"Ο Καμπούρης"

Την Μεγάλη Παρασκευή βρεθήκαμε με κάποιους φίλους μας στο Ναύπλιο. Αποφασίσαμε να αποφύγουμε τα εστιατόρια της πόλης, γιατί γινόταν ένας μικρός έως πελώριος χαμός απο το κόσμο, και να πάμε στον γνωστό μας "Τσακίρη" στη ΄Νέα Κίο όπου ως τώρα τρώμε όμορφα, απολαμβάνουμε καλό σέρβις, φρέσκο ψάρι και θέα θάλασσα.

Στο τηλέφωνο μας είπε ότι δεν κλείνει τραπέζι Μεγ. Παρασκευή, όποιος έρθει πρώτος"μέρες που είναι τώρα" πιάνει τραπέζι, οι άλλοι περιμένουν, όμως "Ελάτε κύριε Κ μου και κάτι θα σας βρούμε". Και πήγαμε.

Μόνο που γινόταν ο σκοτωμός..και βέβαια ούτε τραπέζι βρήκαμε, ούτε καρέκλα, ούτε σκαμνάκι. Βρήκαμε μόνο ημίτρελλους οδηγούς να έχουν κλείσει τους παρκαρισμένους και να γίνεται μπάχαλο. Φύγαμε κακήν κακώς και νηστικοί. Πήγαμε λοιπόν λίγο παρακάτω,

στη ταβέρνα του "Καμπούρη" που δεν είχαμε ποτέ δοκιμάσει. Ωσπου να καθίσουμε, είχε ήδη στρώσει το τραπέζι μας και αραδιάσει τους Μεγ. Παρασκευάτικους μεζέδες..ό,τι δλδ σερβίριζε για τη μέρα εκείνη, μαζί με ζεστό ψωμί φρέσκο (όχι ξαναζεσταμένο), μπόλικο νερό και το γκαρσόνι να περιμένει να πάρει παραγγελία για τα ποτά μας.
Δεν είχαμε κλείσει τραπέζι στον Καμπούρη, τυχαία βρήκαμε και εκείνο. Η περιποίηση όμως και το χιούμορ του ιδιοκτήτη..δεν περιγράφεται.
Η θέα έξω απο το μαγαζί του..η παραπάνω.
Θα ξαναπάμε να δοκιμάσουμε και το ψάρι του.

Σημαντική η διαφορά με τον "παλιό" μας φιλο τον Τσακίρη που δεν έκανε τον κόπο ούτε να μας κυττάξει..θα μπορούσε να είχε κάνει πολλά πράγματα, να μας πεί απο την αρχή να το ξεχάσουμε, αντί να μας κουβαλήσει εκεί για να εισπράξουμε...την αδιαφορία του. Λίγο τάκτ, δεν βλάπτει παιδιά!