tag:blogger.com,1999:blog-116035132024-03-07T09:14:13.477+00:00ΚουζινολαγνείαMarinahttp://www.blogger.com/profile/06463395129162398056noreply@blogger.comBlogger137125tag:blogger.com,1999:blog-11603513.post-62889162206787461202017-04-01T21:15:00.003+00:002017-04-01T21:15:56.954+00:00Ο καλοφαγάς της ειλικρίνειας <div style="text-align: justify;">
Μια φορά και έναν καιρό είχε δημιουργηθεί μία ιστοσελίδα όπου καλοφαγάδες μπορούσαν να πούν τη γνώμη τους για τα μέρη που φάγανε καλά. Να περιγράψουν το μαγαζί, τη διακόσμηση, τη πρόσβαση αλλα κυρίως να πούν το κάτι τι τους για τα πιάτα, τις γεύσεις, τις μυρωδιές, το συναίσθημα που προκλήθηκε τρώγοντας τα συγκεκριμμένα φαγητά και τελικα να σχολιάσουν και για τις τιμές, αν δλδ, ήταν έντιμες ή παράλογες. Τα μέρη που πήγαιναν ήταν στην Αττική μόνο και ήταν απο φαγητό στο χέρι μέχρι πανάκριβα εστιατόρια διεθνούς φήμης. Το ωραίο ήταν που ο κάθε ένας επισκέπτης του εστιατορίου, προσέθετε και το δικό του ίχνος στη περιγραφή και έτσι όσοι ήθελαν να πάνε στο μαγαζί αυτο, διάβαζαν τις κριτικές και αποφάσιζαν. Οι περιγραφές ήταν ευγενικές, χωρίς δεικτικά σχόλια, βρισιές και αγένειες, αυτό που ήταν να το πούν, το έλεγαν.</div>
<div style="text-align: justify;">
Κατά τη γνώμη μου αυτή η πρωτότυπη ιδέα ήταν πολύτιμη για όσους σκόπευαν να πάνε να φάνε έξω και αντί να ψάχνουν στα κουτουρού ή να ρωτάνε γνωστούς, έδιάβαζαν τις κριτικές στην αντίστοιχη κοινότητα και ανάλογα επέλεγαν και τα μαγαζιά της αρεσκείας τους. Μετά είχαν το ελεύθερο να γράψουν και εκείνοι πως τους φάνηκε. Ετσι συμμετείχαν στο μπούσουλα του καλοφαγά. Η ειλικρίνεια ήταν διάχυτη. </div>
<div style="text-align: justify;">
Βέβαια οι ιδιοκτήτες των επιχειρησέων που συγκέντρωναν αρνητικά σχόλια καθόλου ευχαριστημένοι δεν ήταν, προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να υπερασπίσουν την επιχείρησή τους, είτε βελτιώνοντας "το πρόβλημα" είτε θυμώνοντας με τους κατηγόρους. Μπορούσαν να γράψουν τη γνώμη τους αλλά οι ιδιοκτήτες της κοινότητας δεν τους επέτρεπαν να εμπλακούν σε καυγά τύπου "σου'πα-,μού'πες". Παρόλλα αυτά συνεχίζαμε απτόητοι να γράφουμε γιατί θεωρούσαμε ότι χρειαζόμαστε να έχουμε και εμείς "φωνή". Φτάνει που ζούμε στην εποχή της ισοπέδωσης και της αγένειας, στο φαγητό τουλάχιστον ας είμαστε ειλικρινείς. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Φέτος σήμανε το τέλος εποχής. Αλλαξε χέρια η επιχείρηση και τώρα ιδιοκτήτες εστιατορίων έχουν το πρώτο λόγο. Αλλοίμονό σου αν πείς κάτι το αρνητικό, θα σου ζητήσουν και το λόγο, πώς τόλμησες δημόσια να τους δυσφημίζεις - αν κρατήσεις τη θέση σου, θα εμπλακούν σε διάλογο μαζί σου με σκοπό να "ακυρώσουν" τη κριτική που έγραψες. Αν πάλι έφαγες κάτι στο μαγαζί τους και όλο το βράδυ κοιλοπόναγες.."φταίει το στομάχι σου, η πάθησή σου, και όχι το φαγητό μας" ή το καλύτερο που είχα δεί, τότε που κάποιος γλίστρισε στα λάδια που είχαν χυθεί στο πάτωμα και ο ιδιοκτήτης του είπε ότι φταίνε τα παπούτσια του που γλιστράνε..</div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτά απο μόνα τους καταστρέφουν το ενδιαφέρον σου για την όποια συμμετοχή σου στο κοινωνικό αυτό δίκτυο. </div>
<br />
<br />Marinahttp://www.blogger.com/profile/06463395129162398056noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-11603513.post-11582971548312760822017-03-27T18:22:00.000+00:002017-03-27T18:22:17.403+00:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
The End η "νέο ξεκίνημα" ??????? <div>
<br /></div>
<div>
Δεν το ξαναεπισκέπτομαι. Τελεια και παύλα ._</div>
<div>
Και επιστρέφω απο εκεί που ξεκίνησα !!!</div>
<div>
Και τι έγινε ? ΤΙΠΟΤΑ !!</div>
<div>
Αλλά ακόμη και η βλακεία, έχει ένα όριο !!!</div>
<div>
Είναι πολύ κρίμα, αλλά τι να κάνουμε, έτσι είναι η ζωή !!!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>
CGPhttp://www.blogger.com/profile/08634661874904378572noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-11603513.post-33394982071374490352014-08-17T12:42:00.004+00:002014-08-18T09:50:07.320+00:00Η επαρχιακή ταβέρνα<div style="text-align: justify;">
Σε επαρχιακές ταβέρνες πηγαίνω απο παιδί, πότε με τους γονείς μου, πότε μετά απο καλέσματα των συγγενών, πότε απο δικού μου. Πολλά έχουν αλλάξει απο τότε που ήμουνα παιδί, έως σήμερα, μερικά πράγματα όμως είναι αναλλοίωτα μέσα στο χρόνο. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Υπάρχουν 3 ειδών επαρχιακές ταβέρνες εκείνες που α) τρώνε κυρίως οι ντόπιοι β) οι τουριστικές και γ) οι αρχοντοταβέρνες.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
α) Οι ταβέρνες που προτιμώνται απο τους ντόπιους είναι λιγώτερο φανταχτερές, δεν έχουν φωτεινές επιγραφές, κράχτες, δυνατή μουσική, γενικά δεν σου "γεμίζουν το μάτι". Βρίσκονται συνήθως σε πιο απόμερες περιοχές, μακριά απο αρχαιολογικούς χώρους, θέρετρα, ξενοδοχεία, κρυμμένες αν θέλετε μέσα στα σοκάκια της πόλης, ή δίπλα στο κύμα αλλά που ο τουρίστας δεν βλέπει γιατί την προσοχή του την τράβηξε κάποιο πιο εντυπωσιακό μαγαζί. </div>
<div style="text-align: justify;">
Οι πελάτες τους είναι γνωστοί , φίλοι του μάγειρα, του ταβερνιάρη, της περιοχής. Ταβέρνες δίπλα σε δικαστήρια γεμίζουν δικαστικούς, δικηγόρους, πελάτες - ταβέρνες κοντά στο παζάρι, γεμίζουν εμπόρους, γείτονες της περιοχής κλπ όχι πως δεν πάνε και άλλοι, απλά επισημαίνω το κυρίως πελατολόγιο. Στην επαρχία όλοι γνωρίζουν τους γειτονές τους, τους συγγενείς αλλήλων, μικρές περιοχές το κουτσομπολιό ανθεί. Ο ένας φέρνει τον άλλο, έρχεται ο ανηψιός απο την Αθήνα, να πάει στου Γιώργη για καφέ, στου Κώστα για ψάρι "και να τους πείς ότι εγώ σε έστειλα να σε περιποιηθούνε". </div>
<div style="text-align: justify;">
Το φαγητό σε αυτές τις ταβέρνες είναι κυρίως της ώρας, ότι πιάσει το καϊκι, ότι μαγειρέψει η κυρά-Μαρία στη κουζίνα, τα ντολμαδακια/λαλάκια της γιαγιάς-Αντιγόνης φημίζονται. Μαζεύονται οι ντόπιοι και οι φίλοι τους και τρώνε ότι έχει το μενού, εκτός καταλόγου πάντα. Σε προ κρίσης εποχές, εκεί μαζεύονταν οι δημόσιοι υπάλληλοι σκαστοί απο το γραφείο τους. Επιαναν μία πιο απομονωμένη θέση "μη τους πάρει κανένα μάτι" και απολάμβαναν μιά σταυλίσια στη βόρεια Αττική ή τηγανιτά λουτσάκια με ουζάκι, στη Νέα Κίο Αργολίδας. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
β) Οι τουριστικές ταβέρνες γεμίζουν με επισκέπτες που θέλουν να απολαύσουν το τοπικό χρώμα όσο πιο κοντά γίνεται στο αντικείμενο του πόθου τους. Να έχουν θέα, να είναι κοντά στη θάλασσα ώστε να τσαλαβουτάει το παιδί και να το βλέπουν, να είναι πάνω στη πλαγιά του βουνού ώστε να βλέπουν πράσινο. Είναι γραμμένες σε όλους τους τουριστικούς οδηγούς της περιοχής, τα ξενοδοχεία εκείνες υποδεικνύουν στους πελάτες "εκεί θα φάτε καλά", φροντίζουν να είναι γεμάτες απο ξένους που έρχονται είτε μόνοι τους είτε με τουριστικά γκρούπ. Για τη ποιότητα του φαγητού, δεν έχω άποψη. Συνήθως βγάζουν ότι λέει ο κατάλογος ή σου απαγγέλει το γκαρσόνι, σήμερα έχουμε αγγουροσαλαταντομάταχορτα απο πρώτα κολοκυθακιατηγανιτασαγανακιτυροπιτακια, απο κυρίως μπριτζόλαχοιρινημοσχαρισιαπαϊδακιαψαρονεφρισυκωτι.. όλα με μία ανάσα με ρυθμό πολυβόλου. Οσο και να τεντώσεις τ' αυτιά σου χάνεις τα μισά. Κάποιος παραγγέλνει και τρώς. Σίγουρα όμως θα πληρώσεις τη θέα θάλασσα/βουνό/Βεργίνα, εμ γι αυτό βρίσκονται εκεί για να σε ταϊζουν ενόσω εσύ τρώς θέα. Αν θές να πληρώσεις λίγο και να φάς καλά..σε λάθος ταβέρνα πήγες. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
γ) Οι αρχοντοταβέρνες είναι οι πολυτελείας των περιοχών. Εκεί οι ντόπιοι πάνε τις Κυριακές με την οικογένεια, εκεί γίνεται το τραπέζι μετά τη βάπτιση, το γάμο, τη κηδεία. Εχουν χώρους με ωραία τραπεζομάντηλα, πεπειραμένους σερβιτόρους, αυλές και κήπους. Εκεί πάνε και οι συστημένοι απο τους ντόπιους, τουρίστες "να δοκιμάσουν τα τοπικά μας προϊόντα", να χορέψουν, να τους περιποιηθούν. Είναι λίγο πιο ακριβές απο τις ντόπιες ταβέρνες αλλά σέβονται και τον πελάτη. Κρυμμένες μέσα στο δάσος, μακριά απο τον αχό της θάλασσας, προσφέρουν το αλλού. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μουρμούρα</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Εγραψα για τις κατηγορίες της ελληνικής ταβέρνας. Ας πάμε και στο φαγητό. Εδώ τα πράγματα στραβώνουν. </div>
<div style="text-align: justify;">
Κάθεσαι σε όποιο τραπέζι βρείς κενό. Αμα έχει κόσμο, κάθεσαι σε άδειο πλήν "βρώμικο απο τους προηγούμενους" τραπέζι. Μετά είναι θέμα σερβιτόρου πότε θα εδεήσει να στο καθαρίσει. Σε ντόπιο μαγαζί μπορεί να περιμένεις και 20 λεπτά για να έρθει ο μπακαλόγατος, ο μαθητευόμενος σερβιτόρος να τα μαζέψει, δλδ να αραδιάσει στη μέση της λαδόκολας τα αποφάγια, να πιάσει τις 4 άκρες και να πάρει τα πάντα σε μορφή "μπογαλάκι". Στα τουριστικά είναι πιο γρήγοροι, γενικά σε βάζουν να κάτσεις πάντα σε καθαρό τραπέζι. </div>
<div style="text-align: justify;">
Κάθισες καλά? Τώρα αρχίζει το δεύτερο βάσανο. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Οι ντόπιες ταβέρνες αγνοούν το θέμα προτεραιότητας. Πάει ο συστημένος τουρίστας να φάει τη σπεσιαλιτέ του μαγαζιού, π.χ. λεμονάτο κοτόπουλο στα κάρβουνα, κάθεται πρώτος και σερβίρεται τελευταίος. Ούτε νερό δεν του φέρνουν με το που θα κάτσει..το γκαρσόνι πρώτα εξυπηρετεί τους μόνιμους πελάτες, τους ντόπιους ντε, και μετά τους "ακουσα γι' αυτή τη ταβέρνα απο τον δείνα". </div>
<div style="text-align: justify;">
Ρωτάς "τι κρασιά έχετε?" ακούει αλλά δεν απαντάει γιατί βιάζεται να φέρει τα πρώτα πιάτα στους άλλους που ήρθαν πολύ μετά απο σένα. Γκρινιάζεις αλλά δεν σου περνάει. Η λέξη μάρκετινγκ είναι άγνωστη. Αφού αρχίσουν το φαγητό οι μόνιμοι, σου φέρνει ένα καραφάκι κρασί χύμα. Αυτό που έχει δλδ. Λέει ο σερβιτόρος το ποίημα και εμείς παραγγέλνουμε.</div>
<div style="text-align: justify;">
Φέρε μου μία χωριάτικη </div>
<div style="text-align: justify;">
"δεν έχουμε" απαντάει. </div>
<div style="text-align: justify;">
Ο πελάτης αρχίζει και τα παίρνει.. τον αγριοκυττάς, έτοιμος να τον καρπαζώσεις. Μετά απο τις ερωτοαποκρίσεις τη χωριάτικη την λένε "ντομάτα" σε αυτή τη περιοχή, βγάλε άκρη κακόμοιρε πεινασμένε. </div>
<div style="text-align: justify;">
Η ποιότητα του φαγητού, παίζει. Συχνά ο τουρίστας θα φάει τα μπαγιάτικα, οι σαλμονέλες με τις δηλητηριάσεις πάνε χεράκι-χεράκι. Το οξειδωμένο κρασί επίσης σερβίρεται κανονικά και άμα πείς κάτι σου λένε "ξύνισε, τι να κάνουμε. Εμείς θα το πιούμε?"... Στους ντόπιους θα φάς καλά, αυτά που έχουν. Στα τουριστικά πολύ συχνά θα σε πιάσουν κώτσο και θα είναι κατεψυγμένα και θα τα πληρώσεις για φρέσκα..αντε να βρείς το δίκιο σου. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Γενική σύσταση.. κάντε το σταυρό σας μπείτε όπου σας φωτίσει ο θεός και φάτε. Αν τίποτα δεν είναι του γούστου σας, πάρτε ψωμί, τυρί, αλλαντικά απο το σουπερμάρκετ της περιοχής και βγάλτε τη με σάντουϊτς. Και φρούτα. </div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/pgittPZk7xY" width="560"></iframe>Marinahttp://www.blogger.com/profile/06463395129162398056noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-11603513.post-83978757834066326952013-06-15T14:22:00.005+00:002023-04-25T20:11:58.259+00:00Οι τουαλέτες των εστιατορίωνΣτα 30 χρόνια που γυρίζω σε εστιατόρια και ταβέρνες σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, πέρα απο τις γεύσεις και τη ποιότητα φαγητών που προσφέρονται στους πελάτες, φροντίζω να περνάω σχέδον πάντα και απο τις τουαλέτες τους, όχι μόνο για τους προφανείς λόγους και για τη καθαριότητα των χώρων, αλλά και για την αισθητική. Στο στήσιμο της τουαλέττας φαίνεται το όνειρο του κάθε ιδιοκτήτη χώρου εστίασης. <br />
<div style="text-align: justify;">
