Ενα καφέ, παρακαλώ

Καφές απο καφέ διαφέρει πέρα απο την ποιότητα της ετοιμασίας, ή στο χαρμάνι αλλά και για τις προσδοκίες του καταναλωτή για το τελικό αποτέλεσμα και βέβαια την τιμή του.

Τι περιμένουμε απο έναν καφέ? Πόσα χρήματα είμαστε διατεθειμένοι να επενδύσουμε για ένα καφέ?

Οι διάφοροι καφεπώλες ζητάνε ότι τους κατέβει, ανάλογα πώς κοστολογούν το προϊόν τους.

Η κατάσταση έχει ξεφύγει εντελώς.

Μιά μέρα καλοκαιρινή πήγα στο Palmier στο Mall και παρήγγειλλα μία σαλάτα και ένα καπουτσίνο. Ηρθε η σαλάτα και ύστερα ο καφές. Μόλις ο σερβιτόρος είδε ότι έτρωγα, μου πήρε αμέσως τον καφέ γιατί όπως είπε "Θα κρύωνε και θα χάλαγε όλο του το σχέδιο" και "θα σας τον φέρω όταν τελειώσετε το φαγητό σας".

Οπως και έγινε. Ο, τι και να πεί κανείς γι αυτή τη συμπεριφορά είναι λίγο. Ο άνθρωπος αυτός όχι μόνο έφτιαξε εξαιρετικό καφέ αλλά πρόσεχε και την απόλαυση του πελάτη, ενός πελάτη που ίσως ποτέ δεν θα ξανάβλεπε, όμως εκείνος απτόητος..έβαζε την ποιότητα πάνω απο όλα.

Τιμή αυτού του καφέ 2.5 ευρώ.

Μιά άλλη μέρα χρειάστηκε να καθίσω για λίγη ώρα σε ένα γνωστό ζαχαροπλαστείο του Κολωνακίου περιμένοντας ένα ραντεβού. Στο Desire, παλιό και πολύ γνωστό μέρος με παράδοση στις σοκολατένιες καραμέλλες-σοκολατάκια και στις τυρόπιττες. Πήρα μία πάστα άσπρης σοκολάτας με φρούτα του δάσους και ένα καπουτσίνο και πλήρωσα 7.5 ευρώ.

Ποιότητα υπάρχει. Και στις δύο περιπτώσεις. Απλά είναι θέμα προσέγγισης. Και επένδυσης στον πελάτη που είτε ξαναγυρίσει είτε όχι η εντύπωση πάντα μένει χαραγμένη στη μνήμη του, στην πρώτη περίπτωση θετική στη δεύτερηαντίστοιχα θετική (γιατί η πάστα ήταν θεϊκή), πλήν όμως λίγο..τσιμπημένη.

Σφύρλας

Μεσημεριανή βόλτα πρός Σούνιο, Λαύριο, Ανάβυσσο. Ο καιρός ηλιόλουστος, πήγαμε εδώ, βγάλαμε φωτογραφίες, πήγαμε εκεί, περπατήσαμε λίγο και μετά πεινάσαμε.
Πού να φάμε? Δεν ξέραμε την περιοχή..προχωρήσαμε πρός τον Αγιο Κωνσταντίνο, βρήκαμε έναν παράδρομο και μέσα στα δένδρα ξεπρόβαλλε η ταβέρνα του Σφύρλα. Ωραία αυλή με πλάκες και κόσμο που έτρωγε με χαρά.

Ομολογουμένως αυτό που με τράβηξε ήταν το κάτωθι μηχάνημα, που θεώρησα ότι κάπου σε μεταλλείο ανήκε, αλλά μπορεί και όχι. Ας μου πεί αν ξέρει κανείς.

