Πατάτες

Το μαγείρεμα για μένα είναι σαν τον πονοκέφαλο της νοικοκυράς. Μία ημικρανία μου έρχεται όχι γιατί δεν ξέρω να μαγειρεύω αλλά για το φόβο του αποτελέσματος. Οι στόχοι μου πολύ υψηλοί, η τεχνική μου γαμ..έτα Απο ιδέες..άλλο τίποτα. Απο προμήθειες..άλλο τίποτα..τη μύτη μου μονίμως την έχω μέσα σε υλικά είτε φαγώσιμα, είτε βοηθητικά. Το αποτέλεσμα όμως είναι εκείνο που μετράει. Οι προθέσεις μου άριστες..πολύ συχνά όμως για άλλα πάω, στην πορεία άυτοσχεδιάζω και το αποτέλεσμα..κάπως έτσι

και καλά να το καταλάβω εγκαίρως..να έχω τον χρόνο να το ξανακάνω. Συχνά όπως χθές δεν το καταλαβαίνω. Το καταλαβαίνουν οι άλλοι στην πορεία..

Χθές λοιπόν αποφάσισα να κάνω τυρόπιττα. Τα υλικά υπέροχα, φύλλο χειροποιητο απο τη Πόλη, τυρί καλό, μυρωδικά απο παρτέρι μου, τι άλλο ήθελα? ΜΥΑΛΑΑΑΑ! Αντί να ακολουθήσω τη συνταγή, αυτοσχεδίασα τρομάρα μου..έβαλα και λουκάνικο μέσα (αγριογούρουνου, άκου πράγματα, χάθηκε το γουρουνάκι?) και το τυρί αντί να βάλω μυτζήθρα, μανούρι ή κάτι όχι πολύ αλμυρό, έβαλα φέτα...που δεν την ξαλμύρισα προηγουμένως.. Παρουσίαση πολύ ωραία, είχε γίνει το φύλλο όνειρο. Μόνο φύλλο τελικά φάγαμε γιατί μέσα ήταν ΛΥΣΣΑ. Ηπιε ο καθένας μας 1 λίτρο νερό και άλλο ένα λίτρο κατά τη διάρκεια της νύχτας!.

Ετσι το θέμα καθημερινού φαγητού..πρόβλημα. Εν μέρει το έχω λύσει. Ακολουθώ αυστηρά τις συνταγές που επιλέγω. Σήμερα θα κάνω κινέζικο. (Τα έθνικ πιάτα είναι εύκολα για μένα, ιδιαίτερα τα Ινδικά-έχω πείρα απο την Αγγλία).

Τις φορές όμως που τη πατάω, έχω βρεί μία λύση που ποτέ ως τώρα δεν μετάνοιωσα. Οταν η συνταγή αποτυγχάνει εμφανίζεται η συμβία με τα πέπλα της..

ή με τα αυτάκια της όρθια

να μπαλωσει κάπως την επανάληψη της ομελέττας. Στο τέλος απο το πολύ κακάρισμα, μη κάνουμε και αυγά..

Φάε θέα

Οταν η θέα απο μπροστά είναι αυτή

και πίσω ετούτες

αν δε και στη μέση σου σερβίρουν ολόφρεσκα τηγανητά λουτσάκια ή μπακαλιαράκια, 1 χωριάτικη και λίγο κρασί, τι άλλο θέλεις πιά?

...................................

Ταβέρνα Τσακίρης, Νέα Κίος, Αργολίδα

Tσίκλα ΕΛΜΑ

Αγαπητή μου Τσίκλα Ελμα

Σου γράφω για πρώτη φορά για να σου εκφράσω, το παράπονό μου για τη κατάσταση της υγείας σου!. Απο τότε που ήμουνα παιδί, ήσουνα η αγαπημένη μου τσίκλα, τότε που κυκλοφορούσες σε άσπρους κρυστάλλους που κόλλαγαν στα δόντια, εγώ σε μάσαγα. Εϊχες την ωραιότερη γεύση και διαρκούσες πάρα πολύ. Επνιγες όλες τις οσμές, τη τσιγαρίλα, ακόμη και τη σκορδίλα. Ησουν το ίνδαλμά μου!

Μετά βγήκες στην παραπάνω μορφή χωρίς ζάχαρη αλλά και σε αυτήν τη μορφή

καθώς και σε κάποια άλλα κουτάκια με γεύσεις πορτοκαλιού κλπ. Ησουν ακριβώτερη απο τις άλλες τσίκλες, αλλά πάντα σε προτιμούσα για την ιδιαιτερότητά σου, να διαρκείς, να καλύπτεις όλες τις γεύσεις του παλιού γεύματος, να ευφραίνεις και να αρωματίζεις. Σε μάσαγα με τις ώρες. Η κάθε τσάντα μου (και εχω πολλές) είχε απο ένα κουτάκι σου.

Τώρα όμως θα αναγκαστώ μετά απο τόσα χρόνια να σε εγκαταλείψω γιατί πρώτη εσύ με έρριξες. Χάλασες αυτή σου την ιδιαιτερότητα. Δεν διαρκείς παρά το πολύ 1 λεπτό, μετά γίνεσαι ένα άοσμο λάστιχο που μόνο για φτύσιμο είναι. Πιο πολύ διαρκούν οι πάμφθηνες τσικλόφουσκες των περιπτέρων.

Στην αρχή σκέφτηκα μήπως έφταιγε το περίπτερο της γειτονιάς, μήπως σε είχε βάλει στον ήλιο όπου έλιωσες και χάλασε η γεύση. Πήρα σβάρνα τα σουπερμάρκετ, Σκλαβενίτη, ΑΒ, Champion, Atlantic, μεγάλα περίπτερα, έφθασα μέχρι το Mastiha Shop της Κριεζώτου, η έρευνα βάστηξε 6 μήνες, τόσο μου πήρε για να διαπιστώσω ότι δεν φταίνε οι πωλητές, η τωρινή σου γεύση δεν έχει καμμία σχέση με εκείνη που είχες πρό 2 ετών. Εκανες οικονομία στη γεύση, βάζεις λιγώτερη μαστίχα στα κουφετάκια και πολύ ζάχαρη..έτσι δεν είναι?

Θα μου πείς ότι το κόστος της ζωής ακρίβηνε, το ίδιο και τα υλικά, λιπάσματα, χαρτί, επεξεργασίες. Αρα επειδή ακριβαίνει η ζωή πρέπει να κόψεις την ποιότητα. Να είσαι και ακριβή στα λάχανα και φτηνή στ' αλεύρια. Λυπάμαι δεν θα σε ακολουθήσω σε αυτή σου την πορεία. Κρίμα.

Εχε γειά

Μαρίνα.