Ο πελάτης θα έρθει, θα φάει και θα πιεί. Κάποια στιγμή θα περάσει και απο τη τουαλέττα, οι γυναίκες ίσως περισσότερο απο τους άνδρες (έχουμε και μικρότερη κύστη). Σε αυτό το σημείο αρχίζουν να παίζουν τα όργανα..απο ελαφρύ φλάουτο έως φάλτσα καραμούζα μέσα στο αυτί σου. Για να εξηγούμαι, το στήσιμο της
τουαλέτας δεν έχει να κάνει με το υπόλοιπο μαγαζί, μπορεί να σερβίρουν
πιτόγυρο και η τουαλέτα να είναι ρωμαϊκού τύπου με πίδακες και μάρμαρα. Η να πρόκειται για εστιατόριο με 15 αστέρια Μισελέν και η τουαλέτα να είναι σαν τα αποχωρητήρια του Ηλεκτρικού στη Πλατεία Βικτωρίας (προ μετρό εποχής), πλακάκι ψόφιο πράσινο με μπαλώματα λευκά (γιατί τους χάλασαν οι σωλήνες), καθαρά μεν, απο στύλ όμως...μπλιάχ!</div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτό το ψώνιο με την αισθητική της τουαλέτας χώρων εστίασης ξεκίνησε απο το Πατητήρι του Πέτσα, παλιά ταβέρνα στα Μεσόγεια. Για να τη βρείς, προ GPS εποχής, ήθελες χάρτη ή έπρεπε να σε πάνε. Οταν έφθανες στο προορισμό σου, υπήρχαν 2 πατητήρια, δεξιά ένα συμπαθητικό κτίσμα με το όνομά του να φαίνεται και αριστερά ένα σκοτεινό παράπηγμα με λασπόνερα μπροστά χειμώνα-καλοκαίρι. Τη πρώτη φορά που το είδα είπα ότι παω σε μαντρί. Είχαμε φάει πολύ καλά και στα δύο πατητήρια αυτό να λέγεται, το σκοτεινό χάλασμα όμως είχε ΚΑΙ αξιοσημείωτη τουαλέτα. Ο άνθρωπος είχε επενδύσει εδώ. Στην είσοδο του μπάνιου, είχε μία μεγάλη άνετη πολυθρόνα με κόκκινο ύφασμα και ποδαράκια-λιονταράκια. Ο κυρίως χώρος κατακάθαρος, μεγάλοι καθρέφτες, ωραίοι νιπτήρες, κελαρυστό νερό, παντού στα κόκκινα. Απίστευτο! Απο εκεί ξεκίνησε η έμπνευση για το οδοιπορικό.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο καθένας βάζει και διαφορετική είσοδο/πόρτα/κουρτίνα πρός τις τουαλέτες του μαγαζιού. </div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaaTrLHrZ_6Vsux7igSzvdP77BeLFfjOm0jwzflJ0aJcGnlXp5kvfZeDEv8_tor4IwecpPgHBpg1HibTDRVoGdlS8aAr9IGRQGOoaiRxmfGGaOyL5k1Q4M94e8ajsD2LSSHuDn/s1600/January310+011.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaaTrLHrZ_6Vsux7igSzvdP77BeLFfjOm0jwzflJ0aJcGnlXp5kvfZeDEv8_tor4IwecpPgHBpg1HibTDRVoGdlS8aAr9IGRQGOoaiRxmfGGaOyL5k1Q4M94e8ajsD2LSSHuDn/s200/January310+011.jpg" width="200" /></a>Μου είχε τύχει σε ένα εστιατόριο στο Αργος Αργολίδας, η πόρτα πρός τη τουαλέτα να έχει μεγάλη επιγραφή "ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟ ΣΚΑΛΙ" γιατί όταν άνοιγε υπήρχε πονηρό σκαλοπάτι το οποίο ουκ ολίγοι ασυγκράτητοι πελάτες θα είχαν σίγουρα μετρήσει και με τα μούτρα προσγειωθεί στα ενδότερα..κοψοχολιασμένοι..για να μη πώ ..κατουρημένοι. Πέρυσι που ξαναπήγα εκεί, είδα νέα αλλαγή. Το σκαλί σκοτώστρα έχει εξαφανισθεί, απλά έγινε επικλινές επίπεδο..το κοινό απαλά κατηφορίζει πρός την ανακούφιση.<br />
Αλλοι βάζουν βέλη, ακολουθείστε τα για να βρεθείς κάπου έξω, πίσω απο τη ταβέρνα. Περνάει ο πελάτης απο την αποθήκη, καμμιά φορά και απο το σταύλο, με προσοχή οι κυρίες με τις γόβες μη βουλιάζουν τα ποδαράκια τους σε..ασε καλύτερα τι, αυτό σε ταβέρνα στη περιοχή Σαρωνικού. Στο Ναύπλιο είχα φάει σε ένα τσιπουράδικο στην οδό Ασκληπιού όπου η τουαλέτα ήταν πίσω απο το μαγαζί σε ένα κήπο ονειρεμένο, κατέβηκα μαρμάρινα σκαλιά και βρέθηκα σε καθαρούς απαλά φωτισμένους χώρους και όλα μύριζαν άρωμα γαρδένιας..απο τις γύρω γλάστρες. Δυστυχώς δεν έχω πάντα μία φωτογραφική μηχανή μαζί μου. Αυτός ο άλλος κόσμος άξιζε. Επιφυλάσσομαι πάντως..<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDGfaftXG-ahpHUOAIwSUHBBxjshRz-RRXrhBN4GARaEtoGUyqLNXg2KWx2Y7ceDTrBhJdN41YBoMorZNUMwoCUhiYMv-ykkxe8BAWNAk_nnmQ7rlD5h0SKQXN985urE0kt8rd/s1600/DSC09902.JPG" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDGfaftXG-ahpHUOAIwSUHBBxjshRz-RRXrhBN4GARaEtoGUyqLNXg2KWx2Y7ceDTrBhJdN41YBoMorZNUMwoCUhiYMv-ykkxe8BAWNAk_nnmQ7rlD5h0SKQXN985urE0kt8rd/s200/DSC09902.JPG" width="150" /></a></div>
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Οχι δεν πρόκειται για άδειο ψυγείο. Αυτή είναι πόρτα που οδηγεί στη τουαλέτα χώρου εστίασης. Με πολύ χιούμορ, θα έλεγα!</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9RBaYHfGiLmIj5bLjHGzEj_FHurfT946wVYx_i9hu0gmQVg0HnGHkawGD62aknv9v5d97zjBIeAYXojj7YaUxAdLx5Kuiywkc4afb4cO-baDXSNb5khDWuJ89DOwwyQv3gJc1/s1600/October110+002.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9RBaYHfGiLmIj5bLjHGzEj_FHurfT946wVYx_i9hu0gmQVg0HnGHkawGD62aknv9v5d97zjBIeAYXojj7YaUxAdLx5Kuiywkc4afb4cO-baDXSNb5khDWuJ89DOwwyQv3gJc1/s200/October110+002.jpg" width="150" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
Είσοδος τουαλέτας σε ψαροταβέρνα στο Σέσι. Βιτρώ πάνω σε ξύλινη πόρτα.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicNkqp1rt0xZ5gpShAZNghd2LlXH4ftM8TgBLRyh3Mb1eml8wLy-Bx3JL0tkF9KRAsLt6hzBv2iT3IYLBwtEHc08W5qDUlJzRXC2kM_3CO10vs25D4jg5wrEliWOZNiZ_hoksy/s1600/January609+034.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicNkqp1rt0xZ5gpShAZNghd2LlXH4ftM8TgBLRyh3Mb1eml8wLy-Bx3JL0tkF9KRAsLt6hzBv2iT3IYLBwtEHc08W5qDUlJzRXC2kM_3CO10vs25D4jg5wrEliWOZNiZ_hoksy/s200/January609+034.jpg" width="200" /></a></div>
<br />
Ανδρών-γυναικών πιό εύγλωττη δεν γίνεται! Κέντρο Αθήνας.<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjApzHVm-YbmTH3zwqEVEYqSKtQg-Jat-LBoX0PTP_DvtcWQ7BcT9qeLBHs1KR44XInffHMm3GVbEAS02zRGsaoOisHmGm_X87C-9TmP0fVHn0jkOUKolkuVwJd4XEBrndiXgpx/s1600/February111+037.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjApzHVm-YbmTH3zwqEVEYqSKtQg-Jat-LBoX0PTP_DvtcWQ7BcT9qeLBHs1KR44XInffHMm3GVbEAS02zRGsaoOisHmGm_X87C-9TmP0fVHn0jkOUKolkuVwJd4XEBrndiXgpx/s200/February111+037.jpg" width="200" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0py31OadaGLxbI-11JnxRmuyVbPAujdpq-GQUhUlJFgbFRGUAAIdnIfe8BdrmHuYU-6Tsf3SPrJ45ZnKmvrktyrc1tOKLmRe29hKz_7xC25GvW26bZfmvsuvmWXl9aj2pECUg/s1600/January310+010.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0py31OadaGLxbI-11JnxRmuyVbPAujdpq-GQUhUlJFgbFRGUAAIdnIfe8BdrmHuYU-6Tsf3SPrJ45ZnKmvrktyrc1tOKLmRe29hKz_7xC25GvW26bZfmvsuvmWXl9aj2pECUg/s200/January310+010.jpg" width="150" /></a>Ανάγλυφοι χαρταετοί και καραβάκια σε είσοδο τουαλέτας, μαγειρείου στη Γλυφάδα. Υπέροχη αίσθηση, ξαφνικά βρίσκεσαι αλλού. </div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτή τη πολυθρόνα την είχα βρεί σε κινέζικο εστιατόριο στη Γλυφάδα.
Ανετα να κάθεται η πελάτισσα περιμένωντας τη φίλη της ή τη κόρη της να βγεί απο "το
μέρος". </div>
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Οι πρωτότυποι νιπτήρες βρίσκονται στη Φώκαια Αττικής στο ΧΗ.ΜΑ που πάμε και τρώμε καλά. Με τους κουβάδες αυτούς οι παλιές νοικοκυρές σφουγγάριζαν τα πλακάκια της κουζίνας ή τα μωσαϊκά πατώματα..Απο τις καλύτερες που έχω δεί μέχρι τώρα. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNFZezu1kDRgpDgukMt81UFDyly6pPg5IGoC6zyc4xQsXIDss3aN13O5of8wfjuh6VnduIy6278kiz05tHAofXOqatYJl4Opxl_1uad85BqB9HvL1dtp8WylTmXHxK-GE_wsYb/s1600/July311+068.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNFZezu1kDRgpDgukMt81UFDyly6pPg5IGoC6zyc4xQsXIDss3aN13O5of8wfjuh6VnduIy6278kiz05tHAofXOqatYJl4Opxl_1uad85BqB9HvL1dtp8WylTmXHxK-GE_wsYb/s320/July311+068.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Εδώ πάλι έχουμε ένα ωραίο σκηνικό τουαλέττας, με φρέσκα λουλούδια, καθαρούς νιπτήρες, αν έλειπε και το πλαστικό μπουκάλι για το σαπούνι θα ήταν τέλειο. Ο χώρος στη Κηφισιά. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_OPBVCJD8xr1Cp2ELBd3pXrKgFkcnfzqRB4HOhXWdgSigQuP3GWD1_NdyIfIA67SXmJsIFkhu3oxZFJ6vykAizsdLi6iRxOA-nkvTzvMzGCkwvIIu2PdYzvcnbNiVZVH_o49-/s1600/DSC00059.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_OPBVCJD8xr1Cp2ELBd3pXrKgFkcnfzqRB4HOhXWdgSigQuP3GWD1_NdyIfIA67SXmJsIFkhu3oxZFJ6vykAizsdLi6iRxOA-nkvTzvMzGCkwvIIu2PdYzvcnbNiVZVH_o49-/s1600/DSC00059.JPG" width="240" /></a></div>
<br />
<br />
Ποιό σαφές για το ποιός ανακουφίζεται που, δεν γίνεται. Οι κύριοι μπαίνουν σε πόρτα με
φωτογραφία μπουκαλιών μπύρας. Οι κυρίες πάλι λατρεύουν την Οντρεϋ
Χέμπορν. Σε μεζεδοπωλείο στη Καλλιθέα. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaHB-6TnxDaJa5mjCCMiqjGKG2j72hJu7gov9iYGWrKC2Y7OqxHDbymIQJiHm6ZEVXrgWPYaNZV2XOYdR7V74Z1dUJ24mkTdUGClnKOB9viKZY4usV58ELYD75iyXn8hEaGpSZ/s1600/DSC01686.JPG" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaHB-6TnxDaJa5mjCCMiqjGKG2j72hJu7gov9iYGWrKC2Y7OqxHDbymIQJiHm6ZEVXrgWPYaNZV2XOYdR7V74Z1dUJ24mkTdUGClnKOB9viKZY4usV58ELYD75iyXn8hEaGpSZ/s1600/DSC01686.JPG" width="150" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXUScEgEcPIh8qexj8AeEs35MjAaLLHge6mRZnZ3VbK-9t7ofR-mt2XAS2L2phePP7GzxEofjBsoscCpi8rIz_LGkMshp6BxW7N1bWh7ZStXDjcvAozRXpRNAnfgWGkVwCK4ZG/s1600/DSC01687.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXUScEgEcPIh8qexj8AeEs35MjAaLLHge6mRZnZ3VbK-9t7ofR-mt2XAS2L2phePP7GzxEofjBsoscCpi8rIz_LGkMshp6BxW7N1bWh7ZStXDjcvAozRXpRNAnfgWGkVwCK4ZG/s1600/DSC01687.JPG" width="150" /></a></div>
<br />
<br />
Εκεί που δεν το περιμένεις, σε ένα ταβερνάκι στη μέση του πουθενά, στην επαρχία, ζητάς να πάς τουαλέττα και πέφτεις πάνω σε 2 πόρτες με χαμογελαστά πρόσωπα. Σκίτσα πάνω στη πόρτα. Τι άλλο να ζητήσει κανείς; <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh358Ppd-9KU3Jgrbp_6SbJmFgLa1DSMpv5i5R6hOD4-BrE59ZelgRYv0K0qBYXsNEzru98tQSWF78uU5Ed0E2-ZYOiZNs7eA5YRZHJ5BtWeCyEiSGwU_XsU-kaf35IqOX2j4Pe/s1600/toilets.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh358Ppd-9KU3Jgrbp_6SbJmFgLa1DSMpv5i5R6hOD4-BrE59ZelgRYv0K0qBYXsNEzru98tQSWF78uU5Ed0E2-ZYOiZNs7eA5YRZHJ5BtWeCyEiSGwU_XsU-kaf35IqOX2j4Pe/s1600/toilets.JPG" width="320" /></a></div>
Μία <a href="http://www.mathimatamageirikis.gr/el/" target="_blank">σχολή μαγειρικής</a> έχει τη ζωγραφιά ενός κουταλιού ανάμεσα απο τις αντίστοιχες τουαλέτες.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqz08SgUfE0S8sNdWjQ5MV0b13_dt29yaR5IbLFdZeoSgrzt8uHt79-E7s9ikGM0Qj1txEogkDnpvGfAnlRDP2zV7bDBDQfEEye-qReIYI1XdsvrSS5_GywW37NXeSCR0UkkJf/s1600/DSC00837.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqz08SgUfE0S8sNdWjQ5MV0b13_dt29yaR5IbLFdZeoSgrzt8uHt79-E7s9ikGM0Qj1txEogkDnpvGfAnlRDP2zV7bDBDQfEEye-qReIYI1XdsvrSS5_GywW37NXeSCR0UkkJf/s1600/DSC00837.JPG" width="140" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Το καλύτερο το άκουσα σε ταβέρνα στο Αιγάλεω, όταν πήγα στη τουαλέτα. Πρίν μπώ με παρέλαβε μια γυναίκα - του μαγαζιού υπέθεσα - περήφανη να μου πεί για τη πρόσφατη απεντόμωση που έκαναν. Της χαμογέλασα, κάπως αμήχανα, μπήκα μέσα στο μώβ-ρόζ-μπλέ μπάνιο τα πλακάκια σε αυτές τις αποχρώσεις απο το ταβάνι μέχρι το πάτωμα, εντυπωσιακό αν και δυσάρεστο κάπως. Εκλεισα τη πόρτα και ιδού το θαύμα της απεντόμωσης, 2 νεκρές κατσαρίδες απο τις μεγάλες εκείνες με τα φτερά. Μιά σκούπα, δεν έχετε;<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQWICpXDsvlV20jdtIwnKPa99HPdoE-5aX7ign_ILSifoHH1fUYQK4ZuuavUNI01zoOxtcARsFbf08_ow8cfpqkjmyN7moxAEe9KiWmcDIvmvyZs_lsYHLuO4rSMJqKDFfcVaK/s1600/DSC03238.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQWICpXDsvlV20jdtIwnKPa99HPdoE-5aX7ign_ILSifoHH1fUYQK4ZuuavUNI01zoOxtcARsFbf08_ow8cfpqkjmyN7moxAEe9KiWmcDIvmvyZs_lsYHLuO4rSMJqKDFfcVaK/s320/DSC03238.JPG" width="245" /></a></div>