Βρήκαμε ένα άδειο τραπέζι στο βάθος μάλλον κάτω απο τη κληματαριά και καθίσαμε. Και ώσπου να παραγγείλλουμε λαίμαργα κυττάγαμε τα πιάτα των γειτόνων..κάτι σαν πλατιά κόκκινα μπιφτέκια, αλλά πολύ κόκκινα απέξω σαν να τα είχαν τυλίξει με μπέηκον και κάτι μπέζ μπαλλάκια..δεν μπορούσαμε να τα προσδιορίσουμε, να ήταν μπουρεκάκια ή κάτι άσχετο.. Ετσι όταν ήρθε ο σερβιτόρος δεν κάναμε κανονική παραγγελία αλλά δείξαμε τα εδέσματα των γειτόνων (πρός μεγάλη θυμηδία τους) και παραγγείλαμε μία απο τα ίδια. Και για κυρίως απο μία μερίδα κουνέλι στιφάδο..
Κατ' αρχήν ήρθαν τα μπέζ μπαλλάκια που δεν ήταν στρογγυλά, μάλλον οβάλ..και ιδού

ήταν κρεμμύδια γεμιστά, όπως κάνουμε τα κολοκυθάκια αλλά χωρίς το αυγολέμονο.. Α-Π-Ι-Σ-Τ-Ε-Υ-Τ-Α. Ζουμερά απο μέσα και το κρεμμύδι απ΄έξω δεν ήταν λιωμένο, άντεχε..

Μετά ήρθαν τα περίφημα κατακόκκινα μπιφτέκια, μόνο που δεν ήταν κιμαδένια ήταν ντοματοκεφτέδες, πλατιά ζυμωμένοι με χυλό αλεύρι-ντομάτα-μυρωδικά..Πέσαμε σαν τρελλοί επάνω τους και η φωτογραφική μηχανή έμεινε να κυττάζει το άδειο πιάτο.. Χάσατε μαντάμ, χάσατε! Απόλαυση γιατί πεινάγαμε.

Κάναμε παπάρα το φρεσκοζυμωτό ψωμί στη σάλτσα.. Και μετά ήρθαν τα κουνέλια.. που τα είχαμε ξεχάσει..και δεν μπορούσαμε να τα φάμε γιατί είχαμε χορτάσει.. Πάπαλα.

Ψιλοφάγαμε μεταξύ μας τη μία μερίδα και την άλλη μας την κάνανε πακέτο για μαζί μας.

Ηρθε και ο λογαριασμός, όλα αυτά σύν δύο καραφάκια δικό του κρασί, σύνολο 30 ευρώ.

Τα δικά σας μυρωδικά

Τώρα που έρχεται χειμώνας είναι ωραίο να έχετε ανά πάσα στιγμή μυρωδικά και βότανα για την κουζίνα σας έτοιμα, φυτεμένα σε δικό σας χώρο, περιποιημένα απο τα χεράκια σας. Οσοι έχουν κήπο, είναι οι τυχεροί, οι λοιποί μπορούμε να τα βάλουμε σε ζαρντινιέρες, ακόμη και σε γλάστρες, ένα μπαλκόνι κάπου θα έχουμε, ακόμη και μπροστά στο παράθυρο, βγαίνουν.

Ποιά μυρωδικά όμως? Κατ' αρχήν υπάρχει η ρίγανη, φοβερό φυτό πολύ εύκολο να πιάσει και άμα ξεραθεί, χωρίς καμμία φροντίδα, ξαναβγαίνει το χειμώνα καινούργιο. Δίπλα στη ρίγανη μπορείτε να βάλετε δενδρολίβανο, ταιριάζουν καλά μεταξύ τους , δεν θέλουν και πολλά νερά..τα δενδρολίβανα έχουν την τάση να γίνονται θάμνοι όπως η ρίγανη

Ο δυόσμος και η μέντα φέτος φυτεύτηκαν σε γλάστρες γιατί ξαπλώθησαν τόσο πέρυσι που είδα και έπαθα να καθαρίσω τα παρτέρια, πνίξανε όλα τα λουλούδια που είχα φυτέψει κοντά τους.
Τα ίδια έπαθα πέρυσι με τη ρόκα και τον μαϊντανό (το λέει και τ' όνομα ότι μεγαλώνει και απλώνει γρήγορα), μιά ρόκα όνειρο..που κάνει να αναρωτιόμαστε τι είδους ρόκες είναι αυτές των σουπερ μάρκετ!! Τα φύλλα της παχιά, φουντωτά και καυτερά..άμα φυτέψετε την δική σας θα με θυμηθείτε. Και δεν θα ξανα-αγοράσετε απ'έξω.


