Χαμόδρακας

Περιδιαβάζοντας τις ομορφιές της Θεσσαλονίκης..πεινάσαμε.

Που να πάμε..πού να πάμε.. Πάμε στη Καλαμαριά;

Πηγαίνοντας μέσα στη ζέστη, στρίψαμε κάτι δρομάκια και βρεθήκαμε στο Χαμόδρακα..ένα ωραίο σκιερό εστιατόριο με θέα.. Για τη θέα κυριως ήρθαμε

Ε! Και για το φαγητό. Που ήταν άξιο λόγου. Μύδια τηγανιτά και σκουμπρί στα κάρβουνα.. και τσίπουρ βέβαια. Και μιά σαλάτα.

Αυτό που μου άρεσε στο συγκεκριμμένο μέρος ήταν ο κόσμος που ερχόταν. Ντάλα μεσημέρι καθημερινής και ώς τις 15.00 γέμισαν τα τραπεζάκια με καλοντυμένες παχουλές κυρίες που συχνά περπάταγαν με τη βοηθεια μπαστουνιού, με οικογένειες παπούδων και εγγονών, με ηλικιωμένα ζευγαράκια που ήρθαν για μεζέ. Τα παιδάκια έτρεχαν παντού ξέγνοιαστα και οι καλοβαλμένοι συνοδοί τους χαμογελαστά τσιμπούσαν τα μεζεδάκια.

Στην Αθήνα μόνο τρέχουμε και γκρινιάζουμε. Στη Θεσσαλονίκη χαμογελαστά ξέρουν να ζούν.