Αυτή τη λεζάντα την είδα σε πόρτα ψαροταβέρνας στη Γλυφάδα. Για τους άνδρες είχε ένα Τρίτωνα, αλλά δεν μπορούσα να βγάλω φωτογραφία, γιατί υπήρχαν κάτι άνδρες μέσα και θα λέγανε ότι είμαι..ψιλοανώμαλη..αν άκουγαν τα κλίκ της μηχανής.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ανδρικές τουαλέτες για τον νεαρό με το ωραίο κούρεμα και τη δεσποινίδα με το σικάτο φορεματάκι σε καφέ στη Γλυφάδα..περιοχή Αγίου Κωνσταντίνου. Έτος 2022.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOdHrQCev1A-ENOfpKcLcYUzkk5EgbfJTB-H-ZlW7qESzDn15QaX4A_Sj0b5BkleHB_Ls2FoNScThU54bQoKiyzQktb3mioki_Xyi9i79knfUgrtm41PVVlMpXCvs-fpf0rWj4dMFU4HxM2LWWjiOU4qVY_9F170Yfi3Gnhm-U56z9i20gLg/s3264/IMG_8814.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3264" data-original-width="2448" height="170" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOdHrQCev1A-ENOfpKcLcYUzkk5EgbfJTB-H-ZlW7qESzDn15QaX4A_Sj0b5BkleHB_Ls2FoNScThU54bQoKiyzQktb3mioki_Xyi9i79knfUgrtm41PVVlMpXCvs-fpf0rWj4dMFU4HxM2LWWjiOU4qVY_9F170Yfi3Gnhm-U56z9i20gLg/w128-h170/IMG_8814.jpeg" width="128" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjELmXpgv5KeGcvpkQNZobRxbUEIQHT-22J7YtnaSXCbvBR0LUSGtERjXQsLoZ2Ps2egSaAz-tND6nu_JiLsPmwX-OAzZ_qVMfQJILAIzvoJnBtjSpebclDXGGMp1ZDiwY14_eD0n7i_fGqyzZuS_A5llOnJR17s__vPm7HKjp0Y62j5sLTfw/s3264/IMG_8815.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3264" data-original-width="2448" height="163" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjELmXpgv5KeGcvpkQNZobRxbUEIQHT-22J7YtnaSXCbvBR0LUSGtERjXQsLoZ2Ps2egSaAz-tND6nu_JiLsPmwX-OAzZ_qVMfQJILAIzvoJnBtjSpebclDXGGMp1ZDiwY14_eD0n7i_fGqyzZuS_A5llOnJR17s__vPm7HKjp0Y62j5sLTfw/w122-h163/IMG_8815.jpeg" width="122" /></a></div></div><br />Εδώ έχουμε πέτρινες γούρνες για νιπτήρες. Θα ήταν τέλειος συνδυασμός αν η καθαρίστρια μάζευε το σφουγγαράκι. Σε ιταλικό εστιατόριο στο Πάλαιό Φάληρο. Περιοχή Ζησιμοπούλου. Έτος 2022.<br /><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgql8NGblisZ2gTqRmfj3nbxe-LD7O1-ubEerjRmMpJvdWPjR8XF6NBQ8AMzwQQBxXyp0ulI8uAK5nIu-WVe1cZZok6IyCnHXmtTOQp7nwl9UoZi0G9W9caV-tQi3ZCxdyDZnhPeFNFh8--6f-CxfQ_OyNY1vnWAd5gpaZm7EiBMhqF0OaxfA/s3264/IMG_8885.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3264" data-original-width="2448" height="193" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgql8NGblisZ2gTqRmfj3nbxe-LD7O1-ubEerjRmMpJvdWPjR8XF6NBQ8AMzwQQBxXyp0ulI8uAK5nIu-WVe1cZZok6IyCnHXmtTOQp7nwl9UoZi0G9W9caV-tQi3ZCxdyDZnhPeFNFh8--6f-CxfQ_OyNY1vnWAd5gpaZm7EiBMhqF0OaxfA/w146-h193/IMG_8885.jpeg" width="146" /></a></div><br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η πέτρα δίνει και παίρνει. Όλα όμως δείχνουν μία άλλη άποψη. Γνησιότητα και καλαισθησία. Στο Ρουφ. Έτος 2022. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPNVmrBEaEcxt2ndHwgFCbPiHFdXdZFtZ8LGBhdsTxjvIDkDZfkMQD9Sape4Z1fErYpaLzhFDc02GbSbm0B1aomLfthE6__wbFCpkcqRcljyjXzngR8UcP4vAp4n3qe04ZsbrjbQWefyejxlimiZil-70Zgdb5nXB4fL3HNBMkxq7ywrXtHA/s3264/IMG_6309.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3264" data-original-width="2448" height="208" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPNVmrBEaEcxt2ndHwgFCbPiHFdXdZFtZ8LGBhdsTxjvIDkDZfkMQD9Sape4Z1fErYpaLzhFDc02GbSbm0B1aomLfthE6__wbFCpkcqRcljyjXzngR8UcP4vAp4n3qe04ZsbrjbQWefyejxlimiZil-70Zgdb5nXB4fL3HNBMkxq7ywrXtHA/w156-h208/IMG_6309.jpeg" width="156" /></a></div><br />
Το οδοιπορικό συνεχίζεται.. με μία μικρούτσικη φωτογραφική μηχανή εξορμώ..και παγιδεύω εντυπώσεις. Αν βρώ κάτι καλό θα επανέλθω με περισσότερες φωτογραφίες. <br /><div><br /></div><div>Μετά από κάποια χρόνια αντικατέστησα τη φωτογραφική μηχανή με το κινητό...που το παίρνω ΚΑΙ στις τουαλέτες, (όπως όλος ο κόσμος). Βρήκα μία ταβέρνα με πολύ ιδιαίτερες τουαλέτες. Καθαρές εννοείται αλλά οι πόρτες για κυρίες και κυρίους, πολύ ιδιαίτερες. Τις είδα το 2022 στο Ζεμπερέκι του Μοσχάτου. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxLXvWZAeCVpKIoOQpeODxDgQdKEV4CmamL66M-CTn8YKEV4170YBdGxCN12NkeZZdHWnkYhnX_WF_EbwakQrlaOumuhkk17qZtTR7flgIfMMd_rFoAhiYc4hzHjD1NFRyYobXmp-r5i56zmaDjP-PBdMUdB2uH_d_J7IKxFFMnGLBgd2oOg/s640/IMG_5661.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="480" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxLXvWZAeCVpKIoOQpeODxDgQdKEV4CmamL66M-CTn8YKEV4170YBdGxCN12NkeZZdHWnkYhnX_WF_EbwakQrlaOumuhkk17qZtTR7flgIfMMd_rFoAhiYc4hzHjD1NFRyYobXmp-r5i56zmaDjP-PBdMUdB2uH_d_J7IKxFFMnGLBgd2oOg/w160-h213/IMG_5661.jpg" width="160" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZUshklBjXfrPfqXXs0g_3FTBDP0gQmsO0xBNOaHuqT4LWFkVhn_N1tCUBM6h8dDoqPLSnWG4NqVI2NI2H4bYr3smPB4hU4vmWiSDKqYRnZiFGBOhZmsBU-tzhbvhAqrhs8bFLswc-PPfqwHMaAgWx86I8gz4UKIo4YJnFU8MMGiViMz4QmA/s640/IMG_5660.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="480" height="195" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZUshklBjXfrPfqXXs0g_3FTBDP0gQmsO0xBNOaHuqT4LWFkVhn_N1tCUBM6h8dDoqPLSnWG4NqVI2NI2H4bYr3smPB4hU4vmWiSDKqYRnZiFGBOhZmsBU-tzhbvhAqrhs8bFLswc-PPfqwHMaAgWx86I8gz4UKIo4YJnFU8MMGiViMz4QmA/w146-h195/IMG_5660.jpg" width="146" /></a></div></div><br />Κάπου στον Υμηττό, όχι όμως πολύ ψηλά, σε ένα ωραίο ταβερνάκι, ιδού οι τουαλέτες τους, ανδρικές και γυναικείες. Μπράβο στην ευρηματικότητα τους. <br /><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgysOzJFPziNG9lu3dBMlDayo1SlaacA3pj_S7Utpthny0Xeb9GCGLKmYUlESQdlheJhl47tp7IJdbjnKSurWHonBzh0y6GZMOQ6fyU01Ga6LVLG2iZE3Prpe79qPnm461__nMyYdp7T3dCXgQib0cDcIoCn8IxYcEzQhKDrtKRIbe7Gl3Wwg/s320/IMG_5224%CE%A5%CE%9C%CE%99%CE%A4%CE%9F%CE%A3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="240" data-original-width="320" height="143" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgysOzJFPziNG9lu3dBMlDayo1SlaacA3pj_S7Utpthny0Xeb9GCGLKmYUlESQdlheJhl47tp7IJdbjnKSurWHonBzh0y6GZMOQ6fyU01Ga6LVLG2iZE3Prpe79qPnm461__nMyYdp7T3dCXgQib0cDcIoCn8IxYcEzQhKDrtKRIbe7Gl3Wwg/w191-h143/IMG_5224%CE%A5%CE%9C%CE%99%CE%A4%CE%9F%CE%A3.jpg" width="191" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1KLQlDP1LFZ-Q9BnbaoeiHN44ocKB_0vYDOkdBLhZ-4Tdoz9QOU2cV9FzFH4t6rQONWdtagGnCHEDe3eCnm_gOXkITU81OenGr7TRC0A_K0irflqmGdmmLfNBF99V59Y9W8aKg6hg6oOLBDcnr63Qjy5cRIDB3iZvT1FFVKnv6pe2BaJNqw/s320/IMG_5225.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="240" data-original-width="320" height="155" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1KLQlDP1LFZ-Q9BnbaoeiHN44ocKB_0vYDOkdBLhZ-4Tdoz9QOU2cV9FzFH4t6rQONWdtagGnCHEDe3eCnm_gOXkITU81OenGr7TRC0A_K0irflqmGdmmLfNBF99V59Y9W8aKg6hg6oOLBDcnr63Qjy5cRIDB3iZvT1FFVKnv6pe2BaJNqw/w206-h155/IMG_5225.jpg" width="206" /></a></div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"></div><br /><br />Marinahttp://www.blogger.com/profile/06463395129162398056noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-11603513.post-14065063828468190132012-12-14T09:40:00.002+00:002013-06-15T22:14:25.782+00:00Ελληνικό Amaretto<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSAwsNi8X8EvnPEYX6YyXMtLpmr2OjGGJipdFDIiDkWLU5Sf6jWxKbleo2tqcekRHCOSysOPeNBLHGWd92KbwGDDJhqOsUSGb3DNyz06dSZc5p4_K9_kEYEhFl5CnfOMAXRnWe/s1600/DSC09295.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSAwsNi8X8EvnPEYX6YyXMtLpmr2OjGGJipdFDIiDkWLU5Sf6jWxKbleo2tqcekRHCOSysOPeNBLHGWd92KbwGDDJhqOsUSGb3DNyz06dSZc5p4_K9_kEYEhFl5CnfOMAXRnWe/s200/DSC09295.JPG" width="150" /></a>Παραμονές Χριστουγέννων και ετοιμάζω το κατάλογο των φαγητών και ποτών που θα παρουσιάσω ανήμερα για καθιστό τραπέζι 12-16 ατόμων (δεν έρχονται πάντα όλοι). Ηδη ξεκίνησα ψάχνοντας για λικέρ-χωνευτικά και παρεμφερή. Κυττώντας εδώ και εκεί ανακάλυψα ένα λικέρ Amaretto που παράγεται στην Ελλάδα απο ελληνικά αμύγδαλα. Είχε και πολύ καλή τιμή (9 ευρώ) για τα 500ml του. Το πήρα λοιπόν και το πήγα σπίτι..και εκεί συνάντησα δυσπιστία όταν ανέφερα ότι είναι ελληνικό προϊόν και όχι κάποιο γνωστό, καταξιωμένο ξένο, ένα Di Saronno ας πούμε ή κάποιο άλλο. </div>
<br />
Η Ελλάδα έχει πολύ <a href="http://www.ethnos.gr/entheta.asp?catid=23353&subid=2&pubid=63674972">καλή παραγωγή αμυγδάλων</a>, γιατί να μη προτιμάμε το δικό μας προϊόν, αλλά πάντοτε ν' ακολουθούμε τη πεπατημένη; <br />
<br />
Θα ανοίξω το Αμαρέτο τα Χριστούγεννα και θα το δοκιμάσουμε..συγκριτικά με ό,τι ξέρουμε απο λικέρ αμυγδάλων ως τώρα, θα το βαθμολογήσουμε και θα τα ξαναπούμε. Marinahttp://www.blogger.com/profile/06463395129162398056noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-11603513.post-21708143938005348452012-12-12T09:46:00.003+00:002012-12-12T09:46:46.591+00:00Καλεσμένοι<div style="text-align: justify;">
Προ ημερών είχα μία συζήτηση με
διαδικτυακούς γνωστούς και φίλους για το πώς συμπεριφερόμαστε στο
τραπέζι, όταν τρώμε μαζί με άλλους έξω ή είμαστε καλεσμένοι στα σπίτια
τους. Υπάρχει τεράστιος αριθμός οδηγιών απο το πώς να κάθεσαι, με τι
τρώς το καθετί, τι λές και πώς να δηλώνεις ότι τελείωσες. Επειδή εδώ δε
δίνουμε οδηγίες καλών τρόπων..μάζεψα μερικά μαργαριτάρια και σας τα παραθέτω για να γελάσουμε λίγο.</div>
<br />
Αν
μας καλέσουν σε γεύμα με πρόσκληση (π.χ. γεύμα γάμου) απο κάτω υπάρχουν
τα αρχικά "Α.Π" που σημαίνουν "Απαντήστε Παρακαλώ" και όχι "Ανάπηρος Πολέμου". Οταν έρθει η ώρα να καθίσουμε στο τραπέζι, <span style="font-weight: bold;">καθόμαστε</span>
εκεί που μας λένε να κάτσουμε. Δεν παίζουμε το γύρω-γύρω όλοι ώστε ν'
αρπάξουμε τη καλύτερη θέση δίπλα στο κολλητό μας ή στο τεκνό που μας
γυάλισε για να του τη πέσουμε.<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Μπροστά μας υπάρχουν πιάτα, δεξιά μαχαίρια, αριστερά πιρούνια. Πάνω στο πιάτο υπάρχει διπλωμένη μία <span style="font-weight: bold;">πετσέτα</span>.
Αυτή τη στρώνουμε στα γόνατά μας και τη χρησιμοποιούμε για να
σκουπίζουμε τα χείλη μας κατά τη διάρκεια του φαγητού. Ποτέ δεν την τινάζουμε αφού την ανοίξουμε, δεν
τη κρεμάμε μπροστά μας σα σαλιάρα, δεν τρίβουμε το πρόσωπό μας με αυτή,
ούτε το σβέρκο μας, δεν φυσάμε τη μύτη μας μέσα, ούτε σκουπίζουμε τα
μάτια και τ' αυτιά μας, ούτε φτύνουμε τα κόκκαλα του ψαριού εκεί.
Φροντίζουμε να μη μας πέσει στο πάτωμα, αν όμως γίνει αυτό σκύβουμε και
τη πιάνουμε, δεν τη κλωτσάμε μακριά ούτε κάνουμε υποβρύχιο για να τη
βρούμε.<br />
<br />
Στα αριστερά μας βρίσκεται ένα πιατάκι για το <span style="font-weight: bold;">ψωμί, </span>ή
ένα ολόκληρο ψωμάκι. Δεν παίρνουμε το ψωμί του διπλανού μας, που είναι
στα δεξιά. Κόβουμε το ψωμί με το χέρι και αποφεύγουμε να κάνουμε
μπαλίτσες τη ψίχα πετάγοντάς τες σε όλους τους καλεσμένους απέναντί μας.
Το κόβουμε σε μπουκίτσες και το αλείφουμε με λίγο βούτυρο, χωρίς να
βάλουμε τη βουτυριέρα πάνω στο πιάτο μας και να γλείψουμε το μαχαιράκι
μετά.<br />
<br />
Πιάνουμε το ποτήρι του <span style="font-weight: bold;">κρασι</span>ού
απο το πόδι, δεν βουτάμε μέσα το ψωμί μας, ούτε το δαχτυλό μας για να
διαπιστώσουμε τη θερμοκρασία του. Δεν γεμίζουμε το ποτήρι μας ξανά και
ξανά φωνάζοντας ψιτ στο σερβιτόρο.<br />
<br />
Οταν έρθει το <b>φαγητό</b> δεν το μυρίζετε πρίν το φάτε. Ούτε ψάχνετε ΄μέσα στις πιατέλλες για εκείνες τις πιπερίτσες που σας άρεσαν.<br />
Οταν τρώμε δεν μιλάμε με γεμάτο το στόμα, ούτε πλαταγίζουμε τη γλώσσα μας τρώγοντας.<br />
Δεν χώνουμε το κουτάλι της <span style="font-weight: bold;">σούπα</span>ς
όλο στο στόμα μας, δεν σηκώνουμε το πιάτο για να μαζέψουμε τα
υπολλείματα της σούπας και κυρίως αν δούμε ότι ο διπλανός μας έχει
αφήσει αρκετή στο πιάτο του, δεν του τη βουτάμε να τη φάμε εμεις.
Αντίστοιχα αν δεν μας αρέσει η σούπα δεν πιάνουμε τους διπλανούς στο
πίτσι-πίτσι για να τους τη πασάρουμε λέγοντας "ούτε που την άγγιξα,
πεντακάθαρη είναι". <br />
Αν θέλουμε και δεύτερη <span style="font-weight: bold;">μερίδα,</span>
δεν απλώνουμε τα χέρια μας για να πάρουμε απο τη πιατέλα μπροστά μας,
ούτε βέβαια σηκωνόμαστε για να τη κυνηγήσουμε όπου βρίσκεται. Προσέχουμε
να μη κάνουμε <span style="font-weight: bold;">ζημιές</span> (σπασμένα ποτήρια), να μη περιλούσουμε τους άλλους καλεσμένους και κυρίως να μη κάνουμε θόρυβο ρευόμενοι ή ..αεριζόμενοι.<br />
Αν το φαγητό είναι σε στύλ <span style="font-weight: bold;">μπουφέ</span>,
δεν γεμίζουμε το πιάτο μας τίγκα. Αν δεν μπορέσουμε να το φάμε όλο δεν
τυλίγουμε το περίσσευμα σε χαρτοπετσέτες, ούτε το βάζουμε στη τσέπη μας.