Το πρόβλημά μου είναι ότι ενώ φυτεύω διάφορα μυρωδικά, συχνά ξεχνάω τι φύτεψα πού. Τούτο εδώ δεν θυμάμαι αν είναι κάποιο χόρτο ή πατάτες...
Και βέβαια το τσίλι, που ξεκίνησε απο μερικούς σπόρους που μου έδωσε φίλη μου που φυτεύτηκαν τον χειμώνα και βεβαίως τους ξέχασα και έβαλα δίπλα λίγο θυμάρι. Και βγήκε την άνοιξη θάμνος απο chilly peppers, να βάζουμε ακόμη και στα λάχανα. Οσο για το θυμάρι τραβάει πλήθος τα μελισσόπουλα, χάρμα οφθαλμών.
Παρόλλο που δεν τρώγεται η λεβάντα, μυρίζει θεσπέσια. Βάλαμε και λίγη λεβάντα.

Για φέτος έχω ήδη βάλει κόλιανδρο, βασιλικό, μαΪντανό, αρμπαρόριζα, κάρδαμο, μέντα και σχοινόπρασσο.

Και στα δικά σας λοιπόν!

Η Κυρία Πόπη

Οταν ο καιρός μουδιάζει όπως τώρα πηγαίνουμε στην κυρία Πόπη, ένα εστιατόριο πάνω στη Λεωφ. Ποσειδώνος, στο Λαγονήσι. Το χειμώνα καθόμαστε μέσα στην μεγάλη του αίθουσα και βλέπουμε έξω μέσα απο τα μεγάλα παράθυρα. Εχει και κήπο που όμως επειδή βρίσκεται δίπλα στη λεωφόρο, έχει πολύ φασαρία.

Πάμε κυρίως για ψάρι, εντάξει έχει και μπιφτέκια για τα παιδάκια, αλλά με το ψάρι ασχολείται κυρίως η εν λόγω κυρία που υπάρχει και ψήνει κιόλας. Οικογενειακή η επιχείρηση, όλοι μέσα είναι τα παιδιά και τα ανήψια σερβίρουν, οι άλλοι στην κουζίνα.

Πήραμε μπαρμπουνάκι φρεσκότατο και μικρό. Ζουμερό απο μέσα και τραγανό απέξω. Χόρτα, τυροκαυτερή και τηγανητές πατάτες. Και η τιμή πολύ καλή. Περιμένουμε όμως να βαρυχειμωνιάσει γιατί κάνει κάτι ψαρόσουπες, αχτύπητες. Οταν ο καιρός έξω ουρλιάζει και όλα τα στοιχεία της φύσης τσακώνονται μεταξύ τους, έρχεται της Πόπης η ψαρόσουπα και για μιά στιγμή όλα σιωπούν.

Και κάτι άλλο.

Υπήρχε μία μαύρη γάτα στο μαγαζί. Που ήρθε και εφαγε μαζί μας. Δεν ήταν καμμιά κακομαθημένη τσουλο-γάτα να νιαουρίζει συνέχεια απο κάτω και να γρατζουνάει ή να πηδάει επάνω μας, ήταν μία κυρία. Κάθισε στην καρέκλα απέναντι και έφαγε κανονικά λίγο ψάρι, ένα ψάρι δλδ.

