Περί λεξικών

Στα ΝΕΑ του Σαββάτου, πήραμε και το λεξικό της Ελληνικής Κουζίνας που με έβαλε σε πολλές σκέψεις γιά το τι είναι ελληνική κουζίνα ( Μήπως έφταιγε το Γιαου - Δυο τμήμα, που ήταν αφιερωμένο το ένθετο ?)

Σας παραθέτω τα ακόλουθα λήμματα:

Γιαπράκια
Γιουφκάδες
Γκιεσλεμέδες
Γκιζλεμόπιτα
Γκιούλμπασι
Σαλάτα με γκρειπφρουτ, ρόκα και κοπανιστή Μυκόνου
Πουρές γλυκοπατάτας με ξινομυθήθρα και τρουφέλαιο
Γλώσσα ποσέ στον φούρνο με κρασί Chardonnay

Τι να σας πω, σίγουρα αφού κατοικούμε στο άκρο της Βαλκανικής, είναι λογικό να έχουμε υποστεί επιδράσεις από τους γείτονες αλλά ενταξει, δεν θα πρέπει να υπαρχουν και κάποια όρια η κριτήρια ώστε να πολιτογραφηθούν κάποια εδέσματα ως "ελληνικά" ? Προσωπικά δεν πιστεύω ότι το πεπρωμένο του ελληνισμού είναι να σώσει τον κόσμο αλλά να θεωρούμε σαν ελληνική κουζίνα την γλώσσα ποσέ με Chardonnay δεν είναι κάπως τραβηγμένο ?

Τι νομίζετε ?

Μα...εξυπακούεται!

Εκτελείς μία συνταγή ακολουθώντας οδηγίες, στο τέλος όμως αντι να φουσκώσει σε ύψος, βουλιάζει σε βάθος.

Τηλεφωνείς στον "συνταγοδότη":

"Πώς το δικό σου φούσκωσε και έγινε τριόροφο και το δικό μου 3 υπόγεια κάτω?"

Αρχίζει η ανάκριση-επανάληψη των υλικών

"Εβαλες αυτό?" Εβαλα

"Εβαλες εκείνο?" Εβαλα

"Εβαλες το Χ?" Οχι, αυτό δεν μου το είπες..

"Ελα τώρα, χρειάζεται να στο πώ..ΕΞΥΠΑΚΟΥΕΤΑΙ"

Πώς δηλαδή εξυπακούεται ότι για να φτιάξεις τη τέλεια τούρτα πρέπει να έχεις βάλει μέσα την κουράδα του γαϊδάρου? Και γιατί να ξέρει ο πρωτόπειρος της ζαχαροπλαστικής, περί γαϊδάρων, ε?

Η το άλλο ..το φοβερό!

"Ρίξε αλεύρι με το μάτι!" Με ποιό μάτι δλδ, το αριστερό, το δεξί, αυτό με τη μυωπία, εκείνο το αλλοίθωρο.. πόσο αλεύρι πιάνει το μάτι σας, γιατί το δικό μου είναι πολύ μπερδεμένο.

Είναι κάτι συνταγές μαγειρικής γραμμένες με τέτοιο τρόπο που σε αναγκάζουν να πείς "αει σιχτίρ".