Αν έρθει ο σερβιτόρος με τη πιατέλα δίπλα μας για να σερβιριστούμε, δεν
του παίρνουμε τη πιατέλα να τη βάλουμε πάνω στα γόνατά μας ώστε να μας
βολεύει καλύτερα.<br />
Αν μας σερβίρουν <span style="font-weight: bold;">θαλασσινά</span>
που τρώγονται με το χέρι το μπωλάκι με το αρωματισμένο νερό που μας
έφερε ο σερβιτόρος δεν είναι να το πιούμε, είναι για να βρέξουμε τα
δάχτυλά μας ώστε να μη μυρίζουν ψαρίλα.<br />
Οι <b>ελιές</b> και ότι έχει
κουκούτσια δεν φτύνονται στο πάτωμα, ή στο χαλί, τις ακουμπάτε στο πιάτο
σας. Ούτε στις τσέπες τις ρίχνετε.<br />
Στο τέλος του γεύματος ΠΟΤΕ
δεν γλείφουμε το πιάτο και τα μαχαιροπίρουνα, δεν κάνουμε ανασκαφές με
την οδοντοφλυφίδα, δεν σηκωνόμαστε απο το τραπέζι με την ανακοίνωση
"τέλειωσα, πάω για τσιγάρο",<br />
<br />
<br />
Τέλος για να συνεχίσουμε να γελάμε..ιδού η απόδειξη ότι όλα αυτά που σας έγραψα <span style="color: #0000ee;"><u>Δεν είναι παραμύθια!</u></span> </div>
<iframe allowfullscreen="allowfullscreen" frameborder="0" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/a39jNhN2l98" width="420"></iframe>
Marinahttp://www.blogger.com/profile/06463395129162398056noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-11603513.post-56780277818727549702012-08-07T10:22:00.000+00:002012-08-07T10:22:07.133+00:00Φαγητό στην Ελληνική επαρχία<br /><div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Το καλοκαίρι του 2012 με βρίσκει στην επαρχία όπου πηγαίνω για δουλειά, όχι για διακοπές. Η δουλειά συνεπάγεται με διαμονή σε διάφορα καταλύμματα και φαγητό έξω. Αν γκρινιάζουμε για το πώς κατάντησε η Αθήνα σε θέματα τιμών για εστιατόρια/ταβέρνες, αρκεί να ρίξουμε μία ματιά στην επαρχία για να δούμε το μέγεθος του προβλήματος. Στην επαρχία όπου το να δουλεύει κανείς και για το Δημόσιο (πέρα απο το χτηματάκι του + τα πρόβατά του) ήταν προνόμιο. Τώρα με τη μείωση των εισοδημάτων, τέρμα το προνόμιο. Οι κάτοικοι της επαρχίας οχι μόνο δεν καταλαβαίνουν τι έχουν μπροστά τους, αλλά αρνούνται να α) κατανοήσουν τις νέες παραμέτρους, β) να προσαρμοσθούν όπως μπορούν και γ) να βγούν κερδοφόροι απο αυτή τους τη προσαρμογή Ας πάρουμε το θέμα ΦΑΓΗΤΟ. Η πλειοψηφία των χώρων σίτησης στην επαρχία δεν συμβαδίζει με την οικονομική κρίση. </div>
<div style="text-align: justify;">
Οχι μόνον δεν ρίχνουν τις τιμές, ώστε να μπορέσει ο συμπολίτης - που όπως και εκείνοι χτυπήθηκε απο τη συρρίκνωση εισοδημάτων - να φάει έξω με την οικογένειά του, να αλλάξει παραστάσεις, να πάρει δυνάμεις για να ανταπεξέλθει της επόμενης χρονιάς, αλλά κυττάνε κυρίως να τον ρίξουν (με αυξημένο κόστος φαγητών, μικρές μερίδες, αισχρά υλικά, βρωμιά κλπ), ώστε να ισοφαρισθεί η χασούρα της ΔΙΚΗΣ τους επιχείρησης. Ο μέσος ιδιοκτήτης επαρχιακής ταβέρνας κυττάει μόνο μέχρι την άκρη της δικής του μύτης, αγνοώντας ότι υπάρχει ένα κοινωνικό πρόβλημα μπροστά του. Το οποίο ορίζει στροφή 180 μοιρών με βάση αυτά που ήξερε/έκανε ως τώρα. Αν θές να ευημερίσεις, αλλαξε πορεία, φτιάξε κάτι όμορφο, ευχάριστο, ΝΕΟ. Ξέρω μέρη στην Αθήνα που απο εστιατόρια, το γύρισαν σε γκουρμέ στέκια. Προσλαμβάνοντας έναν καλό επαγγελματία μάγειρα, παρουσιάζουν σάντουϊτς και φρεσκότατες σαλάτες, χορταστικές ποικιλίες σε καλές τιμές, που προσελκύουν όλους όσους δεν μασάνε με τις λογείς κρίσεις. Ενα μαγαζί που ξέρω είναι γεμάτο όλες τις ώρες, απο τα πρωϊνά με τις μαμάδες, παπούδες που παίζουν τάβλι, μέχρι αργά το βράδυ με ποτάκι μεζεδάκια, έναν dj λίγο χορό. Αλλοι θα πάνε για φαγητό, άλλοι για παρέα και καφέδες-ποτάκια, άλλοι για χορό. Μερικοί θα φέρουν και τα παιδιά τους για παγωτά τη γιαγιά τους για μία μπιρίμπα. Προσαρμογή στη νέα εποχή. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δεν είναι δύσκολο για την ελληνική επαρχία να προσαρμοσθεί στα νέα δεδομένα. Χρειάζεται να επενδύσει στο καινούργιο για να προσελκύσει τη νέα γραμμή, τους νέους που δεν το βάζουν κάτω. Και θα βγούν έξω και θα φάνε και θα κάνουν τις βόλτες τους, αλλά ξοδεύοντας λιγώτερα. Ο έξυπνος εστιάτορας θα είναι ένας απο αυτούς που θα προτιμηθεί. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Είμαι αισιόδοξος άνθρωπος. Dum spiro spero</div>
<br />
<br />Marinahttp://www.blogger.com/profile/06463395129162398056noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-11603513.post-91907378086714903492012-07-11T05:50:00.000+00:002012-07-11T05:50:02.077+00:00Βιολογική τομάτα<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKM1BD4X9P9MGGXK03AZ0fXSh4PW8k0KmJ1DKTqIl44fadeh4u4H5wZp6I4KmT7cQ_7fnfovEjuqvMCNFowV-hZpFgLyzrQ-1WyDfCBvCjxN_19eU_dIUUTF7mCucoZFlgnnd7/s1600/tomatoes1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKM1BD4X9P9MGGXK03AZ0fXSh4PW8k0KmJ1DKTqIl44fadeh4u4H5wZp6I4KmT7cQ_7fnfovEjuqvMCNFowV-hZpFgLyzrQ-1WyDfCBvCjxN_19eU_dIUUTF7mCucoZFlgnnd7/s200/tomatoes1.jpg" width="155" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Χθές, κατά τη διάρκεια ενός γεύματος, ήρθε η συζήτηση για τη γεύση και τη ποιότητα της ελληνικής τομάτας. Η οποία τα τελευταία 20 χρόνια υποφέρει μάλλον στα χέρια των καλλιεργητών που ενδιαφέρονται μόνο για το σχήμα της και καθόλου για τη γεύση. Πάνε οι εποχές που αγοράζαμε τομάτες διαφόρων σχημάτων, άλλες χοντρές, άλλες στριμμένες, άλλες για σάλτσα, άλλες για γέμισμα, άλλες για σαλάτα, τομάτες ώριμες με κουκούτσια, που όταν τις έκοβες καίγανε τα χέρια. Αυτές που μας σερβίρουν τα τελευταία χρόνια έχουν σχήμα σαν απο καλούπι, έχουν άρωμα τομάτας (που μπορεί να είναι τεχνητό), έχουν ωραίο κόκκινο χρώμα, πλήν γεύση κολοκυθιού, αγγουριού και ζαρζαβατικού άλλου απο τη παλιά γνωστή τοματίλα που μας συντρόφευε κάθε καλοκαίρι απο τη δεκαετία του 1980 και πίσω. </div>
<div style="text-align: justify;">
Φέτος δοκίμασα τη βιολογική τομάτα. Ξεκίνησα με τις μικρές κρητικές πομοντόρι για να καταλήξω στις μεγάλες ώριμες τομάτες. Μου κάψανε τη γλώσσα και τα χέρια, μου στοίχειωσαν το νού. Κάθε εβδομάδα αγοράζω τουλάχιστον 3 κιλά και τις τρώμε ψητές, ωμές, γεμιστές ακόμη και τηγανιτές. Η τομάτα των παιδικών μου χρόνων ξαναγύρισε. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Χθές όμως έγινε μία συζήτηση για τη βιολογική τομάτα. Ο ειδήμων, σε θέματα πιστοποίησης, έθεσε το θέμα σε νέα βάση βάζοντας το καταναλωτή στη θέση του κριτή. Εχουμε απο τη μία τα μεγάλα σουπερμάρκετ, π.χ. τα ΑΒ Βασιλόπουλος που διατηρούν δικά τους μποστάνια ή εγκεκριμμένους προμηθευτές που κρατούν το επίπεδο των τροφίμων στις προδιαγραφές ΑΒ, προδιαγραφές που βασίζονται στον συνεχή και σοβαρό έλεγχο ώστε το προϊόν που θα καταλήξει στα ράφια να είναι πιστοποιημένο και "καθαρό" απο μολύνσεις κλπ αλλά γευστικά αδιάφορο και απο την άλλη το προϊόν βιολογικής καλλιέργειας που ποτίζεται με κάποιο νερό και φυτεύεται σε κάποιο χώμα, αλλά που απο γεύση κερδίζει τον καταναλωτή. Οι βιολογικοί καλλιεργητές επενδύουν στο σπόρο που θα τους δώσει το μέγιστο καλό αποτέλεσμα. Μερικοί φροντίζουν για τη καθαρότητα του νερού και του χώματος, αλλοι ίσως όχι. </div>
<div style="text-align: justify;">
Ετσι το μπαλλάκι πέφτει στον καταναλωτή, που καλείται να επιλέξει. Απο τη μιά το πιστοποιημένο, ελεγμένο καθαρό αν θέλετε προϊόν απο την άλλη η γεύση του φρεσκοκομμένου παντζαριού που βράζει και γίνεται ζάχαρη σε 3 λεπτά, τα φυλλώδη λαχανικά που μαραίνονται σε 4-5 μέρες, ενώ εκείνα των σουπερμάρκετ διαρκούν 10 και βάλε μέρες στο ψυγείο και τέλος της πριμαντόνας τομάτας που κλέβει τους ουρανίσκους μας. Μας βάζουν στο τρυπάκι να διαλέξουμε εμείς τι θέλουμε να τρώμε, το γνωστό προστατευμένο είδος, ή το άγριο και ανεξέλεκτο. Με τις συνέπειες επάνω μας. </div>
<div style="text-align: justify;">
Τολμησα να πώ ότι θα έπρεπε να κατοχυρωνόταν ο λάτρης των βιολογικών προϊόντων ότι αυτά που τρώει είναι και καθαρά. Εκεί, γέλασε ο ειδήμων: Πώς μπορείς να εμπιστευτείς την Ελλάδα του σήμερα, όπου λειτουργούν ώστε να πάρει ο καλλιεργητής τη πιστοποίηση και μετά να κάνει τα δικά του αν θέλει; </div>
<div style="text-align: justify;">
Κορώνα - γράμματα λοιπόν, ζαριές και τα βιολογικά. Ο άνδρας μου φοβάται, δεν τα εμπιστεύεται παρόλλο που ξετρελλάθηκε με τη γεύση τους. Εγώ πάλι δίνω μπόλικη καλούμπα..θα τα συνεχίσω μέχρι ευρέσεως καλύτερου προμηθευτή. Οσο για την υγεία, ο καθένας μπορεί να με κοροϊδέψει. Μερικοί το κάνουν, όχι όμως όλοι. Το ζητούμενο είναι να βρώ τη χρυσή τομή, εξαίρετη γεύση τομάτας με ασφάλεια ως πρός τη παραγωγή της. </div>Marinahttp://www.blogger.com/profile/06463395129162398056noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-11603513.post-55861153569727639692012-01-31T07:02:00.012+00:002012-07-11T05:51:03.036+00:00Τυρόπιτα, λουκουμάς και το κρασί που δεν ήπιαμε<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7l8Zyo9ot0EambKcat38BKZnplSjRduVLqaKXAa4JfWpj590ADxsXKVfFaXKCJO7oUtoUkUwDhgt0QBOqSd4COB-nVfGPyJKWz2yy3H7wKsU9pBngmWTm7JiIhNWL6g9CW3br/s1600/IMG_4223.JPG"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5703695307321450994" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7l8Zyo9ot0EambKcat38BKZnplSjRduVLqaKXAa4JfWpj590ADxsXKVfFaXKCJO7oUtoUkUwDhgt0QBOqSd4COB-nVfGPyJKWz2yy3H7wKsU9pBngmWTm7JiIhNWL6g9CW3br/s200/IMG_4223.JPG" style="cursor: hand; cursor: pointer; float: right; height: 134px; margin: 0 0 10px 10px; width: 200px;" /></a>Τους τελευταίους μήνες βρίσκομαι συχνά στο Ναύπλιο για δουλειές που μου επιτρέπουν και απο μία σύντομη περιήγηση, εφόσον ο καιρός είναι καλός. Εχοντας χωρίσει τη πόλη σε ζώνες, προσπαθώ χωρίς να βιάζομαι να τη καλύψω τόσο οδοιπορικά, όσο και γευστικά.<br />
<div style="text-align: justify;">
<br />
Ως τώρα έχω πάει εκατοντάδες φορές στη πόλη αυτή απ' οπου κατάγετο η μητέρα μου και έχω φάει σε πάρα πολλά μέρη για να καταλήξω ότι στις γύρω περιοχές τρώς καλύτερα και οικονομικώτερα παρά στο τουριστικό κέντρο. Αυτά τα έλεγα μέχρι τώρα. Επειδή λοιπόν αυτό το χειμώνα βρίσκομαι εκεί τουλάχιστον 2 φορές το μήνα για 1 ή περισσότερες ημέρες, λέω να δώσω στους χώρους εστίασης μία δεύτερη ευκαιρία, ξεκινώντας απο τα τυροπιτάδικα, ζαχαροπλαστεία, παντοπωλεία για αγορά πρώτων υλών που θα χρησιμοποιηθούν στην Αθήνα για το καθημερινό φαγητό και τέλος για τη ταβέρνα, το εστιατόριο που θα καταλήξω για να φάω 1 πιάτο φαγητό.<br />
Το πρώτο πράγμα που δοκίμασα είναι η <span style="font-weight: bold;">τυρόπιτα</span>, που εμείς οι Ελληνες μπορούμε να γράψουμε βιβλίο για το πώς πρέπει να είναι. Οσο απομακρύνεται κανείς απο τη πρωτεύουσα, τόσο αυξάνεται η ποσότητα τυριού μέσα στη (τυρό)πιτά σου, κάτι που κάνει την Αθήνα να μας ντροπιάζει με τις φυλλόπιτες των 3 ευρώ!! Επειτα απο καμμιά 10αριά τυρόπιτες στο Ναύπλιο κατέληξα ότι εκείνη του Αρτοποιείου Στεφανόπουλου είναι η καλύτερη απ' όλες τις πλευρές: Είναι μεγάλη και χορταστική, έχει ΤΥΡΙ πολύ μέσα, λεπτό φύλλο και κοστίζει 1 ευρώ (ακούς Αθήνα;). Δυστυχώς φεύγει γρήγορα και αν πάω μετά τις 12.00 δεν υπάρχει ψίχουλο. Με μία τυρόπιτα, μία κοκα κόλα, 1 καφέ τελείωσε το μεσημεριανό μου, η ταβέρνα θα με περιμένει κάποια άλλη φορά.<br />
Αν δεν βρώ τυρόπιτα συνεχίζω ελπίζοντας σε αυτό το κάτι που θα με προσελκύσει στον επόμενο θησαυρό. Τη περασμένη εβδομάδα περνώντας απο κάποια όμορφη πλατεία της πόλης, μου ήρθε μυρωδιά απο φρέσκους <span style="font-weight: bold;">λουκουμάδες,</span> με ζάλισε. Δεν είμαι λάτρης του λουκουμά, όμως εδώ υπήρχε κάτι διαφορετικό. Ετσι θεώρησε η κυρία μύτη μου που με οδήγησε σε ένα όμορφο μαγαζί, ένα γλυκό παντοπωλείο, που μπροστά μου τηγάνισε η εξυπηρετικότατη ιδιοκτήτρια τα λουκουμαδάκια. Δεκαπέντε μπουκίτσες λουκουμά μου παρουσίασε η σερβιτόρα, διότι εννοείτε ότι κάθισα στα τραπεζάκια της μέσα, τραγανές απ' έξω, καυτές και μαλακές απο μέσα, με μπόλικο σκέτο μέλι απο πάνω, αναιρώ όσα ήξερα ως τώρα περί λουκουμά. Που στην Αθήνα είναι μεγάλος, μπατάλικος και τηγανισμένος στο ίδιο λάδι ώσπου να μυρίζει άσχημα. Καμμία σχέση αυτό που είχα στο στόμα μου, αυτό που έβλεπαν τα μάτια μου, αυτό που γέμιζε τη μύτη μου.<br />
Οχι, δεν τους έχαψα δια μιάς, τους λουκουμάδες..τους απόλαυσα. Μετά πρίν φύγω έκανα μία γύρα στο κατάστημα και πήρα 2 κρασιά, ένα λευκό-ένα ροζέ, παραγωγής τους. Σημείωσα στο μυαλό μου τη ποικιλία τοπικών προϊόντων που διέθετε, απο ζυμαρικά, μέχρι γλυκά του κουταλιού, διάφορα αποστάγματα, παγωτά, καθώς και φρεσκοφτιαγμένους μπακλαβάδες, ραβανί, γιαουρτόπιτες για μελλοντική δοκιμή.<br />
<br />
Οταν την επομένη ειπαμε με τον άνδρα μου να δοκιμάσουμε το λευκό κρασί, δεν έβγαινε ο φελλός με τίποτα, λές και είχε σφηνώσει μέσα. Σπάσαμε 2 ανοιχτήρια και ο φελλός δεν παρέδωσε το περιεχόμενό του σε μάς. Ο λουκουμάς δεν φταίει για αυτή την ατυχία, ο παραγωγός όμως που τους προώθησε προϊόντα παλιά ή χωρίς έλεγχο, φταίει με το παραπάνω. Το μπουκάλι είναι στο πάγκο και με κυττάζει, "<span style="font-style: italic;">τι θα κάνεις;</span> " μοιάζει να ρωτάει, "<span style="font-style: italic;">θα με δώσεις πίσω παραπονούμενη, ζητώντας την αντικατάστασή μου, ή θα με πετάξεις και δεν θα ξαναπατήσεις εκεί</span>; ". Ιδού το ερώτημα To be or not to be?</div>Marinahttp://www.blogger.com/profile/06463395129162398056noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-11603513.post-51603529547276482502011-06-06T14:29:00.007+00:002012-07-11T05:51:38.986+00:00Κουλουράκια του χειμώνα<div style="text-align: justify;">
