Φύλλο κρούστας συνέχεια....

Η Μ λοιπόν έφερε το φύλλο και έχοντας διαβάσει την συνταγή της κρεμμυδόπιττας του κυνηγού την Κυριακή το πρωί ξεκινήσαμε να εκτελέσουμε την συνταγή με την παραλλαγή ότι χρησιμοποιήσαμε κρεμμύδια Ζακύνθου, τα οποία δεν τα τηγάνισα, αλλά τα έψησα κομμενα στον φούρνο γιά 15 λεπτά με πολλά μυρωδικά. Επίσης πασπάλισα την πίττα με ένα μίγμα κοπανισμένων πιπεριών και μπαχαρικών όπως άσπρο, κόκκινο, μαύρο πιπερι, κόκκους μουστάρδας, κόλιανδρο και κέδρο.

Χρησιμοποίησα τα φύλλα κρούστας από τον κ.Μπαχαρίδη (Α.Αλεξάνδρου και Αρτέμιδος γωνία Παλιό Φάληρο, η Γόνδολα), τα οποία είναι λεπτά αλλά όχι τόσο λεπτά όσο το φύλλο κρουστας. Εχω δεί παρόμοια φύλλα να παρασκευάζονται στην Θράκη σε μία εκπομπή της ΕΤ3 και έχουν στρογγυλό σχήμα και στην αρχή που ψήνονται, διαπίστωσα μία όξινη μυρωδιά που με την πρόοδο του ψησίματος εξαφανίστηκε.

Η πίττα συνοδεύτηκε όπως υπαγορεύει η συνταγή με μαύρη μπύρα stout και πήραμε και έπαινο από Θ.Ελένη, η οποία ασχολήθηκε περισσότερο με το φύλλο παρά με την πίττα σαν σύνολο ( που το βρήκαμε κλπ)

"Λίγο φύλλο κρούστας, παρακαλώ"

Οταν ακούω αυτή την έκφραση δεν μπορώ παρά να ξεχάσω την πραγματικότητα και να παρασυρθώ σε αναμνήσεις, όντας κοριτσάκι του Δημοτικού με έστελνε η μητέρα μου να αγοράσω φύλλο για τυρόπιττα απο τον τοπικό παρασκευαστή. Τότε παλιά ζούσαμε στην Πατησίων σε δικό μας σπίτι, τότε που η περιοχή είχε ωραίες μονοκατοικίες πνιγμένες στο πράσινο, αναρριχώμενες τριανταφυλιές και ρολογιές κατέβαιναν τους φράχτες ή στόλιζαν τα μπαλκόνια, τα βράδυα που γυρίζαμε απο το σινεμά πνιγόμασταν στις μυρωδιές, αιγόκλημα, νυχτολούλουδο, γιασεμί. Αλλες εποχές που τις παίρναμε για δεδομένες τότε, ενώ τώρα τις αναζητούμε.

Οπως και να έχει, θυμάμαι τότε που κατέβαινα το δρόμο του σπιτιού μας προσέχοντας μη φάω καμμιά μπαλιά απο τις μαρίδες των παιδιών που παίζανε στο δρόμο, πέρναγα άνετα την Πατησίων κάθετα, στεκόμουνα στο φανάρι για τα μάτια, τα αυτοκίνητα λιγοστά και έφθανα σε ένα ερημόσπιτο. Επάνω εγκαταλελειμένο, το ισόγειο όμως είχε εργοστάσιο φύλλου όπου διάφοροι αλευρωμένοι με μακριές ποδιές και σκούφιες ετοίμαζαν όλων των ειδών τα φύλλα, για τυρόπιττα, για κατημέρι, για μπακλαβά, για καταϊφι. Ευλαβικά στεκόμουνα μπροστά στον πάγκο και περίμενα τον υπάλληλο να πάρει την παραγγελία μου, να φέρει μερικά μεγάλα σεντόνια φύλλου, να τα κάνει χαλαρό ρολό και να τα τυλίξει με ένα είδος λεπτού χαρτιού. Μετά τα ακουμπούσε στη ζυγαριά και έλεγε την τιμή του, σαν ετυμηγορία. Φεύγοντας μου έδινε και μία καραμέλα που μύριζε φύλλο. Γλυκιές τραγανιστές αναμνήσεις.

Το Σάββατο που μας πέρασε βρέθηκα σε ένα ντελικατέσσεν όπου μία κυρία ζήταγε φύλλο. Ναί, σε εκείνο το κατάστημα πουλάνε ΚΑΙ χειροποίητο φύλλο κρούστας τυλιγμένο σε λευκό απορροφητικό χαρτί. Δεν άντεξα στον πειρασμό και πήρα ένα πακέτο. Ο πωλητής με προειδοποίησε, κουνώντας μου το δάχτυλο, ότι πρέπει να το φάμε γρήγορα, το πολύ σε 4 ημέρες γιατί δεν θα διατηρηθεί. Και αυτό κάναμε. Ο Κ. ετοίμασε μία πίτα. Με το συγκεκριμμένο φύλλο.

Και βέβαια όλοι βοηθήσαμε.

