Ρεστοκριτική

Σύμφωνα με αυτό το άρθρο, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για "που" να προτιμήσει να πηγαίνει να τρώει ή τι να περιμένει. Αν αυτά που λέει είναι σωστά, όλες οι κριτικές εστιατορίων που διαβάζουμε στον Τύπο, πιθανά να είναι φτιαχτές, γιατί άμα κάποιος εστιάτωρ σου κάνει το τραπέζι, τι λόγο έχεις να γράψεις κακά λόγια, μαντάμ/μεσιέ στη φυλλάδα σου? Αντίστοιχα αν ο κάθε ρεστοκριτικός περιμένει να τον ξέρουν και να του κάνουν το τραπέζι, γράφει τα χειρότερα όταν οι επιθυμίες του δεν γίνουν αποδεκτές. .

Τα γράφω αυτά γιατί έχω άποψη πρώτο χέρι. Γιατί πέρυσι έγραψα μιά κακή κριτική για ένα εστιατόριο στη Δροσιά-Αττικής. Επειδή όλα ήταν χάλια. Μετά απο λίγο καιρό ο ιδιοκτήτης μου έστειλε e-mail και με απείλησε ότι άν δεν τραβήξω το άρθρο απο το Ιντερνέτ, θα με πάει δικαστήριο. Ρώτησα δικηγόρο και με συνεβούλευσε να το αποσύρω. Και το απέσυρα. Μετά ο ίδιος ιδιοκτήτης με κάλεσε στο εστιατόριό του να μου κάνει το τραπέζι σαν thank you. Σκέφου να ήμουνα καμμιά σούπερ-ντούπερ δημοσιογράφος του τομέα Γαστρονομίας. Θα πάχαινα απο τα "φιλοδωρήματα".