Κάθε 10 περίπου μέρες πάω στο σπίτι της πεθεράς και μαζί καθόμαστε και μου δείχνει τη τέχνη της σε απλά μαθήματα ζαχαροπλαστικής, αρχίζοντας απο κουλουράκια. Τα δικά της κουλουράκια που της τα έμαθε η μαμά της που καταγόταν απο τη Σμύρνη. Μαζεύουμε τα υλικά απο τα ντουλάπια, μετράω ποσότητες γιατί στο φαγητό μπορείς να κάνεις και κουτουράδες στα γλυκά ποτέ. Γράφω τις μετρήσεις και συμμετέχω στο ζύμωμα, την ώρα που η πεθερά διηγήται ιστορίες του παρόντος του παρελθόντος και καμμιά φορά και φανταστικές. Το κλίμα είναι χαλαρό και ευχάριστο. Αυτή η αίσθηση περνάει μέσα στα κουλούρια και γίνονται υπέροχα.<br />
Τα έχω φτιάξει ήδη 2 φορές Ιδού λοιπόν η συνταγή<br />
<br />
α) Ευχάριστη διάθεση, διάθεση δημιουργίας, κέφι, καμμία βιάση<br />
β) Παίρνετε 2 λαμαρίνες ή ρηχά ταψιά και στρώνετε απο κάτω απο μία λαδόκολλα.<br />
γ) 300 γραμμάρια βούτυρο, 300 γραμμάρια ζάχαρι, 1 αυγό, 2 βανίλιες, 1,4 κοφτή κουταλιά baking powder, 70-100 γραμμάρια κονιάκ Μεταξά, 3/4 αλεύρι μαλακό (ή όσο σηκώσει).<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: justify;">
Ανακατεύουμε με το χέρι το βούτυρο, τη ζάχαρι, προσθέτωντας τις βανίλιες και το baking powder. Ρίχνουμε το αλεύρι λίγο λίγο και το κονιάκ και ζυμώνουμε ώστε να γίνει μία αφράτη ζύμη και να μη κολλάει στα χέρια μας. Την αφήνουμε λίγο.<br />
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς. Παίρνουμε μικρά ζυμαράκια σαν κεφτεδες και τα πλάθουμε μακρουλές λωρίδες, τις πλέκουμε μικρές κοτσίδες και τις αραδιαζουμε στη λαδόκολλα σε απόσταση τουλάχιστον 2 δάχτυλα η μία απο την άλλη γιατί φουσκώνουν και θα κολλήσουν μετά. Αμα τις τοποθετήσουμε όλες, χτυπάμε το αυγό, ρίχνουμε και λίγο νεράκι μέσα και με ένα πινέλο περνάμε τις κοτσίδες με αυτό.</div>
Ψήνουμε στους 150 βαθμούς για μισή ώρα ή έως ότου γίνουν χρυσαφιά.<br />
<br /></div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqNOzeEwuOcPe9dnfQy58fQgxYE-yzZ8khDFpe2U5vhx9AuMPOEnSSmx3Sp8VAviQgblPhxbvjY1799RD9IHj1ZB5BVky5yBu7aRhMEy5VL4RT0_nOKpGWwCU_jEXMwhvvbHnR/s1600/May111+037.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5615582378433090626" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqNOzeEwuOcPe9dnfQy58fQgxYE-yzZ8khDFpe2U5vhx9AuMPOEnSSmx3Sp8VAviQgblPhxbvjY1799RD9IHj1ZB5BVky5yBu7aRhMEy5VL4RT0_nOKpGWwCU_jEXMwhvvbHnR/s200/May111+037.jpg" style="cursor: hand; cursor: pointer; display: block; height: 118px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 200px;" /></a><br />
<br />
Καλοφάγωτα.Marinahttp://www.blogger.com/profile/06463395129162398056noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-11603513.post-39360062713406096942011-04-15T19:36:00.009+00:002011-04-16T09:51:02.014+00:00Η τριλογία της προσπάθειας<div></div><br /><div></div><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyfI19XWRje27erp2Y_jySwoya3ev4UJvDaLmKkceRhPDvXahqKeXrhZ-0vX9uI6oTz8GmbhpEMV5BO7FiIjIlUdxhVT_fwfw274GcASy-f1YAAA430wwIc_ptMVacoO_tYe2gaA/s1600/130420112524.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5595900578523399122" style="float: left; margin: 0px 10px 10px 0px; width: 240px; height: 320px;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyfI19XWRje27erp2Y_jySwoya3ev4UJvDaLmKkceRhPDvXahqKeXrhZ-0vX9uI6oTz8GmbhpEMV5BO7FiIjIlUdxhVT_fwfw274GcASy-f1YAAA430wwIc_ptMVacoO_tYe2gaA/s320/130420112524.JPG" border="0" /></a> </div><br /><div>Ποίος είναι ο ορισμός της ποιότητας ? Fitness to purpose</div><br /><div></div><br /><div align="justify">Το τελευταίο τρίμηνο, έχουμε πάει σε τρία σημεία εστίασης, τα οποία θεωρώ ποιοτικά. Δεν είναι ακριβά, δεν έχουν decor, αλλά έχουν το κάτι τι το διαφορετικό.</div><br /><div align="justify">Ας πάμε στο θέμα της τιμής ανά άτομο, Ποσό είναι το φτηνό ? 15 euro η 30 euro. Εντάξει το 30 αρχίζει και τσιμπαει λίγο αλλα και παλι εξαρτάται το τι θα φάς.</div><br /><div align="justify">Προσωπικά πιστέυω ότι όποια τιμή ανά άτομο πάνω από 15 euro, είναι ακριβή και θα πρέπει να είναι κατι το εξαιρετικό για να πω το 30 χαλάλι του αλλά άξιζε.</div><br /><div>Στην ακριβή κατηγορία βάζω την Αργουρα στην Καλλιθέα και το Μπουκιά Μπουκιά στο Παλαιό Φάληρο.<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAencupnS53GfDGQCUHQd-5y6tdbex6_4d2Tf3oMNFLgKh92YpiFjJBHcjeyqnqKpRb1GjHOYokLk4Xfy-A8UJFfAti6PMx4VVcdIgOYOiBPDmO1qnlrEHAJvFAdCLkX-KTyf4XQ/s1600/050220112152.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5595901663710903826" style="float: left; margin: 0px 10px 10px 0px; width: 320px; height: 240px;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAencupnS53GfDGQCUHQd-5y6tdbex6_4d2Tf3oMNFLgKh92YpiFjJBHcjeyqnqKpRb1GjHOYokLk4Xfy-A8UJFfAti6PMx4VVcdIgOYOiBPDmO1qnlrEHAJvFAdCLkX-KTyf4XQ/s320/050220112152.JPG" border="0" /></a></div><br /><div align="justify">Στην φτηνή κατηγορία το Ουζερί Λέσβος στην Μπενάκη. </div><br /><div align="justify">Τα δύο πρώτα είναι μαχόμενα εστιατόρια. Προσπαθούν να προσφέρουν κάτι το διαφορετικό χρησιμοποιώντας ένα περιβάλλον που θυμίζει ταβέρνα της μεταπολίτευσης ( εννοώ, χώρο κάτω από πολυκατοικία και επίπλωση δεκαετίας του 70, ημιπαρανομία με νάϋλον κλπ). Αλλα αγωνίζονται και αυτό είναι το σημαντικό. Ισως σε μερικές εκτελέσεις πιάτων να την "πατάνε" κιόλας αλλά προσπαθούν. Δεν βαθμολογώ την προσπάθεια αλλά το αποτέλεσμα.Το risotto με κτένια στο Μπουκιά Μπουκιά ήταν πολύ καλό. Το κριθαράκι με πετροσωλήνες η το risotto με μελάνι σουπιάς στην Αργουρα εξαιρετικά. ( Αντίστοιχα πιάτα έχουμε φάει και σε άλλο μέρος αλλα με τελέιως διαφορετικό decor και τιμές, εννοώ το Βαρούλκο). Το Βαρούλκο όμως, και σωστά ίσως, ποτέ δεν ξεκίνησε από χαμηλές τιμές. Μπορεί πάντα να λες χαλάλι του αλλά ήταν και παραμένει αρκετά ακριβό. Τόσο η Μπουκιά όσο και η Αργουρα είναι προσιτά σε καθημερινή βάση. Και αυτό είναι το ζητούμενο, θα αντέξουν και πως θα εξελιχθούν ?</div><br /><div align="justify"></div><br /><div align="justify">Το Ουζερί Λέσβος από το 1967, εχει απλές γεύσεις που συνδέονται άμεσα με την Λέσβο. Οτι κολυμπάει είναι φρέσκο, απλά σερβιρισμένο, σε μικρό πιάτο και μικρό τραπέζι.Δημιουργεί ένα time warp και μεταφέρεσαι στο 1970. Περιμένεις να μπει από την πόρτα ο φοιτητής της Νομικής η ο καθηγητής από το φροντιστήριο ΑΛΦΑ. Με την απλή συνταγή του όμω<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTSaiN5YnonHA4T3bZdKVHilE6W7kkxMqSbLOzAi88OuJSW1EejJ8xXmeGYKWbd4h83WB5TqC88zWBcuoQqJP-r11OGDsBT73JLPeqp89Vufe0v1iNpwZECQASUmNz4craEdNTpQ/s1600/140420112531.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5595911181378659010" style="float: left; margin: 0px 10px 10px 0px; width: 320px; height: 240px;" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTSaiN5YnonHA4T3bZdKVHilE6W7kkxMqSbLOzAi88OuJSW1EejJ8xXmeGYKWbd4h83WB5TqC88zWBcuoQqJP-r11OGDsBT73JLPeqp89Vufe0v1iNpwZECQASUmNz4craEdNTpQ/s320/140420112531.JPG" border="0" /></a>ς εχει αντέξει το τεστ του χρόνου. Σε αντίστοιχη περίπτωση αγγλοσαξωνικού εστιατορίου θα είχε κανει franchise, θα είχε εισαχθεί στο AIM και θα μπορούσες να το συναντήσεις στον χώρο αναμονής του Ελ Βενιζέλος. Δεν έχει επενδύσει σε decor αλλά έχει σταθερή πελατεία σε ένα δρόμο που αποτελεί πέρασμα και μενού στοχευμένο στο Ούζο και ας πίνουν μερικοί heineken.</div><br /><div align="justify"></div><br /><div align="justify">Τωρα κατά πόσο η οδός Τυρταίου στο Παλαιό Φάληρο η η οδός Αγησιλάου στην Καλλιθέα, θα αποτελέσουν μαγνήτες γιά γαστροταβέρνες, θα το δείξει το μέλλον. Εγω πάντως τους συγχαίρω γιά την μεχρι τώρα πορεία και τους εύχομαι καλή επιτυχία. (Ας ακολουθήσουν και το παράδειγμα της Λέσβου και ας επικεντρωθούν στην αδιαπραγμάτευτη ποιότητα διατηρώντας χαμηλά γενικά έξοδα και όποιος θέλει να φάει θέα, ας πάει αλλού, αλλά αν θέλει να φαει κατι διαφορετικό από την χοιρινή και την τυροκαυτερή καλώς να ορίσει)</div>CGPhttp://www.blogger.com/profile/08634661874904378572noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-11603513.post-53962720773432195982011-02-19T12:59:00.012+00:002011-02-19T13:30:44.804+00:00Η δήθεν Ελλάδα μας<div style="text-align: justify;">Η Ελλάδα του σήμερα είναι πολύ δήθεν..όλα έχουν πάρει το λούστρο της οφθαλμοπάτης.. Αλλιώς τα περιμένεις, αλλιώς σου φαίνονται και αλλιώς είναι.<br /></div><br /><div style="text-align: justify;">1) <span style="font-weight: bold;">Το </span><span style="color: rgb(255, 0, 0); font-weight: bold;">δήθεν</span><span style="font-weight: bold;"> εστιατόριο</span>, που έχει πάρει άδεια για μπάρ<span style="font-weight: bold;">,</span> αλλά σερβίρει και φαγητό. Ξεκίνησε για μπάρ, μετά έβαλε καφέ και τόστ, μετά πάγκο για τυρόπιτες κ σάντουιτς. Αγάλι-αγάλι άρχισε να βγάζει σαλάτες στην αρχή, μετά πιάτα τυριών-αλλαντικών, για να καταλήξει στο μοσχαράκι στη γάστρα και στη ρεβυθάδα!!<br />Ξεκινώντας απο σκαμνιά για μπάρ και σιδερένια μικρά τραπεζάκια έξω για το καφέ σου, πήγε στα κανονικά φαρδιά τραπέζια μέσα, πρόσθεσε τέντες έξω, μετά το έκλεισε με νάϋλον και τέλος τσούπ! νατη η εξωτερική σόμπα-λάμπα για ζέστη.<br /></div><div style="text-align: justify;">Κανένας δεν ελέγχει την άδεια του μαγαζιού. Αν ποτέ εμφανισθεί κάποιος ελεγκτής, του κάνει ο ιδιοκτήτης της "επιχείρησις" το τραπέζι τζάμπα, οπότε ανοίγει το στόμα του μόνο για να μασάει. Και βέβαια όποιος μασάει δεν μιλάει.<br /></div><br /><div style="text-align: justify;">2) <span style="font-weight: bold;">Το <span style="color: rgb(255, 0, 0);">δήθεν</span> φαγητό.</span> Ενώ ο πελάτης παραγγέλνει διάφορα εδέσματα, καταλήγει να τρώει ετοιματζίδικα και ξαναζεσταμένα. Παραγγέλνει ντολμαδάκια χειροποίητα και παίρνει ζεσταμένα ντολμαδάκια κονσέρβας. Ομως άμα έχεις φάει κιβώτια κονσέρβες με ντολμαδάκια Παλίρροια, ξέρεις τη γεύση τους, οπότε θεριεύεις αμα σου τα βγάζουν ΖΕΣΤΑΜΕΝΑ (μπλιάχ) αλλά με τιμή ταβέρνας.<br />Η, οι τηγανιτές πατάτες που υποτίθεται είναι φρεσκοκομμένες "της γιαγιάς".. φρεσκο-βγαλμένες απο τη νάύλον σακκούλα προφανώς εννούν. Αμα ήθελα προτηγανισμένες θα πήγαινα στα Goody's δεν θα πλήρωνα τη τιμή σου μπάρμπα! Για να μη μιλήσω για το κρέας που αν η χονδρική τιμή είναι 20 ευρώ το κιλό (λέμε τώρα), μερικά "ξύπνια" εστιατόρια πουλάνε 2ο+ ευρώ τη κάθε μπριτζόλα, με γαρνιτούρα άθλιες πατάτες, πουρέ έτοιμο Maggi ή κακοβρασμένο ρύζι.<br />Υπάρχουν δε και κάποια "παραδοσιακά" μεζεδοπωλεία που σερβίρουν αυθεντικές γεύσεις Ηπείρου, όπως τυρί έμενταλ με ρόκα και μπαλσαμικό. Ως γνωστόν το ξύδι μπαλσάμικο και η παρμεζάνα έχουν τη βούλα του Ηπειρώτικου διεθνώς..<br /></div><br /><div style="text-align: justify;">3) <span style="font-weight: bold;">Η </span><span style="color: rgb(204, 0, 0); font-weight: bold;">δήθεν </span><span style="font-weight: bold;">εξυπηρέτηση</span>. Οταν οι σερβιτόροι φέρνουν τα πάντα λειψά: Λείπουν ορισμένα μαχαιροπήρουνα, οδοντογλυφίδες, το λαδό-ξυδο π.χ. είναι άδειο, ώστε να ζητάς συνεχώς τούτο-κείνο και βέβαια να σε αντιμετωπίζουν περιφρονητικά "τι θέλει πάλι αυτός". Αντίστοιχα στο φαγητό, άλλο να παραγγέλνεις, άλλο να σου έρχεται με το σχόλιο "μας τελείωσε το κατσικάκι και σας φέραμε φέτα ψάρι". Τέλος ο λογαριασμός. Εκεί γίνεται χαμός. Μερικά μαγαζιά, δε τον φέρνουν καθόλου, έρχεται ο σερβιτόρος και σου λέει, όλα κάνουν τόσο. Η σου δίνει μία απόδειξη που αναγράφονται μεν αλλά δεν είναι ταμειακή. Αμα δε έρθει η ταμιακή, είναι για το σύνολο που ίσως και να σου προσθέτουν κάτι που δεν έφαγες.<br /></div><br />Ποιό το συμπέρασμα; Να μη τρώς έξω, να είσαι μονίμως σπίτι;<br /><div style="text-align: justify;">Οχι βέβαια. Απλά να βλέπεις πώς είναι το μαγαζί και τι σου βγάζουν να φάς. Μετά αποφασίζεις να ξαναπάς ή να το ξεχάσεις..αφού βέβαια το δυσφημίσεις στους γνωστούς σου.<br /></div>Ωστε να υπάρξει και μία τιμωρία για τους "δήθεν" έξυπνους εστιάτορες.Marinahttp://www.blogger.com/profile/06463395129162398056noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-11603513.post-49885861288139271722011-02-18T11:35:00.010+00:002013-03-05T06:36:52.467+00:00Η AMSTEL... ως ανθρωποδιώχτηςΕχεις ένα εστιατόριο στην ανατολική Αττική, κοντά στη θάλασσα. Είσαι νέος στη περιοχή και προσπαθείς να διαφοροποιηθείς στο μενού απο τα ταβερνάκια "πάνω-στο-κύμα" σερβίροντας διάφορους μεζέδες και μαγειρευτά. Απο ποτά εχεις 4 είδη μπύρες (Kaiser, Alfa, Heineken, Fix), ούζο και δικό σου κρασί.<br />
<div style="text-align: justify;">
Τα σβκ γεμίζεις κόσμο, τις καθημερινές..το πολεμάς. Ελπίζεις να βελτιωθούν τα πράγματα..μουρμουρίζοντας ότι "δεν βγαίνεις αν ρίξεις τις τιμές" όπως ζητάνε κάποιοι λόγω κρίσης.</div>
<div style="text-align: justify;">