Πολυνησιακό φαγητό

Επέτειος γάμου, είχαμε με τον Κ και είπαμε να τη γιορτάσουμε στο Κόνα Κάϊ όπου είχαμε να πάμε τουλάχιστον 3 χρόνια.. Ετσι προπαραμονή εκλογών φθάσαμε στο ξενοδοχείο και διαβήκαμε τη γνωστή πόρτα της εξωτικής Πολυνησίας.

Φαινομενικά όλα ήταν όπως παλιά, το ενυδρείο, τα νερά να χύνονται απο το ταβάνι μέσα στα συντριβάνια, η μουσική που μας πήγαινε αλλού.. μέχρι που εμφανίσθηκαν οι σερβιτόροι..

Ενώ είχαμε κλείσει τραπέζι για 2 μας βάλανε σε ένα των 4 θέσεων. Ενας βιαστικός σερβιτόρος στάθηκε δίπλα μας και μου ζήτησε να του περάσω τα σερβίτσια που περίσσευαν για να μη σκύβει!!!!!!!!!, με το στόμα ανοιχτό του τα πέρασα, τα πήρε και μας έδωσε έναν πλαστικοποιημένο κατάλογο ποτών. Μετά μας διαβεβαίωσε ότι έχουν και άλλους καταλόγους, ναί, του φαγητού θα μας τον φέρουν σε λίγο να μην ανησυχούμε!!!!!!!!!.

Είπα να του πώ τίποτα εκείνη την ώρα, αλλά μετά λέω, άστο, να μην το χαλάσουμε..

Παραγγείλαμε 2 εξωτικά ποτά, ο Κ πήρα ένα Ewa Sour (whiskey with orange juice) και εγώ ένα άλλο εξωτικό ποτό με Baileys και χυμό ροδάκινου..

Ο ίδιος σερβιτόρος έφερε 2 χαρτοπετσέτες και αφού τις βάπτισε "σουβέρς" έβαλε τα ποτά μας απο πάνω. Εκείνη την ώρα άστραψε το μάτι μου. Οχι κύριε, χαρτοπετσέτες για σουβέρ, καλύτερα να μην βάλεις τίποτα κάτω απο τα ποτήρια, μη το χαλάς.. Στο παρελθόν οι περιποιητητές ήταν άψογοι, τόσο στο σερβίρισμα, όσο και στη συμπεριφορα, ο βιαστικός δεν ήταν αγενής ήταν φουριόζος λές και του καιγόταν ο τραχανάς στην κουζίνα και έπρεπε να μεταφέρει το άγχος του στον πελάτη που είχε διαλέξει την Πολυνησία για να χαλαρώσει.

Παραγγείλαμε για πρώτο το Fia-fia platter και μετά ο Κ μία πάπια taguiri και εγώ ένα Lanai Beef curry. Ο άτσαλος σερβιτόρος δεν μας έφερε την λίστα κρασιών θεώρησε ότι δεν είμαστε εμείς για τέτοια, οπότε τη ζητήσαμε. Το πρώτο κρασί που παραγγείλαμε Λευκό Γεροβασιλείου δεν τον είχανε, όμως ο άτσαλος ήρθε και μας είπε ότι και "το Βιβλια χώρα είναι του ίδιου παραγωγού, αν θέλαμε αυτό" και του είπαμε ότι δεν θα πιούμε τον παραγωγό αλλά την ποικιλία του συγκεκριμμένου σταφυλιού με το φαγητό που θα τρώγαμε. Ζητήσαμε ένα κρασί του Μπουτάρη, λευκό και αρωματικό (Ηλιδα). Καγκέλωσε για μιά στιγμή αλλά μετά θυμήθηκε τον τραχανά του μάλλον και τόβαλλε στα πόδια.

