και μπήκαμε στο χώρο. Αψογος απο πλευράς θεσης και θέας. Ενας εξυπηρετικότατος σερβιτόρος μας έφερε τον κατάλογο την ώρα που
απολάμβανα τη θέα..όλη η μαρίνα με τα κότερα πιάτο μπροστά μου, στο βάθος η Καστελλα.. Απαλός ο ήλιος, απλά χάϊδευε τα κεφάλια μας, ενώ ερχόταν το ηλιοβασίλεμα με τα πινέλα του, για να βάψει τον ουρανό.
Παραγγείλαμε στην αρχή ένα ουζάκι, γαύρο, φέτα ψητή, βραστά λαχανικά, μύδια τηγανιτά και μία παέλια με λευκό κρασί για αργότερα.
Οταν δοκίμασα τα μύδια μου ήρθε στο νού η Θεσσαλονίκη του Ιουλίου φέτος όπου τα τρώγαμε σχεδόν καθημερινά. Ηταν μεγάλα, ζουμερά απο μέσα και ωραία τηγανισμένα απέξω..του τόπα κιόλας του Κ ..μύρισε Θεσσαλονίκη. Χάρηκα που επιτέλους και η Αθήνα έμαθε να ..έχει σωστά μύδια! Ωσπου να έρθει η παέλια, είχαμε σχεδόν χορτάσει..την πήραμε μαζί μας για το σπίτι (όπου την έφαγα για μεσημεριανό σήμερα). Αυτό που με ξενισε λίγο στο φαγητό ήταν η παντελής έλλειψη αλατιού. Ηταν ανάλατα όλα, τα ψάρια, η παέλια, τα μύδια, ακόμη και η σαλάτα. Ο μέτρ μου εξήγησε ότι βάζουν το βασικό αλάτι όταν μαγειρεύουν και μετά το αφήνουν στον πελάτη πόσο θέλει εκείνος να προσθέσει. Επειδή, σαν άτομο δεν μου αρέσει το πολύ αλάτι στα φαγητά μου, όσα πιάτα είναι πολυ αλμυρά συνήθως δεν τα τρώω και αν πρέπει να τα φάω, μετά διψάω μέσα στη νύχτα φοβερά και πίνω και 2 μπουκάλια νερό, μου έκανε μεγάλη θετική εντύπωση που την ίδια νύχτα δεν δίψασα. Ούτε βαρυστομαχιάσαμε.
Πληρώσαμε περί τα 85 ευρώ σε ενα περιβάλλον που συνεδύαζε και θέα και καλό φαγητό!. Φεύγοντας πήρα μια χαρτοπετσέτα με τα στοιχεία του μαγαζιού μαζί μου. Ε! Βέβαια! Εχει κατάστημα και στη Καλαμαριά! Επρεπε να το υποψιαστώ...απο τα μύδια!