Ρωτάει ο πελάτης γιατί έχεις τόσες λίγες μπύρες και δεν φέρνεις π.χ την <span style="color: red;">AMSTEL </span>που κακά τα ψέμματα είναι πολύ δημοφιλής, καθώς και ξένες μάρκες, τσεχικες, βελγικές γερμανικές κλπ. Και απαντάει ο σερβιτόρος (που ήταν κάτω απο 30 ετών) ότι <span style="color: #000099;">θέλει το μαγαζί του να έχει "επίπεδο" δλδ <span style="font-weight: bold;">να μην έρχονται μετανάστες</span></span> (<span style="font-size: 85%;"><span style="font-style: italic;">παρόλλο που είναι μόνιμοι κάτοικοι στη περιοχή και σε πλειοψηφία απο τους ντόπιους</span></span> <span style="font-size: 85%;">το χειμώνα</span>) γιατί κάνουν φασαρία και αποτρέπουν υον "καλύτερο κόσμο" να μπεί μέσα. Παρήγγειλε λοιπόν 2 κιβώτια <span style="color: red;">Αmstel </span>και χρέωσε τους μετανάστες-πελάτες που τη ζητούσαν, 6 ευρώ τη μία, ώστε να τη βρούν ακριβή και να μην έρχονται στο μαγαζί του, να πηγαίνουν αλλού.<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Ετσι έλυσε το μεταναστευτικό πρόβλημα του, καταστρέφοντας τη στιγμή μας που ενώ απολάμβαναμε τους κεφτέδες και τους λαχανοντολμάδες μας κοντά στο κύμα, έπρεπε να υποστούμε και τις ανθρωπο-διωχτικές του απόψεις. Δεν ξέρω τι ήταν χειρότερο, το κόλπο που έκανε με τη μπύρα για να ξεκαθαρίσει "τους ανεπιθύμητους", η κλάψα ότι δεν γεμίζει το μαγαζί τις καθημερινές, η παντελής επαφή με τη πραγματικότητα και τέλος οι προσωπικές του απόψεις που δεν μας ενδιέφερε να τις μάθουμε.<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEib_qLSrR_tjQy5jf-IIyaNWpbiOoJRkFmwk9zBIWMp2mP-NCNJ-HkpV8iLYM4mn9PayqJHDX2R8IrJJisjaa9fvk03pVfyMrrt5D6nH_bkX-JiTCNvfVQxyMjzNX2_bCtITBsx/s1600/monkey.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5575004441019382386" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEib_qLSrR_tjQy5jf-IIyaNWpbiOoJRkFmwk9zBIWMp2mP-NCNJ-HkpV8iLYM4mn9PayqJHDX2R8IrJJisjaa9fvk03pVfyMrrt5D6nH_bkX-JiTCNvfVQxyMjzNX2_bCtITBsx/s200/monkey.jpg" style="cursor: pointer; display: block; height: 100px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 93px;" /></a><br />
Αυτές οι ηλιθιότητες μου θύμισαν παλιά κάτι ταμπέλες που έβαζαν για ενοικίαση σπιτιών/δωματίων στην Αμερική που έλεγαν "No kids, no dogs, no colored". Ο Ελληνας εστιάτορας του 2011 βρίσκει έναν "έξυπνο" τρόπο να διώχνει πελάτες απο το μαγαζί επειδή είναι "ξένοι", αλλά να γκρινιάζει που μένει άδειο λόγω κρίσης.</div>
<br />
Στις σχολές Τουριστικών επαγγελμάτων πρέπει να τους διδάσκουν μεταξύ των άλλων ΤΙ ΝΑ ΜΗ ΛΕΝΕ ποτέ στους πελάτες. Αν φυσικά θέλουν οι πελάτες τους να ξαναπάνε.<br />
<br />
........................................................................................................................<br />
Περνώντας ξανά απο τη περιοχή το 2012, διαπίστωσα ότι το εν λόγω εστιατόριο είχε κλείσει. Καλά να πάθει. </div>
Marinahttp://www.blogger.com/profile/06463395129162398056noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-11603513.post-36666157321220261562011-02-08T21:34:00.006+00:002011-02-08T21:44:25.616+00:00Κοτόπουλο με Ουϊσκι<!--[if gte mso 9]><xml> <w:worddocument> <w:view>Normal</w:View> <w:zoom>0</w:Zoom> <w:punctuationkerning/> <w:validateagainstschemas/> <w:saveifxmlinvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:ignoremixedcontent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:alwaysshowplaceholdertext>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:compatibility> <w:breakwrappedtables/> <w:snaptogridincell/> <w:wraptextwithpunct/> <w:useasianbreakrules/> <w:dontgrowautofit/> </w:Compatibility> <w:browserlevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:latentstyles deflockedstate="false" latentstylecount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]--> <p class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-align: center;"> Αγοράζετε ενα κοτόπουλο 1200 γρ. και ενα μπουκάλι Ουίσκι. Προβλέψτε , αλάτι, πιπέρι<br />ελαιόλαδο, και μπείκον σε λωρίδες. Για καλό και για κακό βεβαιωθήτε οτι εχετε και ενα βάζο μαγιονέζα<br />Τυλίξτε το κοτόπουλο με τις λωρίδες, αλατοπιπερώστε, και ρίξτε μία υποψία ελαιόλαδου<br />Προθερμάνετε τον φούρνο σε μεσαία θερμοκρασία, (220 βαθμοί ή θερμοστάτης στο<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9RKiyMYVCnhBXZS47940ojoFJ2tVAqFc3-z0W5WFjRxR6sAiIOTJkwqa6yTDOzYFtiJbrDx-uZ69EXQHhjGVyySk-CKdAU1kXj25ftGX-ZUH0S6LRUz_bSl6oNNPSLcfXGkcY/s1600/chef.jpg"><img style="float: left; margin: 0pt 10px 10px 0pt; cursor: pointer; width: 78px; height: 100px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9RKiyMYVCnhBXZS47940ojoFJ2tVAqFc3-z0W5WFjRxR6sAiIOTJkwqa6yTDOzYFtiJbrDx-uZ69EXQHhjGVyySk-CKdAU1kXj25ftGX-ZUH0S6LRUz_bSl6oNNPSLcfXGkcY/s200/chef.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5571437198888694290" border="0" /></a>5 ) για 10 λεπτά Σερβιριστήτε ενα ποτήρι Ουισκι και πιειτε το<br /><br /></p><p class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-align: center;">Βάλτε το κοτόπουλο στον φούρνο αφου πρώτα το τοποθετήσετε σε καταλληλο σκευος. Βάλτε και πιειτε ακόμα ενα ποτήρι Ουισκι. Επαναλάβατε αυτο το βήμα αλλες δυο φορές<br />Μετά απο ένα τέπαρτο φουρνίστε το ανοιγμα για να επιγλέψετε το κλείσειμο του ψοτόπουλου<br />Λιάστε ξανά το ουικάλι του Μπίσκη και καπιατήτε μια καλή λουγία<br />Μετά απο ενα κετα.. οχι πέταρτο της ώρας, αργότερα τελος πάτνων ....<br />κλιτρίστε μέχρι τον μπούρνο ανοίφτε την χόρτα, ξεγυρνίστε, απαναδονήστε<br />βάλτε τελος παντων το φωτόπουλο απ την αλλη καφήστε σε μια λωκο καλέκρα και<br />καβετάστε κανα'δυό φατήρια Κίσκη αμόκα<br />Νυστε, λυστε ψηστε το κουφόλουπο για μιση φώρα ακόμα .<br /><br />3 λοτήρια αρφότερα ....<br />Ζαμέψτε το γατόπουλο απο χαμω, ( επεσε το μακαλισμένο) , καφαρίστε το, και γάλτε το σε μιάτο. Φτάτε τα κούτρα σας απο το νέσιμο στο κάτωμα απ τα γάδια που μυθικαν στα<br />κλαπάκια της μουζινας μην αποχειραθητε να κησωθειτε, μια φαρά ειμαστε εδω μάτω<br />απομελειώστε το δουκάλι του Ρίσκι<br />αργόμπερα σαρθήτε ως το κρεμάτι και κοιθωμητε ως το χρωι<br /></p><p class="MsoNormal" style="margin-left: 18pt; text-align: center;">Την επομενη μέρα , παρτε ενα αλκα σελτζερ. Πηγαινετε να φάτε κρύο kοτόπουλο<br />με μαγιονεζα και καθαρίστε το μπουρδέλο που δημιουργήσατε στην κουζινα<br /><br />την αλλη βδομάδα θα δοκιμασουμε την Κρητικη συνταγη : *Κατσικακι με<br />τσικουδια !!!<span style=";font-family:Tahoma;font-size:8.5pt;" lang="EN-US" ></span></p>Marinahttp://www.blogger.com/profile/06463395129162398056noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-11603513.post-77359786542116946272011-01-20T06:11:00.005+00:002011-01-20T06:23:41.600+00:00Ψάρια και πρόσθετα<div style="text-align: justify;">Είναι η <span style="font-weight: bold;">τρίτη</span> φορά που αγοράζω <span style="font-weight: bold;">ψάρι φέτα και παθαίνω τροφική αλλεργία</span>, που συνεπάγεται με φαγούρα και πρήξιμο. Τη πρώτη φορά το έπαθα με κατεψυγμένα φιλέτα γλώσσας, τη δεύτερη με κατεψυγμένο κοκκινόψαρο και προχθές με φρέσκα (απο το πάγκο του ψαρά) φιλέτα μπακαλιάρου. Ομως αν φάω κανονικό ολόκληρο ψάρι είτε ψημένο στο τηγάνι, είτε ψητό/βραστό δεν παθαίνω απολύτως τίποτα, αναρωτιέμαι<span style="color: rgb(204, 0, 0); font-weight: bold;"> ΤΙ στην ευχή ΒΑΖΟΥΝ</span> πάνω στα αποψυγμένα/κατεψυγμένα για να διατηρούνται. Κι αν αυτά που βάζουν κάνουν κακό τελικά, να είναι πρόσθετα ή απο εκείνα τα Ε που δεν συνιστώνται..<br /></div><br />Υποτίθεται ότι το ψάρι είναι υγιεινό έδεσμα κλπ. όμως το να παθαίνω αλλεργία απο τα φιλέτα δεν είναι και το καλύτερο.Marinahttp://www.blogger.com/profile/06463395129162398056noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-11603513.post-22980023562623519752010-08-22T19:50:00.010+00:002010-09-19T20:52:09.969+00:00Ντομάτες<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijqdUeeJVyxQWLZJTm8e0JefWtAyjunWCtZQJC8_fA26x4xgfFZOUS-uEz7LCYZx3u0ROA5PN2pjW8dQUulOCEriZahU9aq2-TAwi6-7NbK60ZBD2d-7ssLg-4IftJAf1WtYOn/s1600/domati_0.jpg"><img style="float: right; margin: 0pt 0pt 10px 10px; cursor: pointer; width: 200px; height: 126px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijqdUeeJVyxQWLZJTm8e0JefWtAyjunWCtZQJC8_fA26x4xgfFZOUS-uEz7LCYZx3u0ROA5PN2pjW8dQUulOCEriZahU9aq2-TAwi6-7NbK60ZBD2d-7ssLg-4IftJAf1WtYOn/s200/domati_0.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5518723012999715202" border="0" /></a><br /><div style="text-align: justify;">Κάθε καλοκαίρι μπαίνω στη φάση έρευνας για τη πετυχημένη ντομάτα. Εκείνη που μυρίζει όμορφα και έχει ωραία γεύση. Σαν τις ντομάτες που έτρωγα όταν ήμουν μικρή, εκείνες που είχαν ατσούμπαλα σχήματα μεν και ο χυμός τους έκαιγε τα χέρια..<br />Μα τι ψάχνεις..θα ρωτήσουν<br />Ψύλλους στ' άχυρα.<br /></div><div style="text-align: justify;">Δεν υπάρχουν οι ντομάτες εκείνες που ήξερες..πάνε. Τις αντικατέστησαν οι άλλες οι ομοιόμορφες κόκκινες που άμα τις ζουλήξεις σπλούτς..γίνονται χυμός και σαν ένα άλλο νεροπίστολο, σου μπαίνουν στο μάτι.<br /><br />Δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω..απο λαϊκή σε λαϊκή για να βρώ ντομάτες. Ψάχνω για εκείνες τις κόκκινες και μαλακιές που μυρίζουν..καλοκαίρι. Φέτος βρήκα κόκκινες που μυρίζουν αλλά δεν έχουν ωραία γεύση, σαν αγγούρια είναι, άλλες που είχαν μυρωδιά αλλά άσχημο χρώμα..Με διαβεβαίωσε ένας πωλητής ότι αμα τις αφήσω εκτός ψυγείου θα ωριμάσουν..οι κιτρινωπές του ντομάτες..ενώ αυτές σάπισαν..και σαν κατακλείδα, έρχεται και γνωστός μου γεωπόνος να μου πεί ότι οι μυρωδιές της ντομάτας στις λαϊκές έίναι ειδικά σπρέη..<br /></div>Το απόλυτο ξενέρωμα..<br /><br /><div style="text-align: justify;">Πάω λοιπόν στα σουπερμάρκετ. Εκεί υπάρχει ποικιλία εγχώρια και εισαγώμενη. Ετοιμάζομαι να σκίσω τα ιμάτιά μου καλοκαιριάτικα αντί να πάρω ντομάτες Ολλανδίας.Οι οποίες είναι το ίδιο άγευστες με τις Ελληνικές πλήν λίγο πιο φθηνές!! Σαν να μην υπάρχουν ντόπιες.. έφθασα μία φορά στα Κάτω Πατήσια όπου ένας μικροπωλητής μου πούλησε τις θεϊκώτερες που είχα φάει τη τελευταία 15ετία.. όταν ξαναπήγα..ο τύπος άφαντος..<br /></div><div style="text-align: justify;"><br />Για όλα τα παραπάνω βάσανά μου φταίει μία φορά που αποφάσισα να βάλω σε γλάστρες σπόρους ντομάτας.. Πιάσανε και βγήκαν κάτι ντοματάκια..απίστευτα. Με γεύση και άρωμα όπως οι ντομάτες που έτρωγα παιδί.. Μιά φορά όμως πιάσανε οι ντοματιές..μετά τις φάγανε οι ακρίδες, τα ζουζούνια και όσο να ψέκαζα..προκοπή δεν είδα..<br /></div>Το μαράζι όμως έμεινε. Και η απορία<br /><br />ΓΙΑΤΙ δεν υπάρχουν καλές ντομάτες στην αγορά, πιά;<br /><br />Και επειδή τσαντίζομαι που δεν βρίσκω της καλές, αλλά πάντα ωραιότατους πελτέδες,<br />ιδού το παιχνίδι της <a href="http://activeden.net/item/tomato-toss-v10/full_screen_preview/14310"><span style="color: rgb(255, 0, 0); font-weight: bold;">αντιδραστικής ντοματούλας</span></a><br />Για όσους μας κοροϊδεύουν..ριχτε τους τις λιωμένες ανοστόλες τύπου ντομάτας.Marinahttp://www.blogger.com/profile/06463395129162398056noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-11603513.post-57210115215180417222010-07-14T06:08:00.003+00:002010-09-19T20:50:28.719+00:00Αυγωμένα ψάριαΑς μου εξηγήσει κάποιος ΓΙΑΤΙ τα σουπερμάρκετ πουλάνε Ιούλιο μήνα αυγωμένα ψάρια;;;;;<br /><br /><br /><br />Αν δεν κάνω λάθος <a href="http://alevia.freevar.com/ALIEYTIKH%20NOMOTHESIA.html">οι τράτες το καλοκαίρι απαγορεύονται </a>να λειτουργούν, ώστε να δώσουν ευκαιρία στα αυγωμένα ψάρια να γεννήσουν και το γόνο να μεγαλώσει.<br /><br /><br /><br />Χθές αγόρασα μπακαλιάρους..και ΟΛΟΙ τους ήταν αυγωμένοι..<br /><br /><br /><br />ΝΤΡΟΠΗ ΠΙΑMarinahttp://www.blogger.com/profile/06463395129162398056noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-11603513.post-77196083540959206592010-07-03T09:39:00.004+00:002010-09-19T20:51:06.775+00:00Καφετέριες, τσιγάρο και συμπεριφοράΧθές πήγα σε μία καφετέρια, στα πέριξ του Νοσοκομείου ΙΑΣΩ General, στο Χολαργό. Ηταν μεσημεράκι και δεν είχε πολύ κόσμο. Να διευκρινήσω ότι δεν καπνίζω και λόγω της περσινής πνευμονίας, ο καπνός μου φέρνει βήχα. Αποφεύγω έτσι τους καπνιστές.<br /><br />Η καφετέρια "Sette", όπως έμαθα αργότερα ότι την έλεγαν, διέθετε 2 χώρους, έναν υπαίθριο με τέντες, στον οποίο οι 2 παρέες που κάθονταν κάπνιζαν μετά μανίας και ένα κλειστό χώρο κλιματιζόμενο. Διάλεξα τον τελευταίο θεωρώντας ότι προορίζεται για τους μη καπνίζοντες.<br /><br /><div align="justify">Κάθισα στα βολικά καναπεδάκια και παρήγγειλα καπουτσίνο φρέντο. Στην αρχή ήταν καλά, δίπλα μου μία κοπέλλα που άκουγε μουσική απο ακουστικά στ' αυτιά της..πιο πέρα 2 παιδιά έπαιζαν τάβλι.. Ηρθε και ο καφές, πολύ καλός...και μετά άρχισαν να δακρύζουν τα μάτια μου. </div><div align="justify">Δεν μου μύριζε τσιγάρο..εν τούτοις με έπιασε βήχας.. Και τότε παρατήρησα ότι οι μισοί σχεδόν πελάτες κάπνιζαν. </div><div align="justify">Φωνάζω το σερβιτόρο και τον ρωτάω αν υπάρχει χώρος για μη καπνίζοντες..και μου απαντάει, το εξής</div>"Εδώ ΟΛΟΙ καπνίζουμε..όπου θέλουμε και όσο θέλουμε"<br />"Μα ο Νόμος",του λέω "απαγορεύει το κάπνισμα σε κλειστούς χώρους".<br />Και μου λέει με έντονο και επιθετικό υφάκι:<br />"Εδώ δεν υπάρχει Nόμος, μιά παρέα είμαστε, τον Νόμο τον γράφουμε εμείς".. !!!!!!!!!<br />Και επειδή με είδε να βήχω..μου λεει "Να φύγετε αν δεν σας κάνουμε"!!!