Απ' έξω το μαγαζί δεν λέει τίποτα, ένα μακρουλό κτίριο, άχρωμο, άοσμο
Από μέσα όμως
ζεστό με ωραία καθίσματα αλλά και καναπέδες.
Το σέρβις εξαιρετικό, τα ποτά επίσης. Το κρασί μας ήρθε στη σωστή θερμοκρασία μέσα σε σαμπανιέρα, το ανθοδοχείο του τραπεζιού είχε υπέροχα φρέσκα λουλουδάκια τίποτα δήθεν, απλά λουλουδάκια.
Τι περιμένει κανείς απο μία πιτσαρία, πέρα απο τα παραφινέλαια, την πίτσα, την βασίλισσα της βραδυάς. Τέτοια πίτσα όμως δεν έχω φάει ποτέ μου και πουθενά.
Ενα τεράστιο πιάτο με λεπτή ζύμη που μύριζε λάδι τρούφας..αρκετά τραγανιστή αλλά όχι και ξερή. Από πάνω φρέσκια ρόκα. Και ξεφύγαμε απο την καταπίεση της κλασικής ντομάτας που στο τέλος μας σερβίριζαν το χιλιοκατεψυγμένο κουφάρι της στα γνωστά μαγαζιά-αλυσίδες..
Αυτό που είχα μπροστά μου διέφερε..Το άρωμα της τρούφας έσπασε τη μύτη των συνοδών μου που παράτησαν τα φαγητά τους και κύτταζαν λαίμαργα το πιάτο μου..
Το κάτι άλλο ήταν...είναι..και θα είναι γιατί σκοπεύω να φάω μία τέτοια αύριο..ναί θα κάνουμε 80 χλμ πήγαινε-έλα για μιά πίτσα, εντάξει για 3 πίτσες...για δέσιμο ετσι?
Γούστα είναι αυτά.