Μετά του ζητήσαμε ξυλάκια (chopstics) και μας έφερε διακοσμητικά ξυλακια. (Εδώ να πώ ότι έμαθα να τρώω με ξυλάκια πρίν πολλά χρόνια, υπάρχουν πολλών ειδών τα καλύτερα είναι ξύλινα με τις κάτω άκρες ελαφρά τετραγωνισμένες για να συγκρατούν έστω και ένα κόκκο ρύζι. Υπάρχουν όμως και άλλα είδη, τα διακοσμητικά φτιαγμένα απο διάφορα υλικά που δεν προορίζονται για φαγητό..φτιαγμένα απο λάκκα, γυαλί, πορσελάνη κλπ.). Τα ξυλάκια που έφερε ήταν λεπτά σαν βελόνες χαμηλά και δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν ούτε έναν ολόκληρο κεφτέ..γλίστραγε το φαγητό και έπεφτε κάτω. Στο συγκεκριμμένο όμως εστιατόριο 3 χρόνια πρίν έχουμε φάει με τα σωστά ξυλάκια..κάτι πρέπει να άλλαξε..μαζί με τ ' άλλα δλδ.

Τεσπα. Ηρθε το πρώτο πιάτο που ήταν για δύο άτομα, πολύ εντυπωσιακό που είχε μπουτάκια κοτόπουλο, γαρίδες πανέ, spring rolls, won ton, σουβλάκια satay beef που ψηνόντουσαν χωριστά και 3 ειδών σάλτσες. Μετά λύπης διαπιστώσαμε ότι ενώ απέξω τα μεζεδάκια αυτά ήταν ζεστά, μέσα ζεμάταγαν μας έκαψαν τη γλώσσα. Δεν ήταν φρέσκα αλλά ζεσταμένα σε φούρνο μικροκυμάτων.. το οποίο φάνηκε γιατί στα πέντε λεπτά πάνιασαν..κρίμα βρε παιδιά..

Τα σουβλάκια ήταν περίφημα.

Τελειώσαμε το πρώτο πιάτο και ήρθε ο βιαστικός με ζεστές αρωματικές πετσετούλες να ξεπλύνουμε τα χέρια μας, πετσετούλες που μύριζαν ροδόνερο..υπέροχες. Οσο σκουπίζαμε εμείς τα χέρια μας, μάζεψε τα πιάτα μας και με μια πατσαβούρα που είχε στην τσέπη του σκούπισε το τραπέζι.. μετακινώντας και τα ποτήρια μας.. το έτριψε και λιγάκι για να γυαλίσει.. το πράγμα είχε γίνει πλέον κωμικό.. "άντε, άντε" του λέω "καλό είναι" ..

Η πάπια του Κ ήταν καλή, φαινόταν φρεσκομαγειρεμένη και συνοδευόταν απο τις γνωστές πιτούλες και μία πελώρια πιατέλλα απο φρεσκοκομμένα λαχανικά.
Στην κάτω φωτογραφία είναι το κάρυ που παρήγγειλα.

στον κατάλογο έλεγε ότι περιέχει, μποσχάρι , φρέσκα φασολάκια, ντομάτα, κινέζικα λαχανικά, σερβιρισμένα μέσα σε μία γλυκοπατάτα. Στην παραπάνω κατασκευή δεν έβγαλα άκρη. Ηταν ένα πελώριο πιάτο με τα υλικά ανακατεμένα τουρλού-τουρλού.. στο τέλος όταν έφθασα στην γλυκοπατάτα (απο τις αγαπημένες μου) γεύση δεν υπήρχε.. Ισως αν υπήρχε περισσότερος φωτισμός στην αίθουσα να έβλεπα και τι έτρωγα, αλλά ήταν μισοσκόταδο.. για κάποιο λόγο..

Δεν τολμήσαμε να παραγγείλουμε γλυκό, στο παρελθόν βέβαια είχαμε απολαύσει μέχρι και τηγανητό παγωτό, τώρα όμως αρκεστήκαμε στο να παραγγείλουμε 2 εσπρέσσο και να πιούμε 1 γιατί ο βιαστικός ξέχασε να φέρει τον άλλον.!!!! Τον έφερε αργότερα, μαζί με τον λογαριασμό!!!!!!!!!!!!