Κηπευτικά

Ενας λαχανόκηπος φτιάχνεται οπουδήποτε μέσα στην πόλη, σε ένα μπαλκόνι μπορούμε να φυτέψουμε φυτρωμένες πατάτες, κρεμμύδια, ντομάτες..δεν χρειάζεται ιδιαίτερη επεξεργασία, μόνο μία γλάστρα-χώμα-νερό λίγη φροντίδα. Και μπαλκόνι να μην υπάρχει, ένα παράθυρο θα υπάρχει. Ανετα μπαίνει δίπλα/αποκάτω μιά ζαρντινιέρα με μυρωδικά.

Δεν μπορείτε να διανοηθείτε την αλλαγή στις γεύσεις αν τα μυρωδικά/κηπευτικά είναι τα δικά σας. Το σίγουρο πάντως θα είναι να χωρίσετε τα τσανάκια σας εντελώς απο τα αντίστοιχα προίόντα που μας πουλάνε οι μανάβηδες.

Εχουμε και λέμε 1) Βασιλικός που ξεκίνησε σαν γλαστράκι και τώρα έχει κάνει φύλλα σαν μαρούλι. Η μυρωδιά ΑΠΙΘΑΝΗ, η γεύση άλλο πράγμα. Βάζω φυλλαράκια βασιλικού σε παγοθήκες για ιδιαίτερα παγάκια.

2) Κρεμμυδιά. Εβαλα σε γλάστρα κάτι ταλαίπωρα φυτρωμένα κρεμμυδάκια (όχι κοκκάρι κλπ - απλά κρεμμύδια). Εγινε ένα υπέροχο λυγερό φυτό που άνθισε όπως η φωτογραφία, ξεράθηκαν τα ανθάκια και το κάθε μπουμπούκι ήταν η ρίζα για ένα νέο κρεμμύδι.
3) Μαϊντανός. Πέρα απο τον γνωστό τύπο που φυτρώνει εκεί που δεν τον σπέρνουν, ο μαϊντανός εξαπλωνεται γρήγορα. Οσο τον κορφολογείς, τόσο θεριεύει. Η μυρωδιά και η γεύση εντονότατες. Καμμία σχέση με τον αντίστοιχο του εμπορίου-λαϊκής. Μόνο νεράκι θέλει και ηλιο.

4) Καρπούζι. Καλοκαίρι είναι είπα θα πειραματιστώ, το πολύ-πολύ να μην βγεί. Και βγήκαν δειλά-δειλά κάτι υπέροχα φυτά με κίτρινα ανθάκια.

"Σιγά μη κάνει και καρπούζι" είπε ο πεθερός.

Δεν μιλάω, αφήνω τις φωτογραφίες να πούν τη γνώμη τους.

Ετοιμάζομαι για το χειμώνα. Εχω πάρει σβάρνα τους συγγενείς και μαζεύω φυτρωμένες πατάτες κάθε ποικιλίας. Εχω ήδη κοκκάρια, σπόρους καροττων, πιπεριές τσίλι και έβαλα τα πρώτα γογγύλια. Η αρμπαρρόριζα
ήρθε μαζί μου απο το παλιό σπίτι, το ίδιο το δενδρολίβανο, το θυμάρι, το εστραγκόν, η μέντα και ο δυόσμος. Το μελισσόχορτο χάλασε, καθώς και τα γεράνια γιατί το κλίμα και το χώμα εδώ είναι υγρά. Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα, έτσι δεν είναι?

Γυρίζουμε σελίδα και πάμε για τα επόμενα.

Καλές φυτεύσεις σας εύχομαι.

Νερό ΣΟΥΡΩΤΗ

Εδώ και κάποια χρόνια πίνουμε ανθρακούχο νερό. Μας βοηθάει στη πέψη και μας αρέσει. Επειδή το πινουμε χειμώνα-καλοκαίρι, πάω στο σουπερμάρκετ της γειτονιάς μου και κάνω αποστολή στο σπίτι το ανθρακούχο νερό της αρεσκείας μου. Τον περασμένο μήνα πήρα πολλά μπουκάλια νερό Σουρωτή.
Το πρόβλημα δεν φάνηκε αμέσως. Στην αρχή όλα καλά, το νερό μας άρεσε πολύ. Ομως μετά το τρίτο τέταρτο μπουκάλι αρχίσαν οι δυσκολίες. Δεν άνοιγε το πώμα. Ξεβιδωνόταν και μετά γύριζε τρελλά χωρίς να ανοίγει. Δεν έχω και την τεράστια μυική δύναμη, επιστράτευσα στην αρχή πετσέτες, μαχαίρια, μετά ήρθε ο πεθερός με μιά πένσα, έκοψε το σίδερο και άνοιξε. Η λύση όμως δεν είναι αυτή.
Παραπονέθηκα στο σουπερμάρκετ και μου είπαν ότι θα ενημερώσουν τους υπευθύνους. Χθές που πήγα να ξαναπάρω νερά, προτίμησα άλλη μάρκα, πήρα όμως 2 Σουρωτή ενδεικτικά και βεβαίως ΔΕΝ ανοιγαν. Ο υπεύθυνος marketing με διαβεβαίωσε ότι επειδή έγιναν και άλλα παράπονα, το διαβίβασε στην εταιρεία. Η οποία κατά τα φαινόμενα, δεν έκανε τίποτα.

Γιατί βρε παιδιά? Δεν θέλετε να πουλάτε?