Ο πελάτης θα έρθει, θα φάει και θα πιεί. Κάποια στιγμή θα περάσει και απο τη τουαλέττα, οι γυναίκες ίσως περισσότερο απο τους άνδρες (έχουμε και μικρότερη κύστη). Σε αυτό το σημείο αρχίζουν να παίζουν τα όργανα..απο ελαφρύ φλάουτο έως φάλτσα καραμούζα μέσα στο αυτί σου. Για να εξηγούμαι, το στήσιμο της
τουαλέτας δεν έχει να κάνει με το υπόλοιπο μαγαζί, μπορεί να σερβίρουν
πιτόγυρο και η τουαλέτα να είναι ρωμαϊκού τύπου με πίδακες και μάρμαρα. Η να πρόκειται για εστιατόριο με 15 αστέρια Μισελέν και η τουαλέτα να είναι σαν τα αποχωρητήρια του Ηλεκτρικού στη Πλατεία Βικτωρίας (προ μετρό εποχής), πλακάκι ψόφιο πράσινο με μπαλώματα λευκά (γιατί τους χάλασαν οι σωλήνες), καθαρά μεν, απο στύλ όμως...μπλιάχ!
Αυτό το ψώνιο με την αισθητική της τουαλέτας χώρων εστίασης ξεκίνησε απο το Πατητήρι του Πέτσα, παλιά ταβέρνα στα Μεσόγεια. Για να τη βρείς, προ GPS εποχής, ήθελες χάρτη ή έπρεπε να σε πάνε. Οταν έφθανες στο προορισμό σου, υπήρχαν 2 πατητήρια, δεξιά ένα συμπαθητικό κτίσμα με το όνομά του να φαίνεται και αριστερά ένα σκοτεινό παράπηγμα με λασπόνερα μπροστά χειμώνα-καλοκαίρι. Τη πρώτη φορά που το είδα είπα ότι παω σε μαντρί. Είχαμε φάει πολύ καλά και στα δύο πατητήρια αυτό να λέγεται, το σκοτεινό χάλασμα όμως είχε ΚΑΙ αξιοσημείωτη τουαλέτα. Ο άνθρωπος είχε επενδύσει εδώ. Στην είσοδο του μπάνιου, είχε μία μεγάλη άνετη πολυθρόνα με κόκκινο ύφασμα και ποδαράκια-λιονταράκια. Ο κυρίως χώρος κατακάθαρος, μεγάλοι καθρέφτες, ωραίοι νιπτήρες, κελαρυστό νερό, παντού στα κόκκινα. Απίστευτο! Απο εκεί ξεκίνησε η έμπνευση για το οδοιπορικό.
Ο καθένας βάζει και διαφορετική είσοδο/πόρτα/κουρτίνα πρός τις τουαλέτες του μαγαζιού.
Μου είχε τύχει σε ένα εστιατόριο στο Αργος Αργολίδας, η πόρτα πρός τη τουαλέτα να έχει μεγάλη επιγραφή "ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟ ΣΚΑΛΙ" γιατί όταν άνοιγε υπήρχε πονηρό σκαλοπάτι το οποίο ουκ ολίγοι ασυγκράτητοι πελάτες θα είχαν σίγουρα μετρήσει και με τα μούτρα προσγειωθεί στα ενδότερα..κοψοχολιασμένοι..για να μη πώ ..κατουρημένοι. Πέρυσι που ξαναπήγα εκεί, είδα νέα αλλαγή. Το σκαλί σκοτώστρα έχει εξαφανισθεί, απλά έγινε επικλινές επίπεδο..το κοινό απαλά κατηφορίζει πρός την ανακούφιση.Αλλοι βάζουν βέλη, ακολουθείστε τα για να βρεθείς κάπου έξω, πίσω απο τη ταβέρνα. Περνάει ο πελάτης απο την αποθήκη, καμμιά φορά και απο το σταύλο, με προσοχή οι κυρίες με τις γόβες μη βουλιάζουν τα ποδαράκια τους σε..ασε καλύτερα τι, αυτό σε ταβέρνα στη περιοχή Σαρωνικού. Στο Ναύπλιο είχα φάει σε ένα τσιπουράδικο στην οδό Ασκληπιού όπου η τουαλέτα ήταν πίσω απο το μαγαζί σε ένα κήπο ονειρεμένο, κατέβηκα μαρμάρινα σκαλιά και βρέθηκα σε καθαρούς απαλά φωτισμένους χώρους και όλα μύριζαν άρωμα γαρδένιας..απο τις γύρω γλάστρες. Δυστυχώς δεν έχω πάντα μία φωτογραφική μηχανή μαζί μου. Αυτός ο άλλος κόσμος άξιζε. Επιφυλάσσομαι πάντως..
Οχι δεν πρόκειται για άδειο ψυγείο. Αυτή είναι πόρτα που οδηγεί στη τουαλέτα χώρου εστίασης. Με πολύ χιούμορ, θα έλεγα!
Ανδρών-γυναικών πιό εύγλωττη δεν γίνεται! Κέντρο Αθήνας.