Κρίμα βρε παιδιά! Ελπίζω μόνο του χρόνου που θα ξανάρθουμε, γιατί τάμα τόχουμε απο τον γάμο μας, να είναι όλα τέλεια, όπως παλιά και να τα καταφέρετε για μία ακόμη φορά να μας μεταφέρετε στο όνειρο.

Ασημα Ψάρια

Από καιρό ψάχνω να γράψω κάτι για ψάρια που δεν τα ξέρει ο περισσότερος κόσμος και έτσι δεν τα αγοράζει και ούτε και τα τρώει σε ψαροταβέρνες άμα του τα προσφέρουν.

Πολλά θεωρούνται β' κατηγορίας, δλδ, δεν ανήκουν στις γνωστές φιρμάτες οικογένειες, δεν είναι φαγκριά, ροφοί, λαβράκια, μπαρμπούνια, πέστροφες, λυθρίνα..που τα ξέρουμε σχεδόν όλοι. Αλλα πάλι αυτόματα θεωρούνται β' κατηγορίας γιατί δεν είναι όμορφα όντας νεκρά, ένας σαργός, μιά συναγρίδα, μιά τσιπούρα είναι στιλπνά με ασημί/γκρί χρώμα, χυτό σώμα, όχι αγκάθια, ευχάριστα στο μάτι. Ενώ ένα καπόνι ή μία φοβερή σμέρνα, τρέπουν εις φυγήν ..

Ασχολήθηκα συστηματικά με τα άσημα ψάρια, μετά απο ένα βιβλίο που έπεσε στα χέρια μου πρίν 10 περίπου χρόνια που έδινε εικόνες και οδηγίες για τα ψάρια που κυκλοφορούν στις Ελληνικές ψαραγορές.
("Ψάρια του Αιγαίου, Ευρετήριο" των εκδόσεων ΕΡΜΗΣ, 1990), απο εκεί και ύστερα άρχισα να ψάχνω να δοκιμάσω τα λιγώτερο γνωστά. Επίσης ο πατέρας μου είχε χόμπυ το ψάρεμα, διέθετε ψαροντούφεκο, παραγάδια, συρτές, βραχοπετονιές, καμάκια, κιούρκους και καλά μαχαίρια για να υπερασπίζεται τη ζωή του (του είχε τύχει μία συναντηση με σμέρνα που του άφησε ενθύμιο 9 ράμματα). Τα ψάρια που έπιανε τα τρώγαμε αφού προηγουμένως με μάθαινε γι αυτά, συχνά με έπαιρνε μαζί του όταν σήκωνε τις πετονιές του για να τον βοηθάω.

