Χαμόδρακας

Περιδιαβάζοντας τις ομορφιές της Θεσσαλονίκης..πεινάσαμε.

Που να πάμε..πού να πάμε.. Πάμε στη Καλαμαριά;

Πηγαίνοντας μέσα στη ζέστη, στρίψαμε κάτι δρομάκια και βρεθήκαμε στο Χαμόδρακα..ένα ωραίο σκιερό εστιατόριο με θέα.. Για τη θέα κυριως ήρθαμε

Ε! Και για το φαγητό. Που ήταν άξιο λόγου. Μύδια τηγανιτά και σκουμπρί στα κάρβουνα.. και τσίπουρ βέβαια. Και μιά σαλάτα.

Αυτό που μου άρεσε στο συγκεκριμμένο μέρος ήταν ο κόσμος που ερχόταν. Ντάλα μεσημέρι καθημερινής και ώς τις 15.00 γέμισαν τα τραπεζάκια με καλοντυμένες παχουλές κυρίες που συχνά περπάταγαν με τη βοηθεια μπαστουνιού, με οικογένειες παπούδων και εγγονών, με ηλικιωμένα ζευγαράκια που ήρθαν για μεζέ. Τα παιδάκια έτρεχαν παντού ξέγνοιαστα και οι καλοβαλμένοι συνοδοί τους χαμογελαστά τσιμπούσαν τα μεζεδάκια.

Στην Αθήνα μόνο τρέχουμε και γκρινιάζουμε. Στη Θεσσαλονίκη χαμογελαστά ξέρουν να ζούν.

Eλόδια

Περιδιαβάζοντας την ωραιότατη λίμνη Κερκίνη..πεινάσαμε. Βρήκαμε λοιπόν αυτό το εστιατόριο χαμένο μέσα στις λιμνούλες και στα πουλιά.

Καθίσαμε σε ένα τραπέζι με καθαρό τραπεζομάντηλο και με αυτή τη θέα..

και παραγγείλαμε. Ωσπου να έρθει το φαγητό απολαμβάναμε δροσιά, τραγούδια πουλιών και σμήνη απο λιβελούλες που εκτελούσαν χορούς ερωτικούς..

Το φαγητό ήταν πλούσιο. Κατ' αρχήν πήραμε γριβάδια τηγανιτά που είναι ένα λιμναίο ψάρι χωρίς λέπια, ο κοινός κυπρίνος αλλά μικρότερο σε μέγεθος

Ηταν πολύ γευστικό αν και είχε πολλά ψιλα αγκαθάκια στο δέρμα του. Μαζί με τα γριβάδια πήραμε ωραία τηγανισμένες πατάτες, ψητές πιπεριές και χόρτα. Μετά φάγαμε βουβαλίσιες μπριτζόλες, σκέτο λουκούμι! Καλοψημένες και μαλακιές. Που δεν πρόλαβαν να φωτογραφηθούν γιατί ξέχασε η φωτογράφος τη κάμερα.. είμαστε απασχολημένοι με τη μπριτζόλα..

Την σιγαλιά τη διέκοψε ένα γκρούπ τουριστών απο το ΚΑΠΗ Σερρών που εμφανίσθηκαν απο το πουθενά και το μέχρι τοτε ήσυχο ταβερνάκι γέμισε γέλια, ομιλίες και φασαρία. Τους κάθισαν όλους σε μεγάλα μακρουλά τραπέζια, τους έβαλαν και μουσική (νησιώτικα) και ...και... μετά άλλαξε το ολο σκηνικό.

Κατ' αρχήν ήρθαν οι πάπιες όσο πιο κοντά γίνεται απαιτώντας κάποια μερίδα, ένα μποναμά.

Μετά ήρθε και ο Κινέζος.. και τι δεν είχε η πραμάτειά του..













Ε μετά είπαμε να του δίνουμε. Ο λογαριασμός για 2 μερίδες γριβάδια, 1 πελώρια βουβαλίσια μπριτζόλα, μισό κιλό κρασί χύμα, 2 πατάτες, 1 ψητή πιπεριά και χόρτα = 25 ευρώ σύνολο!!!!