<br /><br />Διαβάζω ότι <em><span style="color:#3333ff;">Ειδικά για καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος εμβαδού έως 70 τ.μ. μπορούν να χαρακτηριστούν στην άδεια λειτουργίας τους ως καταστήματα αποκλειστικά για καπνίζοντες ή μη καπνίζοντες</span></em>.." <br /><br /><div align="justify">Πουθενά έξω/μέσα απο το μαγαζί του δεν έγραφε ότι ο χώρος ειναι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για καπνίζοντες.. Αλλά ακόμη και αν εγώ έκανα λάθος και πήγα σε καφετέρια για καπνίζοντες, <strong>ήταν τρόπος αυτός να με διώξει</strong> πίξ λάξ, να συμπεριφερθεί με <span style="color:#cc0000;"><strong>επιθετικότητα και ειρωνεία</strong></span>, στην ερώτησή μου "που είναι ο χώρος για τους μη-καπνίζοντες"??? Ας μου εξηγούσε ότι είναι καπνιστήριο με ειδική άδεια βάσει του Νόμου.. Κανένα πρόβλημα, αφού δεν το είδα/ήξερα, θα έφευγα.. ότι να με προπηλακίσει και απο πάνω!! </div><br />ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ του σερβιτόρου.<br />ΝΤΡΟΠΗ σας.Marinahttp://www.blogger.com/profile/06463395129162398056noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-11603513.post-84225616103138395812010-04-10T15:49:00.010+00:002010-04-11T16:34:57.606+00:00Μεζεκλίδικα πρώτα<div align="justify">Τώρα που ζεσταίνει ο καιρός, τι πιο ωραίο να φτιάχνουμε εύκολα μεζεδάκια με λίγο κρασάκι ή ουζάκι και μερικούς φίλους..να τσιμπάμε κάτι στα γρήγορα.</div><br /><div align="justify">Εχω εδώ μερικές φωτογραφίες που δοκιμάσθηκαν και φαγώθηκαν με πολύ χαρά. Γιατί δεν είναι μόνο η συνταγή ή τα καλά υλικά, είναι και η φαντασία, η ομορφιά, το κάτι τι που δίνει το χεράκι του δημιουργού τους. <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFI2iiecPh44-ZIQlxx_pCt9lBgy0WYUKeLGyOzOnol-sj4yqflyJloLqoW3o0D2dm1QRb_EqL_JRMy5LEJbBs3L_K4sq9PUrIoTUD4fRSXWLtmxtDdIFLWyTdr8ai4M0z-0S8/s1600/April110+073.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5458537344906781778" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 200px; CURSOR: hand; HEIGHT: 150px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFI2iiecPh44-ZIQlxx_pCt9lBgy0WYUKeLGyOzOnol-sj4yqflyJloLqoW3o0D2dm1QRb_EqL_JRMy5LEJbBs3L_K4sq9PUrIoTUD4fRSXWLtmxtDdIFLWyTdr8ai4M0z-0S8/s200/April110+073.jpg" border="0" /></a></div><br /><br />Σε αυτό το πιάτο με σολωμό, χρειάζεσθε στρογγυλές φέτες ψωμιού (αναποδογυρίζετε ενα ποτήρι πάνω στις φέτες τόστ και ιδού τα στρογγυλά φετάκια). Αλείφετε κάποιο μαλακό τυρί, βάζετε μπόλικο, εδώ έβαλα φιλαδέλφεια και μετά διπλώνετε τις φέτες σολωμού όπως η φωτογραφία. Ανάμεσα βάζετε τοματίνια και κλαδάκια άνηθου.<br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxp9euWtfv7LgKy6yYyg55dJ_HeK2YBCA55kcbFUa1vkbsc1ANmLvFU2GEv_09P_DL-TZrfkcyLssRloQJzH7cS74g0-l7trUcSwRKjOzVrohuiY40RcrkfZLdJAZiLH9gfnQJ/s1600/April110+072.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5458538373473334098" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 200px; CURSOR: hand; HEIGHT: 186px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxp9euWtfv7LgKy6yYyg55dJ_HeK2YBCA55kcbFUa1vkbsc1ANmLvFU2GEv_09P_DL-TZrfkcyLssRloQJzH7cS74g0-l7trUcSwRKjOzVrohuiY40RcrkfZLdJAZiLH9gfnQJ/s200/April110+072.jpg" border="0" /></a><br /><br />Πάλι με την ίδια μέθοδο κόβουμε στρογγυλές φέτες ψωνιού και τις αλείφουμε με τυρί. Βάζουμε απο πάνω λιωμένο ροκφόρ, να σχηματίσει βουναλάκι και απο πάνω έχουμε τρίψει φιστίκια Αιγινης. Στη μέση, αντί για φιστίκια βάζουμε λίγο μπρίκ (αυγά σολωμού) και το διακοσμούμε ξανά με άνηθο<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9R8ws8LIUHY_4TOkeOU5WzvDMOxt3NCDtyhd_SaJJULHtejZrsDLHxjhC31BT0wYIu-_xIwkigplh7o1RnX8XSvNwtr28LmPWEk1btIlXMwjmB0RUWaBQQN89CZmmAJrrAd2e/s1600/DSC02076.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5458539549864877346" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 147px; CURSOR: hand; HEIGHT: 200px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9R8ws8LIUHY_4TOkeOU5WzvDMOxt3NCDtyhd_SaJJULHtejZrsDLHxjhC31BT0wYIu-_xIwkigplh7o1RnX8XSvNwtr28LmPWEk1btIlXMwjmB0RUWaBQQN89CZmmAJrrAd2e/s200/DSC02076.JPG" border="0" /></a><br /><br /><div align="justify"></div><br /><div align="justify">Εδώ αντικαθιστούμε το ψωμί με φοκατσίνια ή μικρές αραβικές πιτούλες. Βάζουμε μέσα μία παχιά φέτα μοτσαρέλα, λίγη ντομάτα, αλατάκι και τις ψήνουμε για 5 λεπτά στο φούρνο έως ότου δλδ λιώσει το τυρί. Πρίν σερβίρουμε βάζουμε απο πάνω ένα φυλλαράκι φρέσκου βασιλικού</div><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeLRE6vdZMC_59h5i-ybRuhbW4UB62ikT41DJnzdCHG_zHpZW_mq3qNi1MsmahqvzkM6EY9lPM9VbROlDxGKgcMGiTJkmjsKX52VexbdRy9V5pVmo0N1hiSUdm2aCguN3RuPO5/s1600/Easter208+029.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5458540126699838642" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 200px; CURSOR: hand; HEIGHT: 150px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeLRE6vdZMC_59h5i-ybRuhbW4UB62ikT41DJnzdCHG_zHpZW_mq3qNi1MsmahqvzkM6EY9lPM9VbROlDxGKgcMGiTJkmjsKX52VexbdRy9V5pVmo0N1hiSUdm2aCguN3RuPO5/s200/Easter208+029.jpg" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><div align="justify">Αυτό είναι το αποκορύφωμα της ομορφιάς στο τραπέζι. Εχετε πλάσει μπαλλάκια απο πικάντικο μαλακό τυρί (π.χ. ροκφόρ μαζί με φιλαδέλφια) και τα βάζετε στο ψυγείο να πετρώσουν. Εν τω μεταξύ ανοίγετε μία τρυπίτσα στις ντοματούλες, κόβετε το επάνω μέρος και τις γεμίζετε προσεκτικά απο το μείγμα. Στα κενά βάζετε ανυθο.</div><div align="justify"> </div><div align="justify">Δεν είναι για χόρταση όλα αυτά, περισσότερο για το γούστο.</div>Marinahttp://www.blogger.com/profile/06463395129162398056noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-11603513.post-34308565913321992972010-01-08T12:02:00.010+00:002010-09-19T20:51:06.775+00:00Εστιατόρια και τουαλέττες<div align="justify">Είναι σημαντικό το κάθε εστιατόριο, η κάθε ταβέρνα να έχει και μία σωστή τουαλέττα. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι γίνεται στις τουαλέττες των χώρων εστίασης. Υπάρχουν μέρη που χάνουν πολλούς πόντους στη γενική άποψη του πελάτη, επειδή κάποιος ξέχασε να καθαρίσει τα αποχωρητήρια...και αντίστοιχα να κερδίζουν πόντους απο το διάκοσμο στις τουαλέττες που ντρέπεσαι να τις λερώσεις!!! </div><div align="justify"></div><div align="justify">Το πρώτο πρόβλημα <strong>είναι η θέση</strong>. Ελλείψει χώρου 9/10 φορές βάζουν τα αποχωρητήρια είτε στα υπόγεια, είτε σε ταράτσες.. Απαίσια επιλογή ιδιαίτερα σε μπάρ και μπυραρίες.. Στις τελευταίες κινδυνεύει ο πελάτης να σπάσει τα μούτρα του όταν θέλει να φθάσει στο μπάνιο και πάει σκαλάκι-σκαλάκι..σφιγγόμενος! Η ακόμη χειρότερα όταν η σκάλα πρός τις πολυπόθητες τουαλέτες είναι τύπου ανεμόσκαλας (με τα σιδερένια κενά παρόντα)..που να πατήσει η γόβα της δόλιας της κοπέλλας, τι να πρωτοπροσέξει, να μη πέσει απο τα στενά σκαλιά ή να μη της σκαλώσει το τακούνι; </div><div align="justify"><strong>Διαρύθμιση</strong>. Μη φανταστείτε ποτέ ότι οι ισόγειες τουαλέττες είναι καλύτερες..σπάνια πέφτεις σε σωστή διαρρύθμιση. Μερικές έχουν δίφυλλες πόρτες τύπου σαλούν, ανοίγοντας και τα δύο φύλλα μπαίνεις μέσα και τα τρώει στα μούτρα ο αποπίσω σου.. αν ανοίξεις το ένα φύλλο στριμώχνεσαι.. άλλες έχουν κουρτίνα αντί για πόρτα..με όλα τα σχέδια.. Οι καλύτερες που έχω πάει είναι σε ένα εστιατόριο στο Αργος Αργολίδας. Απαιχτη η πρόσβαση: Ενώ είχε κανονική πόρτα..αμέσως μετά είχε σκαλοπάτι πρός τα κάτω.. ΟΥΑΙΙΙΙ αν δεν το ξέρεις! Στο τέλος βάλανε ταμπέλα πάνω στο πορτόφυλλο "Προσοχή στο σκαλοπάτι". Πολύ γέλιο! </div><div align="justify"></div><div align="justify"><strong>Διακόσμηση</strong>. Απο εκεί και πέρα ο κάθε ένας κάνει ό,τι του κατέβει. Εχω πάει σε ταβέρνα στην Ανω Κουτσούφλιανη..που είχαν Ρωμαϊκά λουτρά για τουαλέττες..το νερό να βγαίνει απο πέτρινες τρύπες μέσα στο χρωματιστό μάρμαρο και απαλή μουσική..!!! Η πάλι σε άλλους χώρους να έχουν γυαλινες, μεταλλικές, πέτρινες τουαλέττες, τούρκικες, τύπου ροκοκό (όπως το αντιλαμβάνεται αυτό ο ιδιοκτήτης), να κάθεσαι στη λεκάνη και να παίζει μουσική, να σηκώνεσαι και να σταματάει!!, να υπάρχουν άνθη, γλάστρες, πολυθρόνες παντός τύπου απο τη πλαστική του γύφτου, μέχρι design..όλα για να προσθέσουν κάτι..τις στο μαγαζί. ΄Να μη πώ δε για τις βρύσες και τα καζανάκια..το νερό εκτοξεύεται πρός όλες τις κατευθύνσεις, αν δεν το ξέρεις και στα μούτρα σου! Ηταν μία φορά που έψαχνα το καζανάκι..και δεν φαινόταν πουθενά..στο τέλος ντροπιασμένη..είπα να φύγω.. Μόλις άνοιξα τη πόρτα, έπεσε ο Νιαγάρας μέσα στη τουαλέττα!</div><div align="justify"></div><div align="justify">Τα ευχάριστα τέλος. Πάμε τώρα και στην υγιεινή της τουαλέττας. Πάρα πολλά εστιατόρια έχουν απο βρώμικα έως απαράδεκτα αποχωρητήρια. Και δεν είναι θέμα θέσης της ταβέρνας, υπάρχουν ταβερνάκια στη κορυφή του βουνού με πολύ καθαρές τουαλέττες και κάτι δήθεν εστιατόρια που σου κόβουν μονέδα με το που μπαίνεις και βρίσκεις τη τουαλέττα απο τη..μυρωδιά! Είναι ντροπή να μη καθαρίζονται / απολυμαίνονται σωστά οι χώροι αυτοί. Είχε τύχει μία φορά να φάμε σε ένα εστιατόριο στο Ναύπλιο και χρειάστηκε να πάω στη τουαλέττα..αφού πέρασα πρώτα απο τη κουζίνα και είδα να περπατάνε στους τοίχους πάνω απο τις κατσαρόλες κάτι πελώριες κατσαριδάρες..μου κόπηκε η ανάσα αλλά κατουριόμουνα. Μπήκα στη τουαλέττα προσεκτικά..ήταν απαίσια. Βρώμικη, με κολλημένες ακαθαρσίες και σμήνος εντόμων επάνω τους..Εκανα μεταβολή και έφυγα τρέχοντας..ΠΟΤΕ δεν ξαναπατήσαμε εκεί! Απορώ όμως, τι στην ευχή δεν υπάρχει υγιειονομικός έλεγχος!! Προφανώς όλοι λαδώνονται! </div><div align="justify"></div><div align="justify">Ετσι δίνω σημασία ΚΑΙ στην τουαλέττα του εστιατορίου. Γιατί τελικά εκεί φαίνεται πόσο σέβεται κάποιος τον εαυτό του ΚΑΙ τον πελάτη.</div>Marinahttp://www.blogger.com/profile/06463395129162398056noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-11603513.post-59746783928181089722010-01-05T10:40:00.016+00:002010-01-05T11:34:29.698+00:00Η σαβουροφαγία ως επιστήμηΕχω παρατηρήσει ότι σε πάρα πολλούς νεοέλληνες δεν είναι σημαντική η ποιότητα του φαγητού/ποτού τόσο όσο το να βγαίνουν έξω<strong> για να φάνε ό,τι νάναι</strong>, αρκεί να βγούν, να δούν και κυρίως να τους δούν.<br /><div><div><div><div><div><div align="justify">Υπάρχουν πολλοί ανάμεσά μας που θα βγάλουν έξω την οικογένειά τους Κυριακή σε απαίσια ταβέρνα, γεμάτη λίγδα και ανάγωγους σερβιτόρους. Τα υλικά των φαγητών θα είναι κατά πολύ χειρότερα απο αυτά που τρώνε στο σπίτι τους ενώ οι τιμές τους τσιμπημένες. Και αυτό το λένε Κυριακάτικο φαγοπότι και το έχουν αναγάγει σε τρόπο ζωής. Συχνάζουν σε μέρη που έχουν κακό φαγητό αλλά υψηλές τιμές. Η σαβουροφαγία είναι τρόπος ζωής για αυτούς τους ανθρώπους. </div><div align="justify"> </div><div align="justify">Ερχόμαστε λοιπόν στους ιδιοκτήτες εστιατορίων εκείνους που κάνουν τη σαβουροφαγία επιστήμη. Πρόσφατα συζητούσα με έναν επιχειρηματία εστίασης, ιδιοκτήτη αλυσίδας εστιατορίων στην Ελλάδα..και μου έλεγε ότι "<strong>πρώτα φροντίζω να γεμίζει το μαγαζί και μετά ψάχνω για σέφ</strong>"! </div><div align="justify">Αυτό είναι τρομερό, αν το σκεφτεί κανείς γιατί σημαίνει ότι πρώτα έρχεται η τσέπη του και αφού γεμίσει με τους οβολούς των σαβουροφάγων..τότε και μόνο τότε..σκέφτεται να βελτιώσει τις γεύσεις, προσλαμβάνοντας και ένα σέφ..ευελπιστώντας να του φτιάξει και αλλά διαφορετικά πιάτα ώστε να αλλάζουν τα μενού κάθε τόσο και ..νέοι σαβουροφάγοι να συνωστίζονται..<br /></div><div align="justify">Φταίνε οι σαβουροφάγοι κυρίως γιατί είναι εκείνοι που σπεύδουν στα όποια τρέντι μέρη τους λένε οι σωρεία των φυλλάδων που κυκλοφορούν στα περίπτερα, επί του θέματος.. Ετσι προκειμένου να καθίσει δίπλα στο γνωστό διεθνές αστέρι της πίστας κ. Χλιμίτζουρα ή και να φωτογραφηθεί cheek-to-cheek με την αγαπημένη όλων των πρωϊνάδικων Ανούλα Ξεβρακοπούλου, τρώνε και σκ..καπαμά! Τα πληρωνουν δε χρυσά! Και μετά καυχώνται για το ΥΠΕΡΟΧΟ νέο στέκι που εκείνοι ανακάλυψαν..όπου΄όλα τα αστέρια της ελληνικής τηλε γκλαμουριάς λάμπουν..και τρώνε..τι το ωραιότερο.<br /></div><br /><div align="justify">Γι αυτό το λόγο υπάρχουν ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ταβέρνες και πολλά πλέον εστιατόρια που σερβίρουν κακό φαγητό και άθλια ποτά ή κρασιά στην Ελλάδα.<br /><br /><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423216254480368626" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 70px; CURSOR: hand; HEIGHT: 150px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0tqLE71J5XshFGDZiAsYCz56Fp_e1Tmt_HWdQDS-73zB5m4ND9UcEqmwXvY8qOOvIYRAnzw9lfx3uN8ZvzPxZ8m_W3fJDdAieMA9-Hk8DASyo9LdrM_CRKuSS4xKDDxtXrOyh/s200/animscratch.gif" border="0" /></div><br /><div>Το έχω ξαναπεί, γιατί είμαστε λαός σαβουροφάγος. </div></div></div></div></div></div>Marinahttp://www.blogger.com/profile/06463395129162398056noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-11603513.post-83158582413804339652009-10-12T05:22:00.002+00:002010-09-19T20:51:35.253+00:00ΦιστίκιαΠοιά η διαφορά μεταξύ Ευρωπαϊκών και Αμερικάνικων φιστικιών τύπου Αιγίνης;<br /><br />Εδώ και κάποια χρόνια ανέπτυξα αλλεργία σε όλων των ειδών τα φιστίκια, είτε είναι αράπικα, είτε κάσιους είτε (τα αγαπημένα μου) Αιγίνης. Ισως γιατί έτρωγα πολλά απο παιδί. Η αλλεργία ήταν σοβαρή, κατέληξα σε ειδικό γιατρό ό οποίος μετά απο διάφορες εξετάσεις μου είπε ότι "ξηροκάρπια τέλος" και μου έδωσε φάρμακα.