• Γαλέος (Smooth hound) Υπάρχουν 2 ειδών ο γνήσιος και ο αστερίας. Είναι μικρά σκυλόψαρα που ζούν στις ευρωπαϊκές θάλασσες. Το κρέας τους, πάντα γδαρμένο, κόβεται φέτα και πωλείται σαν φιλέττο για σκορδαλιά κλπ. Να πώ εδώ ότι όλα τα σκυλόψαρα και οι καρχαρίες δεν είναι γαλέοι. Τα φιλέττα τους δεν είναι νόστιμα, μερικά είδη είναι και πικρά στη γεύση. Εν τούτοις υπάρχουν κάποιοι έμποροι που δεν διστάζουν, άμα πιάσουν κανένα καρχαρία, να προοωθήσουν το κρέας του στην αγορά για γαλέο, με πολύ απογοητευτικό γευστικό αποτέλεσμα.
• Καπόνι (Gurnard). Το βρήκα στο εμπόριο, σε συνοικιακό ψαράδικο. Οταν το αγοράσετε κυττάχτε να είναι μεγάλο, γιατί το κεφάλι θα το πετάξετε μετά το ψήσιμο, δεν τρώγεται τίποτα απο εκεί, είναι συμπαγές κόκκαλο. Να σας το καθαρίσουν, έχει αγκάθια και λέπια σκληρά, θα σας φάνε τα χέρια. Και σούπα γίνεται, το κρέας του νόστιμο και σφιχτό. Το έκανα ψητό με απλό λάδι-λεμόνι-δενδρολίβανο σε φούρνο αέρος.
• Χριστόψαρο (σανπιέρος, ρέτουλα) (John Dory). Εχει σκούρο χρώμα και άσχημη φάτσα. Στη μέση του σώματός του έχει μία μαύρη βούλα απο κάθε πλευρά. Υποτίθεται ότι απο εκεί το έπιασε ο Χριστός για να το ευλογήσει. Ζεί σε βόριες θάλασσες, εμφανίζετια όμως και στο Αιγαίο, το βρήκα σε ψαράδικο. Το καθάρισμα απο τον ψαρά εννοείται, έχει αγκάθια. Το κάναμε βραστό, πολύ ωραία σούπα, γίνεται και ψητό.
• Μαγιάτικο, λεγεται και μανάλι όταν είναι μικρό, στ' αγγλικά Amber Jack or Seriola. Φοβερό ψάρι τόσο στο νερό όσο και στη γεύση. Αν το πετύχει ο ψαροντουφεκάς να ετοιμαστεί για μάχη. Είναι ανοιχτό ασημί με χρυσή γραμμή στα πλευρά. Μεγάλο, τουλάχιστον 1 μέτρο ή και παραπάνω. Γευστικά είναι παχύ μέν με λευκή, σφιχτή σάρκα, ζουμερά φιλέττα και μεστή γεύση. Τρώγεται και ψητό αλλά και στη σχάρα.
• Ούγαινα, (Sheepshead bream), λέγεται και χαρακίδα. Την πρώτη φορά τη βρήκα σε ιχθυοπωλείο αλλά μετά την έχω φάει και στην Αθήνα σε ψαροταβέρνες. Σε γεύση μοιάζει με το σαργό, έχει ζουμερή σάρκα και πάντα είναι ψητή. Την έχω φτιάξει και στα κάρβουνα (με τα λέπια πάντα), ακόμη καλύτερη.
• Βλάχος, λέγεται και πίγκα, (Stone fish or wreck fish). τεράστιο ψάρι, μπορεί να φθάσει και τα 50 κιλά. Μία φορά στη ζωή μου το έχω φάει μαγειρευτό απο τον Κόλλια, υπέροχη λευκή σάρκα, πλούσια γεύση.
• Λουτσάκι, Το είδος συμπεριλαμβάνει το θηριώδες Barracuda των Τροπικών, εδώ όμως κυκλοφορεί σε πολύ μικρότερη έκδοση, σαν Λουτσάκι. Τρώγεται ολόκληρο μαζί με τη μυτερή μουσούδα και τα μικροσκοπικά δοντάκια. Το δοκιμάσαμε στην Ν. Κίο Αργολίδας, στην ταβέρνα του Τσακίρη. Τηγανίζεται κομμένο στη μέση σε φριτέζα. Κρέας λευκό, χωρίς κόκκαλα σαν μπακαλιάρος. Απίστευτος μεζές.
• Μπαλάς, ανήκει στην οικογένεια του λιθρινιού, ωμός είναι ανοιχτός ρόζ με τεράστια μάτια. Η γεύση είναι σαν του λιθρινιού, δεν καταλαβαίνω γιατί ο κόσμος δεν το προτιμάει. Τον κάναμε στα κάρβουνα και ήταν η σάρκα ψωμωμένη. Τον αγόρασα πρώτη φορά απο ένα ιχθυοπωλείο στο Ναύπλιο.
• Μουρμούρα, (Striped Seabream), πολύ νόστιμη με σφιχτή σάρκα και ελάχιστα κόκκαλα. Την κάναμε ψητή και ήταν μία Α-ΠΟ-ΛΑΥ-ΣΗ.
• Γοφάρι, (Blue fish). Λέγεται και λουφάρι. Το δοκιμάσαμε ψητό στην ταβέρνα του Τσακίρη, Νέα Κίος, Αργολίδα. Δεν ξέρω αν κυκλοφορεί σε ψαράδικα, είναι πελαγίσιο και πάρα πολύ νόστιμο. .
• Σάλπα (Salema fish), την είχε ο ψαράς μου, την πήρα και την πάτησα. Τις δύο φορές που την αγόρασα όπως και να την μαγείρεψα βγήκε ΧΑΛΙΑ, ούτε η γάτα δεν την έφαγε. Μύριζε βούρκο. Ο ψαράς όμως μου είχε πεί ότι είναι ωραία, την πούλαγε εξάλλου. Κάτι στραβό έκανα φαίνεται εγώ.