Ανάγλυφοι χαρταετοί και καραβάκια σε είσοδο τουαλέτας, μαγειρείου στη Γλυφάδα. Υπέροχη αίσθηση, ξαφνικά βρίσκεσαι αλλού.
Αυτή τη πολυθρόνα την είχα βρεί σε κινέζικο εστιατόριο στη Γλυφάδα.
Ανετα να κάθεται η πελάτισσα περιμένωντας τη φίλη της ή τη κόρη της να βγεί απο "το
μέρος".
Οι πρωτότυποι νιπτήρες βρίσκονται στη Φώκαια Αττικής στο ΧΗ.ΜΑ που πάμε και τρώμε καλά. Με τους κουβάδες αυτούς οι παλιές νοικοκυρές σφουγγάριζαν τα πλακάκια της κουζίνας ή τα μωσαϊκά πατώματα..Απο τις καλύτερες που έχω δεί μέχρι τώρα.
Εδώ πάλι έχουμε ένα ωραίο σκηνικό τουαλέττας, με φρέσκα λουλούδια, καθαρούς νιπτήρες, αν έλειπε και το πλαστικό μπουκάλι για το σαπούνι θα ήταν τέλειο. Ο χώρος στη Κηφισιά.
Ποιό σαφές για το ποιός ανακουφίζεται που, δεν γίνεται. Οι κύριοι μπαίνουν σε πόρτα με φωτογραφία μπουκαλιών μπύρας. Οι κυρίες πάλι λατρεύουν την Οντρεϋ Χέμπορν. Σε μεζεδοπωλείο στη Καλλιθέα.
Εκεί που δεν το περιμένεις, σε ένα ταβερνάκι στη μέση του πουθενά, στην επαρχία, ζητάς να πάς τουαλέττα και πέφτεις πάνω σε 2 πόρτες με χαμογελαστά πρόσωπα. Σκίτσα πάνω στη πόρτα. Τι άλλο να ζητήσει κανείς;
Το καλύτερο το άκουσα σε ταβέρνα στο Αιγάλεω, όταν πήγα στη τουαλέτα. Πρίν μπώ με παρέλαβε μια γυναίκα - του μαγαζιού υπέθεσα - περήφανη να μου πεί για τη πρόσφατη απεντόμωση που έκαναν. Της χαμογέλασα, κάπως αμήχανα, μπήκα μέσα στο μώβ-ρόζ-μπλέ μπάνιο τα πλακάκια σε αυτές τις αποχρώσεις απο το ταβάνι μέχρι το πάτωμα, εντυπωσιακό αν και δυσάρεστο κάπως. Εκλεισα τη πόρτα και ιδού το θαύμα της απεντόμωσης, 2 νεκρές κατσαρίδες απο τις μεγάλες εκείνες με τα φτερά. Μιά σκούπα, δεν έχετε;
Αυτή τη λεζάντα την είδα σε πόρτα ψαροταβέρνας στη Γλυφάδα. Για τους άνδρες είχε ένα Τρίτωνα, αλλά δεν μπορούσα να βγάλω φωτογραφία, γιατί υπήρχαν κάτι άνδρες μέσα και θα λέγανε ότι είμαι..ψιλοανώμαλη..αν άκουγαν τα κλίκ της μηχανής.
Ανδρικές τουαλέτες για τον νεαρό με το ωραίο κούρεμα και τη δεσποινίδα με το σικάτο φορεματάκι σε καφέ στη Γλυφάδα..περιοχή Αγίου Κωνσταντίνου. Έτος 2022.
Εδώ έχουμε πέτρινες γούρνες για νιπτήρες. Θα ήταν τέλειος συνδυασμός αν η καθαρίστρια μάζευε το σφουγγαράκι. Σε ιταλικό εστιατόριο στο Πάλαιό Φάληρο. Περιοχή Ζησιμοπούλου. Έτος 2022.
Η πέτρα δίνει και παίρνει. Όλα όμως δείχνουν μία άλλη άποψη. Γνησιότητα και καλαισθησία. Στο Ρουφ. Έτος 2022.
Το οδοιπορικό συνεχίζεται.. με μία μικρούτσικη φωτογραφική μηχανή εξορμώ..και παγιδεύω εντυπώσεις. Αν βρώ κάτι καλό θα επανέλθω με περισσότερες φωτογραφίες.
Μετά από κάποια χρόνια αντικατέστησα τη φωτογραφική μηχανή με το κινητό...που το παίρνω ΚΑΙ στις τουαλέτες, (όπως όλος ο κόσμος). Βρήκα μία ταβέρνα με πολύ ιδιαίτερες τουαλέτες. Καθαρές εννοείται αλλά οι πόρτες για κυρίες και κυρίους, πολύ ιδιαίτερες. Τις είδα το 2022 στο Ζεμπερέκι του Μοσχάτου.
Κάπου στον Υμηττό, όχι όμως πολύ ψηλά, σε ένα ωραίο ταβερνάκι, ιδού οι τουαλέτες τους, ανδρικές και γυναικείες. Μπράβο στην ευρηματικότητα τους.