Γιαλισκάρι

Μία παρέα φίλων μας κάλεσαν στη ψαροταβέρνα "Γιαλισκάρι" κοντά στο νεκροταφείο Παλ. Φαλήρου. Ηταν μία μουντή καλοκαιρινή βραδυά, με ένα μαύρο σύννεφο να απειλεί να μας κάνει μούσκεμα οσονούπω, πάνω απο το κεφάλι μας να μας αποτρέπει να πιάσουμε τραπεζάκι έξω.. αλλά να προτιμήσουμε τη μέσα αίθουσα.

Βρεθήκαμε σε ένα μακρουλό χώρο με ωραία στρωμένα τραπέζια, λευκά τραπεζομάντηλα, καθαρά μαχαιροπήρουνα, περιποιητικούς σερβιτόρους και με ενδιαφέρουσα διακόσμηση. Η τελευταία ήταν ράφια που πιάνανε όλο το χώρο του μαγαζιου, ράφια γεμάτα μινιατούρες ΄- ίσως μοντέλλα - ιστιοφόρων, εξάντες, τιμόνια καραβιών, κοράλια αλλά κυρίως μία βαλσαμωμένη αλεπού της θάλασσας, αρκετά μικρή (ευτυχώς) για να πιάνεται αλλά και αρκετά μεγάλη για να σου φάει το χέρι άμα σε πετύχει (φεύ!) μέσα στο νερό

Δεν άντεξα και την τράβηξα φωτογραφία (το σκυλόψαρο δεξιά) με το στόμα της ανοιχτό και τις σειρές κοφτερών δοντιών έτοιμα! Μπρρ!

Εχοντας πείρα απο μέγεθος μερίδας διαφόρων εστιατορίων που πηγαίνουμε..έχοντας και μία κάποια πείνα, παραγγείλαμε γαύρο τηγανιτό, καλαμάκια τηγανιτά, σαρδέλλες στα κάρβουνα, γαρίδες, κουτσομούρες και χταπόδι απο ψαρικά καθώς και χόρτα, παντζάρια, πατάτες και κολοκύθια τηγανιτά, βραστά λαχανικά, κάτι σαγανάκια... Και τη πατήσαμε γιατί στο Γιαλισκάρι οι μερίδες είναι μεγάλες. Εκεί που αλλού θα μας έβγαζαν με το ζόρι 7 ψάρια ανά μερίδα, εδώ ήρθαν κάτι πιατέλλες με βουνό οι γαύροι.. αν το ξέραμε θα παίρναμε λιγώτερα γιατί μετά απο 4 ώρες φαγοπότι..δεν χώραγε τίποτ' αλλο και πήραμε τάπερ για το σπίτι! Η ποιότητα δε του φαγητού, απίστευτη. Οι σαρδέλλες ήταν παχουλές, καλοψημένες και ζουμερές, τα καλαμάρια λιώνανε στο στόμα, τις κουτσομούρες τις φάγαμε στον αέρα, δεν κάναμε το κόπο να τις καθαρίσουμε, το χταπόδι ήταν άπαιχτο, τεράστια η ποσότητά του για 6 άτομα, άλλοι 4 τρώγανε! Ενώ γαύρο δεν τρώω, τον συγκεκριμμένο το τάραξα, ποτέ μου δεν έχω φάει τόσο ωραίο! Οπως και τις γαρίδες τάραξα..παρόλλη τη πιθανή αναφυλαξία..που μπορεί να πάθαινα..(τίποτα δεν έπαθα) έφαγα με τη ψυχή μου!.

Η αίθουσα ήταν μισογεμάτη για Κυριακή βράδυ με βροχή. Γιατί βέβαια έκανε κατακλυσμό, απίστευτα νερά πέσανε! Οι σερβιτόροι ήσαν μόνο 2 αλλά τα καταφέρνανε πολύ καλά. Ούτε λεπτό δεν μείναμε παραπονεμένοι, πέρασαν ξανά και ξανά να δούνε αν θέλουμε κάτι (νερό-ποτά-γιατί για έξτρα φαγητό μάλλον χλωμό), για πότε καθάρισαν το τραπέζι στο τέλος και χωρίς να παραγγείλουμε φέρανε μία πιατέλλα καρπούζι για να φάει ένας λόχος!!

Δεν πληρώσαμε εμείς, είδα όμως τι έδωσε ο φίλος μας στο σερβιτόρο, και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι για αυτά που φάγαμε δεν είναι καθόλου ακριβό!

Ευχαριστηθήκαμε πάρα πολύ και θα ξαναπάμε!