρο μπώλ άδειο για τα κελύφη. Τα μύδια ήταν στρουμπουλά, τρυφερά, αρωματικά και υπέροχα..

Ηπια πολύ κρασί.

Γενικά με οστρακοειδή γίνομαι τύφλα.

Σοβαρός ο κίνδυνος να αρχίσω τα τραγούδια στο δρόμο, ίσως και τους χορούς.

Ελπίζω μόνο να μην πέσω φαρδιά πλατιά και γίνω ρεζίλι , θα δείξει, έχουμε να πάρουμε και γλυκο

Δύο φωλιές απο μαρέγκα ήρθαν. Η κάθε μία έχει ζεστή κρέμα βανίλια μέσα και είναι περιχυμένη απο κρύα σοκολάτα μπίττερ.. Από πάνω ένα κομμάτι μπανάνας να με χαιρετά τσαχπίνικα.

Ούφ! Ταράτσα την κάναμε πάλι σήμερα..

Να πασχάσω..μπορώ?

Πάσχα για μένα σημαίνει Ναύπλιο

Στο πέτρινο σπίτι μας

Στον κήπο με τις ελιές και τις πορτοκαλιές ανθισμένες με χιλιάδες λευκά λουλούδια, και μυρωδιά νερολί, το αγαπημένο μου αιθέριο έλαιο..λίγες σταγόνες στο μαξιλάρι μου τα βράδυα του χειμώνα για να είναι τα όνειρά μου ανέφελα..

Πάσχα σημαίνει ταξίδι απο Μεγ. Τετάρτη μαζί με την κα Π και τις δύο μου γάτες.

Επίσης σημαίνει βραδυνό ταξίδι συνήθως, παρόλλες τις αντιρρήσεις μου, και ένα αυτοκίνητο φορτωμένο έτοιμο να σκάσει απο προμήθειες. Α! ναί! παίρνουμε και μερικές γλάστρες μαζί μας, τα νέα φυτούλια απο το φυτώριο, να μην μένουν μόνα τους και στενοχωριούνται.

Με το που φτάνουμε και βγαίνουμε έξω η μυρωδιά μας ταξιδεύει μέσα στα αστέρια και απο τις γύρω γειτονιές ξεπροβάλλουν γάτες και σκύλοι, έρχεται ο Ασπρούλης, η Ρεξούλα, τα 3 γατάκια που έδωσα πέρυσι σε ένα γείτονα..και μας καλωσορίζουν (το πρωϊ έρχονται και οι καρακάξες, οι σπίνοι και τα αηδόνια.. και τα λέμε) .

Μεγάλη Πέμτη

Το πρωϊ (μετά τις 11.00) βάψαμε τα αυγά, θέλαμε να τα κάνουμε σε διάφορα χρώματα, πράσινα, κόκκινα, κίτρινα, μπλέ τελικά όσα δεν σπάσανε, γίνανε άλλα γι άλλα. Κάναμε και κείνο το κόλπο να τυλίγουμε το αυγό σε φλούδες κρεμμυδιού και να το βουτάμε στο χρώμα, βάψαμε και μερικά με μπογιές ζελέ (μαζί βάψαμε τα δάχτυλά μας, τα ρούχα μας και τα μάγουλά μας) και οριστε οι καλλιτεχνίες μας.

Μεγάλη Παρασκευή

Ο περισσότερος κόσμος πάει στον Επιτάφιο, εμείς όμως βαριόμαστε, που να τρέχεις τώρα, να στριμώχνεσαι, τα έχουμε δεί, καθόμαστε σπίτι μας και ο Κ φτιάχνει συνήθως ταχινόσουπα ή αγκινάρες αλά πολίτα. Δεν πίνουμε αλκόολ (μέγας άθλος, σκέτη στέρηση.

Το μέγα Σάββατο έ ε ε ρχονται τα πεθερικά, η θεία Ε και το αρνί, σύνολο ατόμων 4. Μαζί έρχεται η σούβλα, διάφορα ορντέβρς, σαλάτες, γλυκά, λαχανικά, γαρίδες, κρέας, κέηκ, τούρτες, παγωτό χειροποίητο, μπόλικο βούτυρο, καφές ελληνικός, μπαχαρικά, και άλλα είδη όπως τραπεζομάντηλα, χαρτί τουαλέττας (το δικό τους είναι πιό μαλακό), χαρτί κουζίνας (μήπως τελειώσει), διάφορα μαχαίρια (α! κόρη μου η κάθε νοικοκυρά θέλει τα δικά της μαχαίρια), μαξιλάρια, σεντόνια, ένα ραδιόφωνο, άρβυλα του Στρατού (που θα τα φορέσει ο πεθερός για να κάνει δουλειές στο κτήμα), κλαδευτήρι, είδη πρώτης βοήθειας (γιατί κάθε χρόνο πετσοκόβεται με το κλαδευτήρι), ένα μίξερ, διάφορα άλλα τρα λα λα και βεβαίως ένα καλάθι κόκκινα αυγά.

Για μεσημέρι τρώμε ψητές γαρίδες και διάφορα άλλα σαρακοστιανά, ενώ παράλληλα ψήνει στο φούρνο ένα κατσικίσιο χεράκι για μετά την Ανάσταση.

Μετά ο πεθερός ετοιμάζει το αρνί για σούβλισμα, εγώ τον βοηθάω με το σύρμα και περνάω τη σούβλα, μετά το τυλίγουμε για να μην γεμίσουμε αίματα και το βάζουμε πάνω στον μπουφέ για να μην πάνε μυρμήγκια (οι γάτες δεν πάνε, δεν τρώνε ωμό κρέας).

Επειδή την Σαρακοστή η πεθερά νηστεύει, μετά την Ανάσταση κάθεται και την κάνει ταράτσα και πίνει πολύ και πέφτει ξερή, οπότε ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ως τώρα, πάει επάνω και κοιμάται, ενώ οι άλλοι αποσώνουν το φαγητό τους και κατά τις 2.00 το πρωϊ, ξυπνάει φρέσκια φρέσκια και ξανατρώει...

Την Κυριακή του πάσχα σουβλίζουμε το αρνί, αυτή είναι παλιά φωτογραφία γιατί μετά απο κάποιες βροχοπτώσεις, πήγαμε και αγοράσαμε μία μεταλλική ψησταριά για αρνί που μεταφέρεται εύκολα, έτσι αν βρέξει εμείς θα το πάμε σε υπόστεγο το αρνί μας και θα το ψήσουμε Φτιάχνουμε και κοκορέτσι, το περνάει η πεθερά μου στη σούβλα και εγώ το τυλίγω..