Οι πληροφορίες είναι απο παλιές γνώσεις και δοκιμές-αποτυχίες. Συνταγές δεν δίνω, έχει το ιντερνετ άπειρες.

Ψάχνω ακόμη να δοκιμάσω , σμέρνα (σούπα), σκιό (που λέγεται και παντελής), σαλούβαρδο (που λέγεται και ποντικός), μυλοκόπι (που λέγεται και κρανιός) και κυνηγό (που λέγεται και λαγός) .. θα δούμε.

Βαρούλκο

Χθές είμαστε στην οδό Πειραιώς, καλεσμένοι για φαγητό. Το κτίριο που στεγάζεται το εστιατόριο πολύ μοντέρνο κολλητά στο Ξενοδοχείο Ηριδανός.

Ανεβήκαμε με το ασανσέρ στον 3 όροφο, στην ταράτσα με θέα την φωτισμένη Ακρόπολη, ολόλαμπρη, σαν νύφη στα καλύτερά της. Πιό πάνω ήταν τα σύννεφα που παίζανε κρυφτούλι με την πανσέληνο.. Blue moon.

Οι περιποιητητές πήραν το έπαθλο, κάνανε με χαμόγελο αυτό για το οποίο προσελήφθησαν, περιποιούντο διακριτικά χωρίς να φορτώνουν τον πελάτη. Ο οινοχόος εξαιρετικός και bilingual. Ολοι, μας συμπεριφέρθησαν σαν να γνωριζόμανσταν χρόνια.. Μάρκετινγκ θα πείτε. Ναί, και πολύ πετυχημένο!

Τα πιάτα ήταν πολλά, μικρές οι μερίδες αλλά χορταστικές.

Ξεκινήσαμε με αυγά αχινού σε κόκκινη σάλτσα σερβιρισμένα μέσα σε 2 κινέζικα κουτάλια σούπας.

Σούπα απο μελάνι σουπιάς με λωρίδες σχοινόπρασσου

Ενα κομμάτι μουσακά απο κιμά καραβίδας

Παναρισμένα φιλεττάκια χριστόψαρου πάνω σε μούς μελιτζάνας

Κριβαράκι με κυδώνια (οστρακόδερμα)

Φιλεττάκια μαγιάτικου (είδος ψαριου) με πορτοκάλι και κρασί Port

και υπέροχα γλυκά για όλα τα γούστα.

Απο κρασιά μας φέρανε μία σαμπάνια Amalia Brut Τσελέπου " και μετά το Viognier των αμπελώνων Σκούρα.

Φάγαμε πολύ καλά. Σκάσαμε βασικά. Και όλα ήταν πάρα πολύ ωραία.

Παρόλλο που είχα την ψηφιακή μαζί μου, δεν ήταν δυνατόν να βγάλω φωτογραφίες, ίσως όμως άν ξαναπάμε μόνοι μας να μπορέσω να αποθανατίσω την τέχνη της παρουσίασης των φαγητών στα πιάτα που η σάλτσα είχε σχέδια σαν απο τον Pollock και τα γλυκά από τον Matisse.