<br /><br />Εκτοτε δοκίμαζα πότε-πότε φιστίκια Αιγίνης για να δώ μήπως και μου περάσει η αλλεργία.. είχα δοκιμάσει Ελληνικά, ευρωπαϊκά ακόμη και εισαγώμενα απο το Ιράν και το αποτέλεσμα ήταν μικρής εμβέλειας αλλεργία.<br /><br />Και μιά μέρα, είδα σε ένα νέο σουπερμάρκετ στον Ασπρόπυργο, φιστίκια Αιγίνης απο τη Καλλιφόρνια. Πήρα λοιπον ένα πακετάκι, για να δοκιμάσω...<br />Εφαγα κατ' αρχήν 5 φιστικάκια..για δοκιμή...<br />Τίποτα. Καμμία αλλεργία<br /><br />Μετά έφαγα μία χούφτα<br />Τίποτα. Καμμία αλλεργία<br /><br />Μετά τελείωσα το σακκουλάκι..<br />Τίποτα. Καμμία αλλεργία<br /><br />Και αναρωτιέμαι και λέω<br />"Με τι ψεκάζουν τα ελληνικά ή και Ιρανικά φιστίκια και ο κόσμος παθαίνει; Η πιο απλά, τι "στην ευχή δεν έχουν τα δικά μας φίστίκια που το έχουν τα αμερικάνικα;Marinahttp://www.blogger.com/profile/06463395129162398056noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-11603513.post-79269039170666027312009-07-28T10:18:00.011+00:002009-07-28T10:42:34.784+00:00Χαμόδρακας<div align="justify">Περιδιαβάζοντας τις ομορφιές της <a href="http://kathimerinitrella.blogspot.com/2009/07/blog-post_16.html"><span style="color:#000099;"><strong>Θεσσαλονίκης</strong></span></a>..πεινάσαμε. </div><br /><div align="justify">Που να πάμε..πού να πάμε.. Πάμε στη Καλαμαριά; </div><div align="justify">Πηγαίνοντας μέσα στη ζέστη, στρίψαμε κάτι δρομάκια και βρεθήκαμε στο Χαμόδρακα..ένα ωραίο σκιερό εστιατόριο με θέα.. Για τη θέα κυριως ήρθαμε<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdw36LAZT01l9BlvDfboDlLvo2sLK8tZPLIjvqt92TP7Ymht5h-57huDEnWY4Gp2vwlalAxkOucdUJmK2kO-j3zfOHPJjfIriAdJQ7jxsNU09shdEJ_2lHDftCatzo5qa3u43u/s1600-h/Thessalniki09+074.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5363455869371044658" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 159px; CURSOR: hand; HEIGHT: 111px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdw36LAZT01l9BlvDfboDlLvo2sLK8tZPLIjvqt92TP7Ymht5h-57huDEnWY4Gp2vwlalAxkOucdUJmK2kO-j3zfOHPJjfIriAdJQ7jxsNU09shdEJ_2lHDftCatzo5qa3u43u/s200/Thessalniki09+074.jpg" border="0" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCc7zmJ4qvY5ej8hbd1PMdQ7mIpCQNkA8KHpJ8eCYPEyN3bldRtqCImNqk0BdTWDEzaWog1QApzgmyf0ZF6yIHS1aZhc1QoiL5kVBGjSgF9Z7kLfKZtnPrwuBu2KDUvoKDPRKs/s1600-h/Thessalniki09+075.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5363458115455598354" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 154px; CURSOR: hand; HEIGHT: 97px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCc7zmJ4qvY5ej8hbd1PMdQ7mIpCQNkA8KHpJ8eCYPEyN3bldRtqCImNqk0BdTWDEzaWog1QApzgmyf0ZF6yIHS1aZhc1QoiL5kVBGjSgF9Z7kLfKZtnPrwuBu2KDUvoKDPRKs/s200/Thessalniki09+075.jpg" border="0" /></a></div><br /><br /><div></div><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5363457273751569346" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 169px; CURSOR: hand; HEIGHT: 118px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCS0LTDf4hD9qZdK2aWIdieRFhzGyakd5jsP62VDEiUTptevwP6NTkX9vJb7i1Q_FH2rVI0Z5LISn8QWmq_TVybDbkOCguw5J-N8Gr0Vp-yp2EkAgrv99m06EP6CSw6pWGyKXB/s200/Thessalniki09+079.jpg" border="0" /><br /><div>Ε! Και για το φαγητό. Που ήταν άξιο λόγου. Μύδια τηγανιτά και σκουμπρί στα κάρβουνα.. και τσίπουρ βέβαια. Και μιά σαλάτα. <img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5363454687385505762" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 200px; CURSOR: hand; HEIGHT: 93px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4AaFKHCqsrCGYGRB6SqS8mJChEAHEI9Q9G2jL_OwMik_unUx0iva_OHVN74XYlt7b807BLtKvmOmR8ZA-PQAnxgmqXpwhlBcl1wwENi-xsW6rDvI_jmv2bjeoiVfT-UqGnjJM/s200/Thessalniki09+077.jpg" border="0" /></div><p align="justify">Αυτό που μου άρεσε στο συγκεκριμμένο μέρος ήταν ο κόσμος που ερχόταν. Ντάλα μεσημέρι καθημερινής και ώς τις 15.00 γέμισαν τα τραπεζάκια με καλοντυμένες παχουλές κυρίες που συχνά περπάταγαν με τη βοηθεια μπαστουνιού, με οικογένειες παπούδων και εγγονών, με ηλικιωμένα ζευγαράκια που ήρθαν για μεζέ. Τα παιδάκια έτρεχαν παντού ξέγνοιαστα και οι καλοβαλμένοι συνοδοί τους χαμογελαστά τσιμπούσαν τα μεζεδάκια. </p><p>Στην Αθήνα μόνο τρέχουμε και γκρινιάζουμε. Στη Θεσσαλονίκη χαμογελαστά ξέρουν να ζούν. </p>Marinahttp://www.blogger.com/profile/06463395129162398056noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-11603513.post-12654327540904256432009-07-19T15:11:00.015+00:002009-07-28T10:39:45.873+00:00Eλόδια<div align="justify">Περιδιαβάζοντας την ωραιότατη λίμνη Κερκίνη..πεινάσαμε. Βρήκαμε λοιπόν αυτό το εστιατόριο χαμένο μέσα στις λιμνούλες και στα πουλιά. </div><div align="justify">Καθίσαμε σε ένα τραπέζι με καθαρό τραπεζομάντηλο και με αυτή τη θέα..<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiugSBzpkakBEJuPHOo4vfX6u20vr1cdXXTkG-tRw6f2bGfc1gKj9sAhi33e1z7IV2XNETgtJnE97-6sYdvPd1yo99YUI9hukHBXpKSQt9r1o2MgSf8cNpaOvBY1SVrLJYKDBTi/s1600-h/IMG_0250.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5360191574260675330" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 161px; CURSOR: hand; HEIGHT: 114px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiugSBzpkakBEJuPHOo4vfX6u20vr1cdXXTkG-tRw6f2bGfc1gKj9sAhi33e1z7IV2XNETgtJnE97-6sYdvPd1yo99YUI9hukHBXpKSQt9r1o2MgSf8cNpaOvBY1SVrLJYKDBTi/s200/IMG_0250.JPG" border="0" /></a></div><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5360191079384954706" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 172px; CURSOR: hand; HEIGHT: 113px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7LibsGz_fFGAZIIj7D2dAXKT4jtn1X2FlHPEFV7gX-jFVol5YnGC2x83AE4tYAXX7TP_ZFpojwkvZ9jW1RlggtSP5-aR6_EZY0yQl8OpFIq6G1fWfQANQzljgA3WKe2s00LoU/s200/IMG_0246-1.JPG" border="0" />και παραγγείλαμε. Ωσπου να έρθει το φαγητό απολαμβάναμε δροσιά, τραγούδια πουλιών και σμήνη απο λιβελούλες που εκτελούσαν χορούς ερωτικούς..<br /><br /><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5360191896543075970" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 200px; CURSOR: hand; HEIGHT: 134px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz6lw7r-DLyAhQ8o2xSDTddF1_GLW0QIYtxjRcw_txN3MdxTBmkYpSJihx7HJDTFTwGZFkrsL7xdzDt4dFmPEDzcVoYJf7-3aAlQYJEPIsX1tbbg3nUs9lwqKhrveM6kolbr6s/s200/IMG_0266.JPG" border="0" /> Το φαγητό ήταν πλούσιο. Κατ' αρχήν πήραμε γριβάδια τηγανιτά που είναι ένα λιμναίο ψάρι χωρίς λέπια, ο κοινός κυπρίνος αλλά μικρότερο σε μέγεθος<img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5360193108096414210" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 200px; CURSOR: hand; HEIGHT: 150px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzPkQenTibTsPJJ6rlen-lTi8x096aDnQU3thiWyqAy0FvW-JIlIbpLqDhBjihFbtnVgg38BCTeKGqT4XEy4REGSc-xyeN62gYHnpRgEoz8KhCMzpaujVX4IhfUaBC9CpZXxJU/s200/Kerkini09+094.jpg" border="0" /> <p align="justify">Ηταν πολύ γευστικό αν και είχε πολλά ψιλα αγκαθάκια στο δέρμα του. Μαζί με τα γριβάδια πήραμε ωραία τηγανισμένες πατάτες, ψητές πιπεριές και χόρτα. Μετά φάγαμε βουβαλίσιες μπριτζόλες, σκέτο λουκούμι! Καλοψημένες και μαλακιές. Που δεν πρόλαβαν να φωτογραφηθούν γιατί ξέχασε η φωτογράφος τη κάμερα.. είμαστε απασχολημένοι με τη μπριτζόλα..<br /><br />Την σιγαλιά τη διέκοψε ένα γκρούπ τουριστών απο το ΚΑΠΗ Σερρών που εμφανίσθηκαν απο το πουθενά και το μέχρι τοτε ήσυχο ταβερνάκι γέμισε γέλια, ομιλίες και φασαρία. Τους κάθισαν όλους σε μεγάλα μακρουλά τραπέζια, τους έβαλαν και μουσική (νησιώτικα) και ...και... μετά άλλαξε το ολο σκηνικό. </p><p align="justify">Κατ' αρχήν ήρθαν οι πάπιες όσο πιο κοντά γίνεται απαιτώντας κάποια μερίδα, <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfIDHqqikWivI5N8Aj0_OmsE5HAru4kDgcUPN6PsczyowEIXjpauD9hBUU-eG5tyjMWebay7eju6JzsRMibz7M2px00gbqFR5hyMN8gV8NJpfGk3nUlgVE5mTwGuNe02AN0kNi/s1600-h/IMG_0261.JPG"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5360192700132357554" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 200px; CURSOR: hand; HEIGHT: 134px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfIDHqqikWivI5N8Aj0_OmsE5HAru4kDgcUPN6PsczyowEIXjpauD9hBUU-eG5tyjMWebay7eju6JzsRMibz7M2px00gbqFR5hyMN8gV8NJpfGk3nUlgVE5mTwGuNe02AN0kNi/s200/IMG_0261.JPG" border="0" /></a>ένα μποναμά.</p><br />Μετά ήρθε και ο Κινέζος.. και τι δεν είχε η πραμάτειά του.. <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYReQoD4ltB_fmw_sWK1jBltXpEw5F1WIbZ1csh7Pr6G-XmG9qg4MNrr3gFUouezLOK-1lJBTR834PWVc_KjZpYmWSvlt-_m9MIzkOwhueVD41AkAH37QgcYEdweCAB4Z5se_i/s1600-h/Kerkini09+087.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5360194343367919890" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 150px; CURSOR: hand; HEIGHT: 200px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYReQoD4ltB_fmw_sWK1jBltXpEw5F1WIbZ1csh7Pr6G-XmG9qg4MNrr3gFUouezLOK-1lJBTR834PWVc_KjZpYmWSvlt-_m9MIzkOwhueVD41AkAH37QgcYEdweCAB4Z5se_i/s200/Kerkini09+087.jpg" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />Ε μετά είπαμε να του δίνουμε. Ο λογαριασμός για 2 μερίδες γριβάδια, 1 πελώρια βουβαλίσια μπριτζόλα, μισό κιλό κρασί χύμα, 2 πατάτες, 1 ψητή πιπεριά και χόρτα = 25 ευρώ σύνολο!!!!Marinahttp://www.blogger.com/profile/06463395129162398056noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-11603513.post-10879487512940062682009-07-13T10:32:00.009+00:002009-07-13T17:01:22.661+00:00ΓιαλισκάριΜία παρέα φίλων μας κάλεσαν στη ψαροταβέρνα "Γιαλισκάρι" κοντά στο νεκροταφείο Παλ. Φαλήρου. Ηταν μία μουντή καλοκαιρινή βραδυά, με ένα μαύρο σύννεφο να απειλεί να μας κάνει μούσκεμα οσονούπω, πάνω απο το κεφάλι μας να μας αποτρέπει να πιάσουμε τραπεζάκι έξω.. αλλά να προτιμήσουμε τη μέσα αίθουσα.<br /><br /><div align="justify">Βρεθήκαμε σε ένα μακρουλό χώρο με ωραία στρωμένα τραπέζια, λευκά τραπεζομάντηλα, καθαρά μαχαιροπήρουνα, περιποιητικούς σερβιτόρους και με ενδιαφέρουσα διακόσμηση. Η τελευταία ήταν ράφια που πιάνανε όλο το χώρο του μαγαζιου, ράφια γεμάτα μινιατούρες ΄- ίσως μοντέλλα - ιστιοφόρων, εξάντες, τιμόνια καραβιών, κοράλια αλλά κυρίως μία βαλσαμωμένη <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Common_thresher"><span style="color:#000099;"><strong>αλεπού της θάλασσας</strong></span></a>, αρκετά μικρή (ευτυχώς) για να πιάνεται αλλά και αρκετά μεγάλη για να σου φάει το χέρι άμα σε πετύχει (φεύ!) μέσα στο νερό<img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5357901604875183842" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 200px; CURSOR: hand; HEIGHT: 136px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz-5uuXujfIFTypo354utpr_Z0LcqmMxRDHCzUPcNjm1NnRH4p8H4av7i0Syuc1Auj-FzIiVEQAHDeqiURIRz7rvwtJ6m5kwFq6F0Z7EjykjmrzcOosQyA-xVFLDx9s-vqwmcA/s200/July109+004.jpg" border="0" /></div><p align="justify">Δεν άντεξα και την τράβηξα φωτογραφία (το σκυλόψαρο δεξιά) με το στόμα της ανοιχτό και τις σειρές κοφτερών δοντιών έτοιμα! Μπρρ! </p><p align="justify">Εχοντας πείρα απο μέγεθος μερίδας διαφόρων εστιατορίων που πηγαίνουμε..έχοντας και μία κάποια πείνα, παραγγείλαμε γαύρο τηγανιτό, καλαμάκια τηγανιτά, σαρδέλλες στα κάρβουνα, γαρίδες, κουτσομούρες και χταπόδι απο ψαρικά καθώς και χόρτα, παντζάρια, πατάτες και κολοκύθια τηγανιτά, βραστά λαχανικά, κάτι σαγανάκια... Και τη πατήσαμε γιατί στο Γιαλισκάρι οι μερίδες είναι μεγάλες. Εκεί που αλλού θα μας έβγαζαν με το ζόρι 7 ψάρια ανά μερίδα, εδώ ήρθαν κάτι πιατέλλες με βουνό οι γαύροι.. αν το ξέραμε θα παίρναμε λιγώτερα γιατί μετά απο 4 ώρες φαγοπότι..δεν χώραγε τίποτ' αλλο και πήραμε τάπερ για το σπίτι! Η ποιότητα δε του φαγητού, απίστευτη. Οι σαρδέλλες ήταν παχουλές, καλοψημένες και ζουμερές, τα καλαμάρια λιώνανε στο στόμα, τις κουτσομούρες τις φάγαμε στον αέρα, δεν κάναμε το κόπο να τις καθαρίσουμε, το χταπόδι ήταν άπαιχτο, τεράστια η ποσότητά του για 6 άτομα, άλλοι 4 τρώγανε! Ενώ γαύρο δεν τρώω, τον συγκεκριμμένο το τάραξα, ποτέ μου δεν έχω φάει τόσο ωραίο! Οπως και τις γαρίδες τάραξα..παρόλλη τη πιθανή αναφυλαξία..που μπορεί να πάθαινα..(τίποτα δεν έπαθα) έφαγα με τη ψυχή μου!. </p><p align="justify">Η αίθουσα ήταν μισογεμάτη για Κυριακή βράδυ με βροχή. Γιατί βέβαια έκανε κατακλυσμό, απίστευτα νερά πέσανε! Οι σερβιτόροι ήσαν μόνο 2 αλλά τα καταφέρνανε πολύ καλά. Ούτε λεπτό δεν μείναμε παραπονεμένοι, πέρασαν ξανά και ξανά να δούνε αν θέλουμε κάτι (νερό-ποτά-γιατί για έξτρα φαγητό μάλλον χλωμό), για πότε καθάρισαν το τραπέζι στο τέλος και χωρίς να παραγγείλουμε φέρανε μία πιατέλλα καρπούζι για να φάει ένας λόχος!! </p><p align="justify">Δεν πληρώσαμε εμείς, είδα όμως τι έδωσε ο φίλος μας στο σερβιτόρο, και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι για αυτά που φάγαμε δεν είναι καθόλου ακριβό! </p><p>Ευχαριστηθήκαμε πάρα πολύ και θα ξαναπάμε! </p><p></p>Marinahttp://www.blogger.com/profile/06463395129162398056noreply@blogger.com3